Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ, γλυκύτατόν μου τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;
που έδυ σου το κάλλος;
Ήρθε το τέλος τής ανθρώπινης πορείας τού Θεανθρώπου. Οι προφητείες εκπληρώθηκαν, ο κύκλος των Παθών έκλεισε, το έργο Του έλαβε αίσιον τέλος, η σωτηρία των ανθρώπων εξασφαλίσθηκε. Γερτή στον σταυρό, μια μαυροφορεμένη γυναίκα λιποθυμά. Είναι η Παναγία! Τη συνεφέρουν. Κλαίει, οδύρεται, φωνάζει.
Η Παναγιά βασίλισσα τού πόνου, που πόνεσε περισσότερο απ’ όλους τούς ανθρώπους, πολλές φορές, κατά τη διάρκεια τής επίγειας ζωής Της. Ο πρόωρος απογαλακτισμός Της, η oρφάνια, η καχυποψία των ανθρώπων όταν ευρέθη «εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος αγίου», οι απειλές των υποκριτών Φαρισαίων κατά τού Υιού και Θεού Της, η αχαριστία τού όχλου απέναντι σ’ Εκείνον πού ποικιλοτρόπως τούς ευεργέτησε, μά πρό πάντων τά άγια Πάθη Του και η Σταύρωσή Του, έγιναν αφορμή η Παναγία μας να πονέσει όσο λίγοι και να πληγωθεί.
 |
| Δομήνικου Θεοτοκόπουλου- Ο Χριστός αίρων τον Σταυρόν- Μαδρίτη, Μουσείο Πράντο |
Η Παναγία τραγική πανανθρώπινη Μάνα. Η αιώνια εκπρόσωπος των μανάδων που βλέπουν τα παιδιά τους να φυλακίζονται, να βασανίζονται, να οδηγούνται στον θάνατο. Το μοιρολόι της σπαρακτικό, ο θρήνος της απόλυτος. Δεν μπορεί να δεχτεί το τέλος της ανθρώπινης φύσης τού Ιησού, παρότι είναι υποψιασμένη για τη Θεία Υπόστασή Του. Εκείνη είναι μια μάνα και το άψυχο κορμί στον σταυρό είναι ό,τι είχε στον κόσμο. ο γιος Της:
Οι ιεροί υμνογράφοι τής Εκκλησίας μας χρησιμοποιούν θαυμάσιες εικόνες και περιγράφουν με τον άριστο χρωστήρα τους τις στιγμές τής θλίψης Της, πλάθοντας καταπληκτικές λέξεις και φράσεις, για να δείξουν το μέγεθος τής oδύνης Της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου