ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ
από τις χορωδίες τού Ελληνικού Ωδείου
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
από τις χορωδίες τού Ελληνικού Ωδείου
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Την Κυριακή 23/12/2007, το Ελληνικό Ωδείο Ρεθύμνου πρότεινε στο ρεθεμνιώτικο φιλόμουσο κοινό ένα εκπληκτικό χριστουγεννιάτικο χορωδιακό πρόγραμμα που κατασυγκίνησε τους πάντες με τις θυελώδεις αναμνήσεις που το συνόδευαν και ιδιαίτερα τις κοπέλες- μέλη τού χορωδιακού συνόλου που το παρουσίασαν, κυρίες σήμερα οι περισσότερες, με οικογένειες και μικρά παιδιά.
Ο λόγος για την πρώτη παιδική χορωδία που όλοι θυμόμαστε με αγάπη, τού έτους 1987, που είχε οργανώσει και διεύθυνε ο μουσικός κ. Γιάννης Σ. Μεντζελόπουλος και είχε, τον καιρό εκείνο- μαζί και με άλλα μουσικά σχήματα τού τόπου- παρουσιάσει στην πόλη μας αρκετές ενδιαφέρουσες και πάντα αξιοπρεπείς συναυλίες, αντίθετα προς τη φανερή κάμψη που παρατηρείται σήμερα στη μουσική παιδεία και τις ποιοτικές μουσικές εκδηλώσεις τού τόπου. Το παιδικό, λοιπόν, εκείνο μουσικό σύνολο αποφάσισε σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, να συγκροτηθεί και πάλι, όπως και τότε, σε ένα νέο σχήμα, όπου τα δεκάχρονα κοριτσάκια του ’87- γυναίκες πια ώριμες και φτασμένες σήμερα- θα τραγουδούσουν και πάλι στο ρεθεμνιώτικο κοινό, στους γονείς και τους φίλους τους.
Και το τόλμημά τους αυτό στέφθηκε, πιστεύουμε, με απόλυτη επιτυχία. Από την αρχή οι χορωδοί ένιωσαν απόλυτα στο στοιχείο τους και έλαμψαν στη μελωδική και δεξιοτεχνική παρτιτούρα ανταποκρινόμενες θαυμάσια στη γενναιοδωρία και τη συναισθηματική αμεσότητα τής μουσικής. Και αυτό οφείλεται, κυρίως, στην αγλαόκαρπη συνεργασία και συναντίληψη σχήματος και μαέστρου και στην ψυχολογική και συναισθηματική δύναμη τής ανάμνησης που γονιμοποιούσε ευθέως κάθε πτυχή τής όμορφης αυτής προσπάθειάς τους.
Και το αποτέλεσμα ήταν μια πρόκληση για όλους εμάς που τις ακούσαμε και ενθουσιαστήκαμε από την επίδοσή τους. Η συμφιλίωσή τους, όλα αυτά τα χρόνια, με τη μουσική ήταν πλήρης και ουσιαστική, γι’ αυτό και το σημερινό εκπληκτικό αποτέλεσμα, που έκανε τον νέο Πρόεδρο τού «Συνδέσμου Διαδόσεως Καλών Τεχνών Ρεθύμνου», γιατρό κ. Μανόλη Καλλέργη, στο σύντομο προλόγισμά του να εκφράσει την ευχή- που είναι και ευχή όλων μας- το σύνολο αυτό να μην τελειώσει απόψε με τη συναυλία αυτήν, αλλά να έχει και συνέχεια. να γίνει, γιατί όχι, ένα νέο φτασμένο γυναικείο χορωδιακό σύνολο τής πόλης μας, που τόσο το έχει ανάγκη στα πλαίσια τής πολιτισμικής αναγέννησής της.
Στην ερμηνεία της η Χορωδία τού ‘87 φάνηκε καθαρά ότι δεν ζήτησε να καταφύγει στη λάμψη της ματαιότητας και τον κενό εντυπωσιασμό. Απέφυγε επιμελώς κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης, προσεγγίζοντας περισσότερο την εσωτερική διαδρομή των ήχων, σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης του πνεύματος και τού ήθους των Αγίων Ημερών που διερχόμεθα. Και συντελέστηκε αυτό μέσα από μια σειρά πασίγνωστων χριστουγεννιάτικων μελωδιών, όπως το «Gloria» τού Α. Vivaldi, κομμάτι εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό, το παραδοσιακό τραγούδι «Δόξα εν υψίστοις Θεώ», φασμένο με ένα θαυμάσιο και χαρακτηριστικό φωνητικό ηχόχρωμα και το «Νανούρισμα» τού Fr. Shubert, τραγούδι βαθιά ιδεαλιστικό, συνταιριασμένο απόλυτα με το πνεύμα τής συγκεκριμένης βραδιάς, γεμάτο από το πάθος και τη γλυκερότητα τής ανάμνησης παιδικών βιωματικών στιγμών και διαπερόμενο από έναν χαϊδευτικά εντυπωσιακό κυματισμό των φωνών τού συνόλου.
Στη συνέχεια εντυπωσίασε με τον πλούτο και τη ζωντάνια των φωνών του το κομμάτι «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (Και κατάλυμα ουκ έστι- Ιδού μάγοι από ανατολών- Δόξα σοι Χριστέ), σε ποίηση Β. Χαρωνίτη και μουσική Γ. Μεντζελόπουλου, ενώ γλυκόηχο και υμνητικό ακούστηκε και το γνωστό «τοις πάσι» «Άγια Νύχτα», σε σόλο τραγούδι από την υψίφωνο Στέλλα Μικρούλη, και ένα απαλόηχο υποστηρικτικό ισοκράτημα από τη Χορωδία.
Τέλος, ακούστηκαν και το «Happy Christmas” τού J. Lennon, δραματοποιημένο και έντονα λικνιστικό, κάτω από το δυναμικό πιάνο τής Ισιδώρας Χαλκιαδάκη και το τραγούδι «Η αγάπη τ’ αλλάζει όλα» (σε διασκευή Γ. Καλούτση), τραγούδι με νόημα και πανηγυρικό φινάλε, που σήμανε και το τέλος μιας καθόλα πανηγυρικής και καταιγιστικής βραδιάς, στην οποία πρωταγωνίστησαν με τη δύναμη θυελλωδών ανέμων οι αναμνήσεις μιας εποχής και μιας άκρως ευαίσθητης ψυχολογίας.
Τη μουσική βραδιά, πέραν των παραπάνω, συμπλήρωσαν πιανιστικά και οι καθηγήτριες του Ελληνικού Ωδείου Κατερίνα Χριστουλάκη και Ελένη Κυδωνάκη, ενώ τραγούδησαν οι υψίφωνοι Αντιόπη Νικολουδάκη, Μαριέλλη Βιτώρου και Μαρία Τζαγκαρούλη- γόνιμα όλες αποκυήματα τής Παιδικής Χορωδίας τού ’87- που έδειξαν ισχυρότατα δείγματα των ικανοτήτων τους και της δυνατότητας να εξελιχθούν περαιτέρω σε ανερχόμενη μουσική δύναμη τού Ρεθύμνου. Ερμήνευσαν κομμάτια ακανθώδη και δύσκολα [Puccini (Turandot, Tosca) και Vivaldi (Gloria)], υψηλών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων και ειδικής τεχνικής, προσκυρωμένα, ήδη, όλα από κορυφαία ακούσματα κολοσσιαίων αναστημάτων (Μαρία Κάλας) της παγκόσμιας οπερετικής τέχνης.
Τέλος, στο πρόγραμμα τής Κυριακής συμμετείχε και η σημερινή Παιδική Χορωδία τού Ελληνικού Ωδείου υπό τη διεύθυνση τής Κατερίνας Χριστουλάκη και τη συνοδεία στο πιάνο τής Ελένης Περπιράκη, που στα «Τρίγωνα Κάλαντα» εντυπωσίασε ιδιαίτερα σαν ηχόχρωμα, σε ένα εξαιρετικά όμορφο και ρυθμικό τέμπο, που το διέκριναν χαρακτηριστική δύναμη και ζωντάνια. Τα παιδιά τραγούδησαν με καλή τεχνική, σωστό έλεγχο τού στόματος και της αναπνοής και με φωνή εύηχη, ομοιογενή και μεστή.
Για άλλη μια φορά απευθύνω θερμές χριστουγεννιάτικες ευχές και τα θερμά συγχαρητήρια μου σε όλους τους συντελεστές της προχτεσινής συναυλίας.
