Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου * * * Σύλλογος Ρεθυμνίων Αττικής, «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ» * * * Στα Άδυτα της αθάνατης Ηρωίδας του 1821

Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου

Σύλλογος Ρεθυμνίων Αττικής, «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ»

 

 

 Στα Άδυτα της αθάνατης Ηρωίδας του 1821

   Έκθεση χαρακτικών της Ελένης Τζιφάκη- Μισιρλή

 

      ΚΩΣΤΗΣ  ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

      www.ret-anadromes.blogspot.com

 

Υπό την αιγίδα της Επιτροπής 200 χρόνια μετά την Επανάσταση- Ελλάδα 2021, η Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου και ο ιστορικός Σύλλογος των αποδήμων Ρεθυμνίων της Αττικής, «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ»- ένα από τα μακροβιότερα, πολυπληθέστερα και πλέον δραστήρια κρητικά σωματεία της Αττικής- διοργανώνουν από κοινού Έκθεση έργων χαρακτικής της κ. Ελένης Τζιφάκη- Μισιρλή, δραστήριου μέλους του Συλλόγου των Ρεθυμνίων, υπό τον ποιητικότατο τίτλο: «Στα Άδυτα της αθάνατης Ηρωίδας του 1821». Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου, στην αίθουσα του ιερού Ναού των Αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων Ρεθύμνου και θα συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι τις 8 Νοεμβρίου, την άλλη μεγάλη εθνική- τοπική μας επέτειο, τα «Αρκάδια», στις ώρες 9-12 το πρωί και 5-7 το απόγευμα.

Πρόκειται για μιαν ιστορική έκθεση αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Μιαν έκθεση που αποτελεί, θεωρώ, απαύγασμα και εξακτίνωση των ιδανικών του τόπου, που αποτελούν πολύτιμη και μόνιμη παρακαταθήκη και κινητήρια δύναμη και κληρονομιά των δύο φορέων- δημιουργών της, τόσο της Εκκλησίας των Ρεθυμνίων, όσο  και του ιστορικού Συλλόγου του νομού μας. Μιαν ιστορική έκθεση εκπλήρωση πρώτα- πρώτα χρέους και τιμής προς τους Ήρωες του Εικοσιένα, που με αίμα, ιδρώτα και αγωνία και απίστευτες έμπονες θυσίες, μάς χάρισαν τη Λευτεριά που ζούμε και χαιρόμαστε σήμερα και δεύτερον εκπλήρωση βαθιάς επιθυμίας προσφοράς προς τους συμπολίτες μας σπουδαίων ιστορικών πληροφοριών και διδαγμάτων, μεμιγμένων μετά Τέχνης υψηλής και αφάτου καλαισθησίας, για την Επανάσταση του 1821- 1830 στην ηπειρωτική Ελλάδα, τα νησιά αλλά και την Κρήτη. Είναι ευτυχείς οι λαοί που ξέρουν να μελετούν την ιστορία τους και να διδάσκονται από αυτήν, γιατί είναι γνωστόν ότι ο ανιστόρητος άνθρωπος είναι όν α-πολιτικό, δεν έχει κοινωνικό και πολιτικό ήθος και, συνήθως, δεν είναι και καλός πολίτης.

Και η εν λόγω Έκθεση τα επιτυγχάνει όλα αυτά: και διδάσκει και συγκινεί και διασώζει πολύτιμα ιστορικά αποθέματα, που συντηρούν και περισώζουν τον χαρακτήρα και το ήθος του Κρητικού και γενικότερα Ελληνικού λαού. Σκοπός της η ανάδειξη τής σπουδαίας αυτής ιστορικής κληρονομιάς, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο άνθρωπος και ο πολιτισμός του σε κάθε περίοδο τής ιστορικής του πορείας είναι φως και γι’ αυτό πρέπει να φωτίζει και να φωτίζεται και να διδάσκει ορθά τους μεταγενεστέρους.     

Το διαζευκτικό σχήμα «Ελευθερία ή Θάνατος» διατρέχει παντού, απ’ άκρη σε άκρη την Έκθεση. Ατέλειωτη αλυσίδα οι ήρωες τού Εικοσιένα- παλαιοελλαδίτες και Κρητικοί- κυριολεκτικά όλοι τους μεθυσμένοι από τα γεγονότα των ημερών εκείνων, με ανιδιοτέλεια, θάρρος και αποφασιστικότητα ρίχνονται στις πιο απίθανες ενέργειες συμβάλλοντας στον απελευθερωτικό τού Έθνους Αγώνα.

Με μια πρώτη ματιά, τα ιστορικά γεγονότα φαίνονται να εξισορροπούνται ανάμεσα Ηπειρωτικής Ελλάδας (Χορός Ζαλόγγου, Μαντώ Μαυρογένους, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα) και Κρήτης (Δασκαλοχαρίκλεια, Η οπλαρχηγός Αντωνούσα), ενώ εν μέσω αυτών προβάλλονται και αρκετά ουδέτερα θέματα (Η Μάνα στη Μάχη, Σκλαβοπάζαρα, Γυναίκες ετοιμάζουν πυρομαχικά, Πολεμιστές του 1821). Όλα, όμως, εν τέλει, αφορούν και αναφέρονται ειδικά και αποκλειστικά στη γυναικεία πολεμική δράση, παρουσία και συνεισφορά στον Αγώνα του 21.

Δημιουργός των έργων η καταξιωμένη Ρεθυμνία χαράκτρια κ. Ελένη Τζιφάκη- Μισιρλή. Η κ. Τζιφάκη σπούδασε στη Σχολή Δοξιάδη, πλάι στον Σπύρο Βασιλείου (ελεύθερο σχέδιο) και τον Ευάγγελο Παπανούτσο (Φιλοσοφία Αισθητικής). Τη μακρόχρονη εμπειρία της στην Τέχνη μεταλαμπαδεύει διδάσκοντας επί σειρά ετών σε Πνευματικά Κέντρα Δήμων και σε Πολιτιστικούς Συλλόγους της Χώρας, με πληθώρα μαθητών της να έχουν και οι ίδιοι εξελιχθεί σε ικανούς  επαγγελματίες και μεταλαμπαδευτές της Τέχνης.

Στο ενεργητικό της έχει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις με ποικίλα έργα χαρακτικών κοσμημάτων και μικρογλυπτών, που όλα τους δείχνουν τη θρησκευτική προσήλωσή της στην αρχαιότητα και την πλούσια ελληνική παράδοση. Έργα της στον νομό μας υπάρχουν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνου και στο Μουσείο της Μονής Αρκαδίου.

Η κ. Τζιφάκη στα χαρακτικά της φαίνεται να δοκιμάζει τα πάντα^. πειραματίζεται, αναζητά δημιουργικά και προτείνει όλο και κάτι καινούριο, κάτι σπουδαίο, έξοχα εντυπωσιακό από τον χώρο τής ιστορίας και τον ατέλειωτο πλούτο της ελληνικής παράδοσης, που υπήρξαν και είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές σταθερές και εξαιτίας της ομορφιάς τους αλλά και της δύναμης που εκπέμπουν στην ελληνική ψυχή. Μελετά με προσοχή τις διαστάσεις, τις αναλογίες, τους όγκους, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ακριβή θέση τής κάθε λεπτομέρειας. Τίποτε δεν είναι και δεν μπορείς να το θεωρήσεις τυχαίο στις δημιουργίες της.

Αξίζουν θερμών ευχαριστιών όλοι οι παραπάνω φορείς και δημιουργοί του σπουδαίου αυτού εικαστικού γεγονότος της πόλεώς μας για την απόλυτη ενσυναίσθηση τής ευθύνης και του χρέους τους απέναντι στον τόπο και την ιστορία^. η Ι. Μητρόπολή μας και ο ακούραστος Μητροπολίτης μας κ. Ευγένιος, ο ιστορικός Σύλλογος των Ρεθυμνίων Αττικής και ο υπερδραστήριος φίλος Προέδρος του κ. Γεώργιος Βλατάκης και η καταξιωμένη χαράκτρια κ. Ελένη Τζιφάκη- Μισιρλή, στην οποία  ευχόμαστε καλή συνέχεια στις γόνιμες και δημιουργικές αναζητήσεις της στον όμορφο κόσμο της Τέχνης, που γίνονται όλες τους πλατιά ανοίγματα φωτός, που αφήνουν από μέσα τους να διαλάμψει και να διαχυθεί η αλήθεια των εναγώνιων και ευγενικών αναζητήσεών της.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΙΣ ΑΜΟΥΡΓΕΛΕΣ ΜΟΝΟΦΑΤΣΙΟΥ - Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ Τ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΕΒΕΛΗ * * *

            Ιστορικά σημειώματα

για τα 200 χρόνια από το 1821

 

 

Η ΜΑΧΗ ΣΤΙΣ ΑΜΟΥΡΓΕΛΕΣ ΜΟΝΟΦΑΤΣΙΟΥ-

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ Τ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΕΒΕΛΗ

 

 

          ΚΩΣΤΗΣ  ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

                  www.ret-anadromes.blogspot.com

 

Η μάχη στις Αμουργέλες Μονοφατσίου (σήμερα Δήμου Μινώα Πεδιάδας) έγινε στις 20 Αυγούστου του 1823, με όλως καταστρεπτικό για τους Κρητικούς αποτέλεσμα. Και εδώ πήγε το πρεβελιώτικο σώμα με τον Γεώργιο Τσουδερό (εικ. 1)

Εικ. 1. Γεώργιος Τσουδερός

και τον μοναχό Μισαήλ Παγώνη και τους Μιχαήλ Κουρμούλη (εικ. 2) και Πολογεωργάκη υπό τη γενική αρχηγία

Εικ. 2. Μιχαήλ Κουρμούλης

 τον Ρούσου Βουρδουμπά, ο οποίος κατόρθωσε μετά πολλού κόπου να μαζέψει περί τους τρεις χιλιάδες αγωνιστές από το Αμάρι^[1]. Τράβηξαν ανατολικά και έφτασαν στους πρόποδες της Ίδης, στη Γέργερη και στις Αμουργέλες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Χουσεΐν.

Οι Κρητικοί, είναι γεγονός ότι στη μάχη αυτή πολέμησαν γενναία, οι δυνάμεις όμως των αντιπάλων ήταν άνισες, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι, που ήταν πολύ περισσότεροι, περί τις 12.000, να καταστρέψουν το εκ 3.000 σώμα των Κρητικών και να το διασκορπίσουν ολοσχερώς. Κοντά σ’ αυτά, συνέβη και να λείπει αδικαιολόγητα, την ώρα της μάχης, ο αρχηγός Ρούσος Βουρδουμπάς, που με τριακόσιους άνδρες πριν δυο-τρεις μέρες είχε μεταβεί στον Μυλοπόταμο για στρατιωτικές υποθέσεις (να επιβάλει αρχηγό τον εξάδελφό του Ρούσο Χούρδο, τον οποίο είχαν αρνηθεί κατηγορηματικά να δεχτούν ως άρχηγό τους οι Μυλοποταμίτες). Όλα αυτά, μα και η γενικότερη αταξία που παρατηρήθηκε κατά τη μάχη αυτήν, συντέλεσαν στη μεγάλη καταστροφή του ελληνικού σώματος, παρότι την ημέρα εκείνη οι Τούρκοι έχασαν πεντακόσιους άνδρες και οι χριστιανοί εκατόν πενήντα^[2].

Ο Χουσεΐν, μη βρίσκοντας  πια εχθρό μπροστά του, ξεχύθηκε από την Αγία Βαρβάρα και περνώντας από το Αμάρι, τη Λάμπη και το Ρέθυμνο έφτασε ως τα Κουρνοπατήματα του Αποκορώνου, στους πρόποδες των Λευκών Ορέων, ζωγρώντας, σφάζοντας και ερημώνοντας την Κρήτη^[3].

Εικ. 3. Ο Τίμιος Σταυρός του Πρέβελη

Στη μάχη αυτή χάθηκε ο Τίμιος Σταυρός της μονής Πρέβελη (εικ. 3), ο οποίος περιήλθε στα χέρια των Τούρκων. Ο νέος, τότε, καθηγούμενος Νείλος Μοσχοβίτης έκαμε πολλά ταξίδια και πολλές άκαρπες αναζητήσεις, προκειμένου να ανακαλύψει που βρισκόταν. Πήγε στο πεδίο της μάχης των Αμουργελών, με οδηγό τον επιζήσαντα μοναχό Μισαήλ Παγώνη, ο οποίος κατά τη μάχη ήταν στην προσωπική φρουρά του Γεωργίου Τσουδερού, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Στο μοναστήρι επικρατούσε πένθος και συντριβή, για την απώλεια του μεγάλου αυτού θρησκευτικού κειμηλίου.

 Επειδή κάποιοι θα διερωτηθούν, ίσως, για το πώς βρέθηκε ο Τ. Σταυρός εκτός Μονής, στις Αμουργέλες Μονοφατσίου, θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι αυτό θα αποτέλεσε, προφανώς, απόφαση του Ηγουμένου της και των μοναχών, να τον πάρουν μαζί τους στην κρίσιμη εκείνη μάχη προς ενίσχυση του σώματος τού Πρέβελη, που συμμετείχε σύσσωμο και είχε, όπως σημειώσαμε, να αντιμετωπίσει πολλαπλάσιους εχθρούς (12000 Τούρκοι έναντι 3000 Ελλήνων). Και πράγματι, σε χειρόγραφο της Μονής Πρέβελη^[4] αναφέρεται ότι πριν από κάθε πολεμική αναμέτρηση ο ιερομόναχος που κρατούσε το ιερό σύμβολο «έβαζεν ευλογητός» και έλεγε μέρος της «Παρακλήσεως του Τ. Σταυρού» από στήθους. Ύψωνε, στη συνέχεια, ψηλά τον τίμιο Σταυρό και προπορευόταν, ώστε στη θέα του και μόνον οι χριστιανοί πολεμιστές να παίρνουν ακατανίκητη δύναμη, θάρρος και ενθουσιασμό για τον αγώνα. Στη συγκεκριμένη μάχη των Αμουργελών ο Σταυρός- όπως σημειώνει ο Συντάκτης του χειρογράφου- κατά «θεία παραχώρηση» πέρασε στο τουρκικό σώμα. Έτσι, η απώλεια του ιερού κειμηλίου στο πεδίο της μάχης έδωσε αργότερα την αφορμή για το εντυπωσιακό θαύμα που ακολούθησε και μας το διηγείται το ίδιο χειρόγραφο της Μονής.

Οι Τούρκοι, λοιπόν, στα χέρια των οποίων ο Σταυρός είχε περιέλθει ως λάφυρο μετά την ατυχή μάχη στις Αμουργέλες, τον πούλησαν στο λιμάνι του Ηρακλείου σε κάποιους Γενοβέζους τυχοδιώκτες. Αυτό θα συνέβη, υποθέτω, τους αμέσως δύο επόμενους μήνες, γιατί κατά τον τρίτο, τον Νοέμβριο του 1823, οι Γενοβέζοι με τον Σταυρό «ανά χείρας» παρέπλεαν τα νότια παράλια της Κρήτης, κατευθυνόμενοι δυτικά, προς την πατρίδα τους, προφανώς, τη Γένοβα.

 Όταν, όμως, περνούσαν στο ύψος ακριβώς του μοναστηριού του Θεολόγου, το πλοίο ξαφνικά ακινητοποιήθηκε και παρέμενε ακινητοποιημένο στο σημείο αυτό περί τα τρία εικοσιτετράωρα και αυτό παρά τον ούριο άνεμο που φυσούσε. Το επιθεώρησαν εξονυχιστικά, αλλά δεν διαπιστώθηκε καμιά βλάβη. Αναγκάστηκαν, τότε, οι Γενοβέζοι να βγουν στην ξηρά και συγκεκριμένα στο μοναστήρι του Θεολόγου, που το έβλεπαν κατέναντί τους όλο αυτό το διάστημα της ακινητοποίησής τους και να ζητήσουν ανεφοδιασμό σε ύδρευση και προμήθειες τροφίμων. Διηγήθηκαν, μάλιστα, στους μοναχούς το πάθημά τους, οι οποίοι μετά από πολλές συζητήσεις υποπτεύθηκαν τι, ακριβώς, συνέβαινε, πράγμα που σε ερώτησή τους το επιβεβαίωσαν οι Γενοβέζοι. Κατέβηκαν, τότε, οι μοναχοί στην παραλία, παρέλαβαν τον Τ. Σταυρό και το πλοίο ευθύς αναχώρησε για τον προορισμό του. Αυτό θεωρήθηκε και καταγράφηκε ως θαύμα στις δέλτους της ιστορίας της Μονής^[5].

 

---

[1] Παναγιώτης Κ. Κριάρης, Ιστορία της Κρήτης, από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του τέλους της επαναστάσεως του 1866, εν Χανίοις 1902, 261-62. Δημήτρης Φωτιάδης, Η Επανάσταση του Εικοσιένα, Εκδοτικός Οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1971- 1972, τ. Β΄, 410.

[2] Ι. Δ. Μουρέλλος, Ιστορία της Κρήτης, τ. Β΄, Ηράκλειον Κρήτης 1932, 804.

[3] Δημήτρης Φωτιάδης, ό.π..

[4] Το εν λόγω χειρόγραφο συνέταξε ο πρώην Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος Μηνόπουλος, όσο διέτριβε ως εξόριστος στο μοναστήρι του Πρέβελη (1918) (Προσκυνητάριο της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Πρέβελη, 2007, σ. 39- 40).

 [5] Μιχάλης Μ. Παπαδάκις, Το Μοναστήρι του Πρέβελη, Αθήνα 1978, 409. Αν ανατρέξουμε, πάντως, στην πρόσφατη  της Μονής ιστορία, θα διαπιστώσουμε την επακριβή επανάληψη του ίδιου θαύματος και στις 13 Σεπτεμβρίου 1941, κατά τη Γερμανική Κατοχή, με την πολύ γνωστή και σήμερα σε όλη την επαρχία Αγίου Βασιλείου κλοπή του Τ. Σταυρού, τη φορά αυτή από τους Γερμανούς, στις 25 Αυγούστου 1941, όταν κατέστρεψαν τη μονή, οδήγησαν πολλούς μοναχούς στις φυλακές των Χανίων και έκλεψαν τον Τίμιο Σταυρό. Τότε είχαμε, και πάλι, τη θαυματουργική σωτηρία του και επαναφορά του στην Ι. Μονή, μέσω της Αστυνομικής Διεύθυνσης Χανίων, όταν το γερμανικό αεροπλάνο που τον είχαν βάλει αδυνατούσε να ξεκινήσει (η Ιστορία επαναλαμβάνεται!...).

ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ * * * ΟΝΕΙΡΟΤΡΟΠΙΟ * * * (Ένα μουσικό CD, με δώδεκα έντεχνα ελληνικά τραγούδια)

 

ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

      

ΟΝΕΙΡΟΤΡΟΠΙΟ

    (Ένα μουσικό CD, με δώδεκα έντεχνα ελληνικά τραγούδια)

                ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

           www.ret-anadromes.blogspot.com

 

      Ένας νέος ψηφιακός δίσκος κυκλοφόρησε πρόσφατα με τη σφραγίδα του ρεθεμνιώτη καλλιτέχνη και δημιουργού Αντώνη Ζαχαράκη, βραβευμένου πρόσφατα με το  βραβείο «Χρυσή Αφροδίτη» του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κύπρου (CYIFF) για την ταινία μικρού μήκους «Το Ταξίδι» και γνωστού και από τόσες άλλες μουσικές συνεργασίες, συμμετοχές και δισκογραφικές δουλειές, όπως Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Θαυμαστή Μπαλωματού, Μύθοι τού Αισώπου, Βασίλισσα τού Χιονιού, Σούσα, Προφητεία, Χρόνος, Μυροβόλια κ.λπ.

Στη νέα αυτή ψηφιακή δουλειά τού Α. Ζαχαράκη, με τον πρωτότυπο και ονειρικό τίτλο «Ονειροτρόπιο»- που δύσκολα μεν τον βρίσκεις στην ελληνική γλώσσα, αλλά που σίγουρα σε ταξιδεύει στον κόσμο του ονείρου και της μουσικής- συμμετέχουν εννιά εξαιρετικοί καλλιτέχνες, που ερμηνεύουν δώδεκα υπέροχα έντεχνα τραγούδια, που φέρουν όλα την υπογραφή του Αντώνη Ζαχαράκη. Η όλη επιλογή τού μουσικού ρεπερτορίου κρίνεται ιδιαίτερα ενθαρρυντική και ευπρόσδεκτη από το ευρύ και απαιτητικό κοινό από τη στιγμή που ερμηνευτικά συμμετέχουν σε αυτήν γνωστά ονόματα και φωνές του πενταγράμμου, τόσο στο τραγούδι όσο και στην ορχηστρική παλέτα, όπως (τα ονόματα με αλφαβητική σειρά): ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, η Αθηνά Κοντοδήμα, ο Σταμάτης Κραουνάκης, η Σαββέρια Μαργιολά, η Νάντια Πλαρινού, η Στέλλα Σειραγάκη, ο Βασίλης Σκουλάς, ο Γιώργος Στρατάκης και η Ιωάννα Φόρτη.

Στην προσπάθεια αυτήν συνεργάζονται, περαιτέρω, στον στίχο οι: Χ. Αντωνιάδης. Δ. Βαρελάς, Γ. Ζαρκοδούλος, Μ. Ζαχαράκη, Χ. Ηλιόπουλος, Κ. Κουτάντος, Κ. Λουπάκης και Alice Tori και δεκαεφτά φερέλπιδες Ρεθεμνιώτες μουσικοί (μέλη, βασικά, της Δημοτικής
Φιλαρμονικής του Ρεθύμνου), ενώ στην ηχογράφηση/μίξη τού ήχου βρίσκεται ο Τάκης Αργυρίου, στο digital mastering o Αργύρης Έξαρχος και στην Ενορχήστρωση/ Διεύθυνση παραγωγής ο Αντώνης Ζαχαράκης.

Τα πάντα στη νέα αυτή δισκογραφική δουλειά λειτουργούν εικαστικά και με την ακρίβεια τής φωτογραφικής απεικόνισης, προχωρώντας από τραγούδι σε τραγούδι με μια τρυφερή, διαλογική, αλυσιδωτή σειρά αδρού βηματισμού κυμαινομένων συναισθημάτων.

Η «διαμόρφωση» που επέφεραν όλοι οι εξαίρετοι εκτελεστές πάνω στα πρότυπα μοτίβα τής μουσικής του Αντώνη Ζαχαράκη έγκειται, κυρίως, στη διαφοροποίηση που δημιουργείται στις ηχοχρωματικές σχέσεις, λόγω των οργάνων που χρησιμοποιούνται (λαϊκά και κρητικά και όργανα έντεχνων τραγουδιών), ώστε το γενικό αποτέλεσμα να είναι, οπωσδήποτε, απεριόριστα εντυπωσιακό και εξαιρετικά θελκτικό και ωραίο. Με τη μουσική του στον παρουσιαζόμενο ψηφιακό δίσκο ο Αντώνης Ζαχαράκης φαίνεται να αγαπά και να διαχειρίζεται με εντυπωσιακή ακρίβεια και ικανότητα τα καλά ακούσματα του πενταγράμμου, μια μουσική φρέσκια, ευαίσθητη δροσιστική, που σε ξεκουράζει, εκφράζοντας συγκεκριμένους συναισθηματικούς και επικοινωνιακούς στόχους.

Όλοι τους- συνθέτης, ερμηνευτές, μουσικοί και στιχουργοί- είχαν την ευκαιρία στον ψηφιακό αυτόν δίσκο να αποτυπώσουν το πλήρες καλλιτεχνικό διαμέτρημά τους, χαρίζοντάς μας μιαν ερμηνεία λαμπερή, ανάλαφρη, φωτεινή, με εντυπωσιακή ευκρίνεια και καθαρότητα, ώστε να ανήκει σε όλους ένα μεγάλο Μπράβο!!

 (Οι ενδιαφερόμενοι να αποκτήσουν τη νέα δισκογραφική δουλειά του Αντώνη Ζαχαράκη μπορούν να βρουν το cd στο MUSIC MARKET, Γερακάρη, 78-80).