ΧΟΡΩΔΙΑΚΟ ΣΥΝΟΛΟ «CHORUS ’87»- ΠΙΑΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟ «DUET BLANC- NOIR»
Σ τ ο Ω δ ε ί ο Ρ ε θ ύ μ ν ο υ
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Ήταν μια όμορφη ατμοσφαιρική βραδιά δροσερής ανάλαφρης μουσικής διάθεσης αυτή που πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας, την Πέμπτη που πέρασε, 17 Απριλίου 2008. Το πρόγραμμα είχε να μας προτείνει μια ενδιαφέρουσα μουσική διαδρομή από ένα εκπληκτικό χορωδιακό σύνολο («Chorus ’87»), τέσσερις λαμπρές υψιφώνους και ένα πιανιστικό δίδυμο («Duet Blanc- Noir»). που κατασυγκίνησαν το πολυπληθές ακροατήριό τους.
Ο λόγος για την πρώτη παιδική χορωδία, που όλοι θυμόμαστε με αγάπη, του έτους 1987, που είχε οργανώσει και διεύθυνε ο νεαρός τότε μουσικός κ. Γιάννης Σ. Μεντζελόπουλος. Η χορωδία αυτή είχε, τον καιρό εκείνο- μαζί και με άλλα μουσικά σχήματα τού τόπου- παρουσιάσει αρκετές ενδιαφέρουσες και πάντα αξιοπρεπείς συναυλίες, αντίθετα προς τη γενικότερη κάμψη που παρατηρείται σήμερα στη μουσική παιδεία και τις ποιοτικές μουσικές αναφορές τού τόπου. Το παιδικό, λοιπόν, εκείνο μουσικό σύνολο αποφάσισε τα Χριστούγεννα τού 2007, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά, να συγκροτηθεί και πάλι, όπως και τότε, σε ένα νέο σχήμα, όπου τα δεκάχρονα κοριτσάκια του ’87- γυναίκες πια ώριμες και φτασμένες σήμερα- θα τραγουδούσαν και πάλι στο ρεθεμνιώτικο κοινό, στους γονείς, τα…παιδιά τους και τους φίλους τους.
Και το τόλμημά τους αυτό στέφθηκε, πιστεύουμε, με απόλυτη επιτυχία. Από την αρχή οι χορωδοί ένιωσαν απόλυτα στο στοιχείο τους και έλαμψαν στη μελωδική και δεξιοτεχνική παρτιτούρα ανταποκρινόμενες θαυμάσια στη γενναιοδωρία και τη συναισθηματική αμεσότητα τής μουσικής. Και αυτό οφείλεται, κυρίως, στην αγλαόκαρπη συνεργασία και συναντίληψη σχήματος και μαέστρου και στην ψυχολογική και συναισθηματική δύναμη τής ανάμνησης που γονιμοποιούσε ευθέως κάθε πτυχή τής όμορφης αυτής προσπάθειας.
Και το αποτέλεσμα ήταν μια πρόκληση για όλους εμάς που τις ακούσαμε και κυριολεκτικά ενθουσιαστήκαμε από την επίδοσή τους. Η συμφιλίωσή τους, όλα αυτά τα χρόνια, με τη μουσική ήταν πλήρης και ουσιαστική, γι’ αυτό και το σημερινό εκπληκτικό αποτέλεσμα, που έκανε τον Πρόεδρο τού «Συνδέσμου Διαδόσεως Καλών Τεχνών Ρεθύμνου», γιατρό κ. Μανόλη Καλλέργη, στο σύντομο και μεστό προλόγισμά του να εκφράσει την ευχή- που είναι και ευχή όλων μας- το σύνολο αυτό να μην τελειώσει απόψε με τη συναυλία του αυτήν, αλλά να έχει και συνέχεια. να γίνει, γιατί όχι, ένα νέο φτασμένο γυναικείο χορωδιακό σύνολο τής πόλης μας, που τόσο το έχει ανάγκη στα πλαίσια τής πολιτισμικής μουσικής αναγέννησής της.
Με ιδιαίτερη, λοιπόν, χαρά και ικανοποίηση χαιρετίζουμε, στο σημείο αυτό, και θερμά επιδοκιμάζουμε και επικροτούμε την πρόταση τού Διευθυντή τής Χορωδίας κ. Μεντζελόπουλου προς το μουσικόφιλο κοινό τής πόλης μας, με την οποία ζητά την προσέλευση και νέων μελών στο εν λόγω χορωδιακό σχήμα, πράγμα που, σαφώς, δείχνει την εδραίωση τής πεποίθησης για συνέχιση και εμπέδωση τής όμορφης αυτής και ευγενικής προσπάθειας. Μιας προσπάθειας που έρχεται να προσθέσει μια νέα μουσική δύναμη, πολλά υποσχόμενη για τη μελλοντική προσφορά και συμβολή της στα μουσικά πράγματα αυτού τού τόπου. Υπενθυμίζουμε, με την ευκαιρία, για όσες κοπέλες το επιθυμούν, ότι οι πρόβες γίνονται κάθε Σάββατο και ώρα 16:00, στο χώρο τού Ελληνικού Ωδείου.
Με τη δεύτερη αυτήν εμφάνισή του το σύνολό μας κατέφθασε ολοζώντανο, ξαναγεννημένο και «βαφτισμένο» με το πετυχεμένο όνομα «Chorus ’87»- που απηχεί, νομίζουμε, όλην αυτήν την προδιαγραφείσα ιστορία τού συνόλου- και μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι, πράγματι, στο μουσικό δυναμικό τού τόπου μας τείνει να εγκατασταθεί μια νέα μεγάλη- ξαναγεννημένη από τη στάκτη τού ’87- μουσική δύναμη. Με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώσαμε από το πρόγραμμα ότι ανάμεσα στις τριάντα κοπέλες τού συνόλου αρκετές είναι σπουδάστριες στη σχολή Μονωδίας τού Ελληνικού μας Ωδείου και ότι, γενικότερα, στους κόλπους τού εν λόγω συνόλου υπάρχει μια μεγάλη εκκολαπτόμενη δύναμη νέων μουσικών ταλέντων, με σημαντικές ικανότητες για περαιτέρω σπουδές και μουσική ανέλιξη που μπορεί, πιστεύουμε να εξακτινωθεί και να φθάσει και έξω από τα στενά όρια τού νομού μας.
Τα κομμάτια που τραγούδησαν χαρούμενα, ατμοσφαιρικά αντικαθρέπτισαν ανάλογες ψυχικές διαθέσεις και δημιούργησαν στο κοινό παραπλήσια συναισθήματα χαράς και αγαλλίασης. Γλυκιές μελωδίες (The sound of silence του Paul Simon), γρήγορες χαρούμενες ταχύτητες (I feel pretty, από το μιούζικαλ West side story των S. Sondheim, L. Bernstein), εντυπωσιακές δραματοποιήσεις (Αντιόπη Νικολουδάκη- Άννα Παντελιδάκη), με πιστή απόδοση τού πρωτοτύπου (America, από το μιούζικαλ West side story των S. Sondheim, L. Bernstein, ένα καταπληκτικό μιούζικαλ τού Μπροντγουέι που άφησε εποχή και απέσπασε δέκα όσκαρ), πανηγυρικές κατακλείδες (Love changes everything του A.L. Webber), υπέροχες γνωστές επιτυχίες (The Phantom of the opera τού A. L. Webber - Στέλλα Μικρούλη).
Δυναμική, όπως πάντα, και άκρως επιμελημένη ήταν και η συνοδεία στο πιάνο των: Ισιδώρας Χαλκιαδάκη, Κατερίνας Χριστουλάκη, Μαριέλλας Βιτώρου και της Κατερίνας Χριστουλάκη στο ακκορντεόν.
Ξεχωρίζω και τις όλως ενδιαφέρουσες καταθέσεις των σολιστών τού χορωδιακού συνόλου- γόνιμα, όλες τους, αποκυήματα τής Παιδικής Χορωδίας τού ’87- που ερμήνευσαν άριες από όπερες και μιούζικαλ και έδειξαν ισχυρότατα δείγματα των ικανοτήτων τους και της δυνατότητάς τους να εξελιχθούν περαιτέρω σε ανερχόμενη μουσική δύναμη τού Ρεθύμνου. Πρόκειται για τις: Άννα Παντελιδάκη, Στέλλα Μικρούλη, Μαριέλλα Βιτώρου και Αντιόπη Νικολουδάκη (τις παίρνω με τη σειρά που τραγούδησαν στην παρουσιαζόμενη συναυλία τής 17ης Απριλίου). Στα σολιστικά κομμάτια που ερμήνευσαν η κάθε νότα βρέθηκε στη σωστή της θέση, αποκαλύπτοντας το πλήρες καλλιτεχνικό της διαμέτρημα. Έδωσαν μιαν ερμηνεία υποδειγματική και όλως ατμοσφαιρική, μια ερμηνεία ιδιαίτερα ζεστή, λαμπερή και δυναμική, ανεπιφύλακτα δεξιοτεχνική, με τη απαιτούμενη, πάντοτε, δραματοποίηση, που φανέρωνε, αν μη τι άλλο, την από μέρους των παραπάνω soprani ορθή αντίληψη, πάνω από όλα, του ήθους και του νοήματος των κομματιών που τραγουδούσαν.
Το παραπάνω Πρόγραμμα τής Χορωδίας «Chorus ’87» και των σολιστικών κομματιών, που ήδη παρουσιάσαμε, αγκάλιασε ζεστά- σαν δεύτερο μέρος τού προγράμματος- το πιανιστικό ντουέτο «Duet Blanc- Noir», αποτελούμενο από τις Ελένη Περπιράκη και Ελένη Τζιράκη και που ερμήνευσαν το δημοφιλέστατο «Καρναβάλι των Ζώων» τού Saint Saens.
Το «Καρναβάλι των ζώων», στην προχτεσινή συναυλία, ήταν ένα κομμάτι που χαρακτηρίστηκε από αμεσότητα, διαύγεια, καθαρότητα και απόλυτο έλεγχο τής ταστιέρας τού οργάνου. Η ερμηνεία λειτούργησε αποτελεσματικά αποδίδοντας γεμάτες από ορμή και πάθος κορυφώσεις, ενώ, συχνά, μουσικές φράσεις έδειχναν να περνούν αστραπιαία και με ακρίβεια από το ένα όργανο στο άλλο, πετυχαίνοντας ένα εξαιρετικά ανάλαφρο, αέρινο και διάφανο αποτέλεσμα.
Για την ιστορία, το περίφημο «Καρναβάλι των Ζώων» αφορά σε μια σατιρική και διασκεδαστική σουίτα που έγραψε ο Σεν Σαίνς αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό του και τους φίλους του. Γι’ αυτό ο ίδιος δεν επέτρεψε να παιχθεί το έργο του δημόσια, όσο ζούσε, και, τελικά, εκδόθηκε τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατό του.
Το «Καρναβάλι των Ζώων» κυριολεκτικά συναρπάζει το ακροατήριο, με την εντυπωσιακή απόδοση των φωνών των διαφόρων ζώων τού δάσους, όπως των ορνίθων που κακαρίζουν χαρούμενα, θορυβώντας και σκαλίζοντας σε τόνο ψηλό- κάποια στιγμή, ανάμεσα στις φωνές, ξεχωρίζει το ηχηρό λάλημα του κόκορα-, ενώ, μετά την Εισαγωγή και το περίφημο βασιλικό εμβατήριο του λιονταριού, ακολουθεί η περιγραφική εξεικόνιση και των λοιπών ζώων τού δάσους, όπως τού ημίονου με τις γρήγορες, ορμητικές κλίμακες του πιάνου, των χελωνών που κάνουν την εμφάνισή τους με μια χαρακτηριστικά αργή μελωδία, των καγκουρώ που αναγγέλλουν την είσοδό τους με πηδηχτούς, αλυσιδωτούς ρυθμούς, του ενυδρείου με έντονα διακριτές υδάτινες ριπές στο πιάνο, αλλά και το ήρεμο τραγούδι τού κούκου στο πυκνόφυλλο δάσος- που, στην περίπτωση Ορχήστρας, θα το απέδιδε, ασφαλώς, το κλαρινέτο, όπως και στην περίφημη “Ποιμενική” τού Beethoven- του περιστερώνα, όπου τα πουλιά εμφανίζονται με ένα χαρακτηριστικά γρήγορο τρέμολο στο πιάνο, των πιανιστών, στους οποίους δυο φανταστικά ζώα με δύο χέρια εξασκούνται στις απέραντα πληκτικές τους κλίμακες, του κύκνου, όπου μια ρέουσα ατμοσφαιρική μελωδία αντανακλά τέλεια την ευγενική κίνηση τού κύκνου μέσα στα γαλήνια νερά τής λίμνης, ενώ μια κυματιστή σαν το νερό συνοδεία συμπληρώνει αυτήν την ειδυλλιακή εικόνα. Τέλος, στο εμβληματικό φινάλε τού κομματιού μπορεί κανείς να διακρίνει μερικούς απ’ τους χαρακτήρες τού έργου να υποκλίνονται κατενώπιον τού κοινού. Το μέρος αυτό στα χέρια τού καλλιτεχνικού ντουέτου Ελένης Περπιράκη και Ελένης Τζιράκη κυριολεκτικά απέκτησε φωνή, έλαμψε εσωτερικά και ζωογόνησε και δικαίωσε τις μεγάλες τού κοινού προσδοκίες.
Δεν έχω παρά να συγχαρώ όλους τους παράγοντες τής παραπάνω συναυλίας και να ευχηθώ από καρδιάς σύντομα να τους απολαύσουμε και πάλι σε μια νέα καλλιτεχνική εμφάνισή τους.
Από τις αθηναϊκές εκδόσεις «Ιωλκός» κυκλοφόρησαν πρόσφατα δυο νέες καλαίσθητες ποιητικές εκδόσεις τής κ. Χρυσούλας Δημητρακάκη με τον βαθιά φιλοσοφικό τίτλο: «Τριλογία, Ύπαρξη- Ζωή- Άνθρωπος» η πρώτη και «Stone and Water» η δεύτερη, δίγλωσση αυτή, στην αγγλική και ελληνική γλώσσα.Η Χρυσούλα Δημητρακάκη, συγγραφέας πολυβραβευμένη και ποιήτρια διεθνώς καταξιωμένη- γνωστή από την τακτική παρουσία της στις στήλες της εφημερίδας «Κρητική Επιθεώρηση», αλλά και από άλλες εφημερίδες και περιοδικά τής Κρήτης και όχι μόνο- γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά από πατέρα Κρητικό, από το Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου. Νιώθει και αισθάνεται περήφανη για την κρητική, εκ πατρός, καταγωγή της και ένα μεγάλο μέρος της ποιητικής της παραγωγής είναι αφιερωμένο ειδικά στην αγαπημένη της Κρήτη, την Κρήτη των προσδοκιών και των ονείρων της.
Σ τ ο Ω δ ε ί ο Ρ ε θ ύ μ ν ο υ
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Ήταν μια όμορφη ατμοσφαιρική βραδιά δροσερής ανάλαφρης μουσικής διάθεσης αυτή που πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας, την Πέμπτη που πέρασε, 17 Απριλίου 2008. Το πρόγραμμα είχε να μας προτείνει μια ενδιαφέρουσα μουσική διαδρομή από ένα εκπληκτικό χορωδιακό σύνολο («Chorus ’87»), τέσσερις λαμπρές υψιφώνους και ένα πιανιστικό δίδυμο («Duet Blanc- Noir»). που κατασυγκίνησαν το πολυπληθές ακροατήριό τους.
Ο λόγος για την πρώτη παιδική χορωδία, που όλοι θυμόμαστε με αγάπη, του έτους 1987, που είχε οργανώσει και διεύθυνε ο νεαρός τότε μουσικός κ. Γιάννης Σ. Μεντζελόπουλος. Η χορωδία αυτή είχε, τον καιρό εκείνο- μαζί και με άλλα μουσικά σχήματα τού τόπου- παρουσιάσει αρκετές ενδιαφέρουσες και πάντα αξιοπρεπείς συναυλίες, αντίθετα προς τη γενικότερη κάμψη που παρατηρείται σήμερα στη μουσική παιδεία και τις ποιοτικές μουσικές αναφορές τού τόπου. Το παιδικό, λοιπόν, εκείνο μουσικό σύνολο αποφάσισε τα Χριστούγεννα τού 2007, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά, να συγκροτηθεί και πάλι, όπως και τότε, σε ένα νέο σχήμα, όπου τα δεκάχρονα κοριτσάκια του ’87- γυναίκες πια ώριμες και φτασμένες σήμερα- θα τραγουδούσαν και πάλι στο ρεθεμνιώτικο κοινό, στους γονείς, τα…παιδιά τους και τους φίλους τους.
Και το τόλμημά τους αυτό στέφθηκε, πιστεύουμε, με απόλυτη επιτυχία. Από την αρχή οι χορωδοί ένιωσαν απόλυτα στο στοιχείο τους και έλαμψαν στη μελωδική και δεξιοτεχνική παρτιτούρα ανταποκρινόμενες θαυμάσια στη γενναιοδωρία και τη συναισθηματική αμεσότητα τής μουσικής. Και αυτό οφείλεται, κυρίως, στην αγλαόκαρπη συνεργασία και συναντίληψη σχήματος και μαέστρου και στην ψυχολογική και συναισθηματική δύναμη τής ανάμνησης που γονιμοποιούσε ευθέως κάθε πτυχή τής όμορφης αυτής προσπάθειας.
Και το αποτέλεσμα ήταν μια πρόκληση για όλους εμάς που τις ακούσαμε και κυριολεκτικά ενθουσιαστήκαμε από την επίδοσή τους. Η συμφιλίωσή τους, όλα αυτά τα χρόνια, με τη μουσική ήταν πλήρης και ουσιαστική, γι’ αυτό και το σημερινό εκπληκτικό αποτέλεσμα, που έκανε τον Πρόεδρο τού «Συνδέσμου Διαδόσεως Καλών Τεχνών Ρεθύμνου», γιατρό κ. Μανόλη Καλλέργη, στο σύντομο και μεστό προλόγισμά του να εκφράσει την ευχή- που είναι και ευχή όλων μας- το σύνολο αυτό να μην τελειώσει απόψε με τη συναυλία του αυτήν, αλλά να έχει και συνέχεια. να γίνει, γιατί όχι, ένα νέο φτασμένο γυναικείο χορωδιακό σύνολο τής πόλης μας, που τόσο το έχει ανάγκη στα πλαίσια τής πολιτισμικής μουσικής αναγέννησής της.
Με ιδιαίτερη, λοιπόν, χαρά και ικανοποίηση χαιρετίζουμε, στο σημείο αυτό, και θερμά επιδοκιμάζουμε και επικροτούμε την πρόταση τού Διευθυντή τής Χορωδίας κ. Μεντζελόπουλου προς το μουσικόφιλο κοινό τής πόλης μας, με την οποία ζητά την προσέλευση και νέων μελών στο εν λόγω χορωδιακό σχήμα, πράγμα που, σαφώς, δείχνει την εδραίωση τής πεποίθησης για συνέχιση και εμπέδωση τής όμορφης αυτής και ευγενικής προσπάθειας. Μιας προσπάθειας που έρχεται να προσθέσει μια νέα μουσική δύναμη, πολλά υποσχόμενη για τη μελλοντική προσφορά και συμβολή της στα μουσικά πράγματα αυτού τού τόπου. Υπενθυμίζουμε, με την ευκαιρία, για όσες κοπέλες το επιθυμούν, ότι οι πρόβες γίνονται κάθε Σάββατο και ώρα 16:00, στο χώρο τού Ελληνικού Ωδείου.
Με τη δεύτερη αυτήν εμφάνισή του το σύνολό μας κατέφθασε ολοζώντανο, ξαναγεννημένο και «βαφτισμένο» με το πετυχεμένο όνομα «Chorus ’87»- που απηχεί, νομίζουμε, όλην αυτήν την προδιαγραφείσα ιστορία τού συνόλου- και μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι, πράγματι, στο μουσικό δυναμικό τού τόπου μας τείνει να εγκατασταθεί μια νέα μεγάλη- ξαναγεννημένη από τη στάκτη τού ’87- μουσική δύναμη. Με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώσαμε από το πρόγραμμα ότι ανάμεσα στις τριάντα κοπέλες τού συνόλου αρκετές είναι σπουδάστριες στη σχολή Μονωδίας τού Ελληνικού μας Ωδείου και ότι, γενικότερα, στους κόλπους τού εν λόγω συνόλου υπάρχει μια μεγάλη εκκολαπτόμενη δύναμη νέων μουσικών ταλέντων, με σημαντικές ικανότητες για περαιτέρω σπουδές και μουσική ανέλιξη που μπορεί, πιστεύουμε να εξακτινωθεί και να φθάσει και έξω από τα στενά όρια τού νομού μας.
Τα κομμάτια που τραγούδησαν χαρούμενα, ατμοσφαιρικά αντικαθρέπτισαν ανάλογες ψυχικές διαθέσεις και δημιούργησαν στο κοινό παραπλήσια συναισθήματα χαράς και αγαλλίασης. Γλυκιές μελωδίες (The sound of silence του Paul Simon), γρήγορες χαρούμενες ταχύτητες (I feel pretty, από το μιούζικαλ West side story των S. Sondheim, L. Bernstein), εντυπωσιακές δραματοποιήσεις (Αντιόπη Νικολουδάκη- Άννα Παντελιδάκη), με πιστή απόδοση τού πρωτοτύπου (America, από το μιούζικαλ West side story των S. Sondheim, L. Bernstein, ένα καταπληκτικό μιούζικαλ τού Μπροντγουέι που άφησε εποχή και απέσπασε δέκα όσκαρ), πανηγυρικές κατακλείδες (Love changes everything του A.L. Webber), υπέροχες γνωστές επιτυχίες (The Phantom of the opera τού A. L. Webber - Στέλλα Μικρούλη).
Δυναμική, όπως πάντα, και άκρως επιμελημένη ήταν και η συνοδεία στο πιάνο των: Ισιδώρας Χαλκιαδάκη, Κατερίνας Χριστουλάκη, Μαριέλλας Βιτώρου και της Κατερίνας Χριστουλάκη στο ακκορντεόν.
Ξεχωρίζω και τις όλως ενδιαφέρουσες καταθέσεις των σολιστών τού χορωδιακού συνόλου- γόνιμα, όλες τους, αποκυήματα τής Παιδικής Χορωδίας τού ’87- που ερμήνευσαν άριες από όπερες και μιούζικαλ και έδειξαν ισχυρότατα δείγματα των ικανοτήτων τους και της δυνατότητάς τους να εξελιχθούν περαιτέρω σε ανερχόμενη μουσική δύναμη τού Ρεθύμνου. Πρόκειται για τις: Άννα Παντελιδάκη, Στέλλα Μικρούλη, Μαριέλλα Βιτώρου και Αντιόπη Νικολουδάκη (τις παίρνω με τη σειρά που τραγούδησαν στην παρουσιαζόμενη συναυλία τής 17ης Απριλίου). Στα σολιστικά κομμάτια που ερμήνευσαν η κάθε νότα βρέθηκε στη σωστή της θέση, αποκαλύπτοντας το πλήρες καλλιτεχνικό της διαμέτρημα. Έδωσαν μιαν ερμηνεία υποδειγματική και όλως ατμοσφαιρική, μια ερμηνεία ιδιαίτερα ζεστή, λαμπερή και δυναμική, ανεπιφύλακτα δεξιοτεχνική, με τη απαιτούμενη, πάντοτε, δραματοποίηση, που φανέρωνε, αν μη τι άλλο, την από μέρους των παραπάνω soprani ορθή αντίληψη, πάνω από όλα, του ήθους και του νοήματος των κομματιών που τραγουδούσαν.
Το παραπάνω Πρόγραμμα τής Χορωδίας «Chorus ’87» και των σολιστικών κομματιών, που ήδη παρουσιάσαμε, αγκάλιασε ζεστά- σαν δεύτερο μέρος τού προγράμματος- το πιανιστικό ντουέτο «Duet Blanc- Noir», αποτελούμενο από τις Ελένη Περπιράκη και Ελένη Τζιράκη και που ερμήνευσαν το δημοφιλέστατο «Καρναβάλι των Ζώων» τού Saint Saens.
Το «Καρναβάλι των ζώων», στην προχτεσινή συναυλία, ήταν ένα κομμάτι που χαρακτηρίστηκε από αμεσότητα, διαύγεια, καθαρότητα και απόλυτο έλεγχο τής ταστιέρας τού οργάνου. Η ερμηνεία λειτούργησε αποτελεσματικά αποδίδοντας γεμάτες από ορμή και πάθος κορυφώσεις, ενώ, συχνά, μουσικές φράσεις έδειχναν να περνούν αστραπιαία και με ακρίβεια από το ένα όργανο στο άλλο, πετυχαίνοντας ένα εξαιρετικά ανάλαφρο, αέρινο και διάφανο αποτέλεσμα.
Για την ιστορία, το περίφημο «Καρναβάλι των Ζώων» αφορά σε μια σατιρική και διασκεδαστική σουίτα που έγραψε ο Σεν Σαίνς αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό του και τους φίλους του. Γι’ αυτό ο ίδιος δεν επέτρεψε να παιχθεί το έργο του δημόσια, όσο ζούσε, και, τελικά, εκδόθηκε τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατό του.
Το «Καρναβάλι των Ζώων» κυριολεκτικά συναρπάζει το ακροατήριο, με την εντυπωσιακή απόδοση των φωνών των διαφόρων ζώων τού δάσους, όπως των ορνίθων που κακαρίζουν χαρούμενα, θορυβώντας και σκαλίζοντας σε τόνο ψηλό- κάποια στιγμή, ανάμεσα στις φωνές, ξεχωρίζει το ηχηρό λάλημα του κόκορα-, ενώ, μετά την Εισαγωγή και το περίφημο βασιλικό εμβατήριο του λιονταριού, ακολουθεί η περιγραφική εξεικόνιση και των λοιπών ζώων τού δάσους, όπως τού ημίονου με τις γρήγορες, ορμητικές κλίμακες του πιάνου, των χελωνών που κάνουν την εμφάνισή τους με μια χαρακτηριστικά αργή μελωδία, των καγκουρώ που αναγγέλλουν την είσοδό τους με πηδηχτούς, αλυσιδωτούς ρυθμούς, του ενυδρείου με έντονα διακριτές υδάτινες ριπές στο πιάνο, αλλά και το ήρεμο τραγούδι τού κούκου στο πυκνόφυλλο δάσος- που, στην περίπτωση Ορχήστρας, θα το απέδιδε, ασφαλώς, το κλαρινέτο, όπως και στην περίφημη “Ποιμενική” τού Beethoven- του περιστερώνα, όπου τα πουλιά εμφανίζονται με ένα χαρακτηριστικά γρήγορο τρέμολο στο πιάνο, των πιανιστών, στους οποίους δυο φανταστικά ζώα με δύο χέρια εξασκούνται στις απέραντα πληκτικές τους κλίμακες, του κύκνου, όπου μια ρέουσα ατμοσφαιρική μελωδία αντανακλά τέλεια την ευγενική κίνηση τού κύκνου μέσα στα γαλήνια νερά τής λίμνης, ενώ μια κυματιστή σαν το νερό συνοδεία συμπληρώνει αυτήν την ειδυλλιακή εικόνα. Τέλος, στο εμβληματικό φινάλε τού κομματιού μπορεί κανείς να διακρίνει μερικούς απ’ τους χαρακτήρες τού έργου να υποκλίνονται κατενώπιον τού κοινού. Το μέρος αυτό στα χέρια τού καλλιτεχνικού ντουέτου Ελένης Περπιράκη και Ελένης Τζιράκη κυριολεκτικά απέκτησε φωνή, έλαμψε εσωτερικά και ζωογόνησε και δικαίωσε τις μεγάλες τού κοινού προσδοκίες.
Δεν έχω παρά να συγχαρώ όλους τους παράγοντες τής παραπάνω συναυλίας και να ευχηθώ από καρδιάς σύντομα να τους απολαύσουμε και πάλι σε μια νέα καλλιτεχνική εμφάνισή τους.
Από τις αθηναϊκές εκδόσεις «Ιωλκός» κυκλοφόρησαν πρόσφατα δυο νέες καλαίσθητες ποιητικές εκδόσεις τής κ. Χρυσούλας Δημητρακάκη με τον βαθιά φιλοσοφικό τίτλο: «Τριλογία, Ύπαρξη- Ζωή- Άνθρωπος» η πρώτη και «Stone and Water» η δεύτερη, δίγλωσση αυτή, στην αγγλική και ελληνική γλώσσα.Η Χρυσούλα Δημητρακάκη, συγγραφέας πολυβραβευμένη και ποιήτρια διεθνώς καταξιωμένη- γνωστή από την τακτική παρουσία της στις στήλες της εφημερίδας «Κρητική Επιθεώρηση», αλλά και από άλλες εφημερίδες και περιοδικά τής Κρήτης και όχι μόνο- γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά από πατέρα Κρητικό, από το Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου. Νιώθει και αισθάνεται περήφανη για την κρητική, εκ πατρός, καταγωγή της και ένα μεγάλο μέρος της ποιητικής της παραγωγής είναι αφιερωμένο ειδικά στην αγαπημένη της Κρήτη, την Κρήτη των προσδοκιών και των ονείρων της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου