ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΜΠΡΗ



                                                                                     El Greco, H Ανάσταση. 1596-1600. 
                                                                                        Πινακοθήκη του Prado στη Μαδρίτη

Χρόνια Πολλά  
λουσμένα από το φως, τη χάρη και τη χαρά τής Αναστάσεως τού Κυρίου 

«Συνετφημεν ον ατ δι το βαπτσματος ες τν θνατον, να σπερ γρθη Χριστς κ νεκρν δι τς δξης το πατρς, οτω κα μες ν καιντητι ζως περιπατσωμεν».

                                                        (Ρωμ. στ΄, 4)

ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ * «Ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ» * (Ένας χρόνος από τον θάνατό του)



  Νεκρολογία

                    ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ
                                   «ς χαρίεν νθρωπος, ταν νθρωπος »
                                         (Ένας χρόνος από τον θάνατό του)


         ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Τέτοιες μέρες, πριν από έναν χρόνο, έφυγε από κοντά μας  ο αξέχαστος θεολόγος Καθηγητής και Γυμνασιάρχης Γιάννης Γ. Κουμεντάκης, που για δεκαετίες υπήρξε ο αγαπητός διδάσκαλος πολλών Ρεθεμνιωτών, καθώς και του γράφοντος το σημείωμα αυτό. Τον χαρακτήριζε, θυμάμαι, τότε- στην περίοδο των μαθητικών μας χρόνων- ο ενθουσιαστικός παλμός τής διδασκαλίας και η απεριόριστη αγάπη του προς τους μαθητές. Γιατί ως δάσκαλος ο Γιάννης Κουμεντάκης είναι γεγονός ότι γνώριζε να ενθουσιάζει τους μαθητές του, είτε από έδρας μιλούσε,  είτε «απ’ άμβωνος», στην εκκλησία, με τον πιο ανεπιτήδευτο και φυσικό τρόπο και να μεταλαμπαδεύει σε αυτούς από τον πλούτο τής σοφίας του το φως της ακριβούς και ασφαλούς γνώσης. Και πράγματι, οι μαθητές τού έξοχου αυτού δασκάλου μάθαιναν μαζί του, τους όξυνε την αντιληπτική τους ικανότητα, τους κέντριζε την κρίση και την παρατηρητικότητα.
Χαρακτηριστικά τής προσωπικότητάς του ήταν, περαιτέρω, η ευγένεια τού χαρακτήρα, το χριστιανικό ήθος, η ταπεινοφροσύνη, η απλότητα και η μεταρσίωση στην οποία μόνιμα τον οδηγούσαν τα υπέροχα διανοήματά του, που προσπαθούσε εναγώνια να σου τα μεταγγίσει. Παντού εμφανιζόταν προσηνής και εγκάρδιος, απλός στους τρόπους, στοργικός, ήρεμος και στοχαστικός. Οι συναναστρεφόμενοι μαζί του είχαν πάντοτε κάτι να ωφεληθούν, γιατί είχε το χάρισμα να μεταδίδει, να διδάσκει και να φωτίζει. Ο λόγος του εύφραινε βαθιά την ψυχή και πλούτιζε τη σκέψη τού ακροατή του, γιατί είχε πρωτότυπες ιδέες, γνώριζε να συµβουλεύει χωρς να θίγει τον  εγωισμό τού δεχομένου και, κυριώτατα, γνώριζε να ακούει, να δέχεται, να εκτιμά ως προϊστάμενος και να επηρεάζεται προς το αγαθό και την καλυτέρευση τού εργασιακού περιβάλλοντος. Ήταν ένας αριστοκράτης τού πνεύματος . δημιουργικός, πρακτικός και αποτελεσµατικός. Γιαυτό και όπου βρέθηκε και συνεργάστηκε κέρδισε την εκτίµηση, την αγαθή ανάμνηση, την αγάπη και τη φιλία όλων. Τα έζησα όλα αυτά προσωπικά κατά τη συνεργασία μας στο Γυμνάσιο Αργυρουπόλεως Ρεθύμνου, όπου υπηρέτησε ως Γυμνασιάρχης.
     Είχε μέσα του μόνιμα πνεύµα χαρίεν, διάθεση δροσερή και παιγχνιώδη, χαρακτηριστική τής κεχαριτωµένης προσωπικότητάς του και παρουσίαζε εκδηλώσεις παιδικής αθωότητας και σφύζουσας κινητικότητας, µε τις οποίες ποίκιλε την καθηµερινότητα όσων εχαν την αγαθή τύχη να συνεργάζονται μαζί του και να τον συναναστρέφονται, ενώ, ταυτόχρονα, τον διέκρινε και πνεύμα συνοχής και σοβαρότητας.
Θεωρώ τον εαυτόν μου ευτυχή και είναι η χαρά μου μεγάλη, γιατί σήμερα μού δίνεται η ευκαιρία να αποδώσω φόρο τιμής, το πνευματικό, θα έλεγα, «αντίδωρο» προς το αγαπητό μου διδάσκαλο, που από μικρός τον θαύμαζα για τη βαθιά του γνώση, συχνά, μάλιστα, και σε τομείς άσχετους και εντελώς ξένους προς την ιερή επιστήμη, που με τόση ευσυνειδησία και ειλικρίνεια μέχρι τέλους πιστά διακονούσε (από τον χώρο, για παράδειγμα, της γλωσσολογίας, της φιλολογίας, της φυσικής και της Χημείας, ενώ ο Tihamer Toth ήταν ο μόνιμος εμπνευστής του στο έργο και τη διδασκαλία του).
Στα άρθρα και τα βιβλία του (Το πύρινο Νερό- Οι κάννες στο καμίνι, το χέρι στ’ αλέτρι- Οι εκκλησίες τού χωριού μας, Άη- Γιάννη τού Καμένου κ.λπ) βρίσκουμε μιαν όντως αξιόλογη επιλογή από δημοσιεύματα με ηθικές και πνευματικές αξίες και παρακαταθήκες που καλύπτουν μιαν εντυπωσιακά ευρεία- συχνά δε, όπως ήδη επισημάναμε, και ετερόκλητη- θεματολογία . κείμενα καθαρά θρησκευτικά, θεολογικά ή κοινωνικά, διηγήματα και κυρίως απολογητικά θέματα που παρουσιάζουν γενικότερο ενδιαφέρον και, ως τέτοια, ωφελούν και προβληματίζουν τον αναγνώστη. Όσον κι αν ψάξεις στα κείμενά του, δεν θα μπορέσεις σε κανένα στάδιο τής ηλικιακής του πορείας να βρεις γερασμένη ή, έστω, καταπονημένη τη σκέψη του. Από τα πρώτα ως τα τελευταία, όλα τα κείμενά του, δέχονται σπάταλα και σκορπούν το «ζείδωρον ύδωρ» τής αενάως αειθαλούς και ακμάζουσας σκέψης του.
Το απόφθεγμα τού αρχαίου ποιητή Μενάνδρου, «ς χαρίεν νθρωπος, ταν νθρωπος » βρήκε, πιστεύω, απόλυτη εφαρμογή και πραγματοποιήθηκε στον ύψιστο βαθμό στον αείμνηστο και πάνυ αγαπητό διδάσκαλο και αργότερα και καλό συνάδελφο και  φίλο, Γιάννη Γ. Κουμεντάκη. Πολλές αρετές χριστιανικές, κοινωνικές, οικογενειακές και προσωπικές συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο του και αποτέλεσαν ένα αρμονικό σύνολο και δημιούργησαν έναν πλήρη χαρίτων άνθρωπο, μια χαριτωμένη προσωπικότητα. Ασφαλής απόδειξη τής εκτίμησης που τρέφαμε όλοι μας στο πρόσωπο του, η ύπαρξη μιας τόσο πολυπληθούς συνάθροισης, πριν από έναν χρόνο, γύρω από την νεκρική κλίνη του και τη θαυμάσια οικογένειά του, την αγαπημένη του σύντροφο κ. Λιλίκα και τα παιδιά του Όλγα, Γιώργο και Νίκο, κατά την εξόδιο ακολουθία στον ι. ναό των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων, σε μιαν ατμόσφαιρα φορτισμένη από οδύνη, θλίψη και στεναγμό.
Ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο Κύριος να αναπαύσει Αυτόν και να είναι η μνήμη του αιωνία.

Ι. Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου * «Ευγνωμοσύνης Κανίσκιον»





«Ευγνωμοσύνης Κανίσκιον»

Χαριστήριος Τόμος- Χρονικό τής Επίσκεψης τής Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος τού Οικουμενικού Πατριάρχου, κ.κ. Βαρθολομαίου, στην Ι. Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, στις 2 και 3 Σεπτεμβρίου τού 2012

    ΚΩΣΤΗΣ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιεύουμε παρακάτω απόσπασμα τού (αδημοσίευτου) λόγου μας στην παρουσίαση τού τόμου- Λευκώματος υπό τον τίτλο «Ευγνωμοσύνης Κανίσκιον», στις 8 Ιανουαρίου 2016, στο «Σπίτι τού Πολιτισμού» τής πόλης μας, με την ευκαιρία τής παρουσίασης τού εν λόγω Τόμου και στην Αθήνα, στο αμφιθέατρο τού Μουσείου τής Ακρόπολης, την Τρίτη 5 Απριλίου και ώρα 17:30, σε εκδήλωση που διοργανώνει ο Σύλλογος Ρεθυμνίων Αττικής «Το Αρκάδι».

Την παρουσίαση του τόμου θα κάνει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, καθηγητής τής Θεολογίας τού  Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ για την σημασία τής επίσκεψης τού Πατριάρχη θα μιλήσει ο ομότιμος καθηγητής τού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιος Γαλίτης.

Μέγα γεγονός για την Εκκλησία των Ρεθυμνίων αποτελεί η επίσημη Επίσκεψη τής Αυτού θειοτάτης Παναγιότητος, τού Οικουμενικού Πατριάρχη, κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά τη 2α και 3η Σεπτεμβρίου 2012. Η Εκκλησία τής Κρήτης διακρατεί το ιστορικό προνόμιο να ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και η επίσκεψη σε αυτήν τού Οικουμενικού Πατριάρχη αποτελεί, οπωσδήποτε, γεγονός σπουδαίο και ενισχύει τους ακατάλυτους δεσμούς που τη συνδέουν με τη Μητέρα τού Χριστού Μεγάλη Εκκλησία. Δεσμούς που, όπως σημειώνει ο Επίσκοπός μας, κ. Ευγένιος, λειτουργούν αμφίδρομα και αλληλεπιδραστκά. Έτσι και στην παρούσα περίπτωση, χρέος ιερό και απόδοση οφειλόμενης τιμής και ευχαριστίας για την Πατριαρχική Επίσκεψη οδήγησε την τοπική μας Εκκλησία στην απόφασή της για την έκδοση τού παρουσιαζόμενου Αναμνηστικού Λευκώματος, «λήθης αντίδοτον», για όσα μεγάλα και υψηλά η τοπική μας Εκκλησία έζησε τις ημέρες εκείνες, αλλά και για να πληροφορηθούν οι νεότεροι τη στοργή την οποία το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και ο Οικουμενικός Πατριάρχης πατρικά και μόνιμα επιδαψιλεύουν προς την τοπική μας Εκκλησία.

Και πρώτα- πρώτα, επί του παρουσιαζομένου λευκώματος, θεωρούμε πρωτότυπο και όλως εντυπωσιακό τον τίτλο . «Ευγνωμοσύνης Κανίσκιον». Η λέξη «κανίσκιον», υποκοριστικό τής ομηρικής λέξης «κάνεον», σημαίνει το προσφερόμενον ως «αναθηματικόν δώρον», ενώ στη γλώσσα τού λαού μας η λέξη αυτή διασώζεται μέχρι σήμερα και χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στη γαμήλια χαρά, καθώς συγγενείς και φίλοι, κινούμενοι από μιαν ισχυρή και άγια παράδοση προσφέρουν το «κανίσκι» τους, το καλάθι των δωρημάτων τους, στην καλή απαρχή μιας νέας οικογένειας. Μετά από όλα αυτά τα εύστοχα ερμηνεύματα τής λέξης από το «Ειδικόν», εν είδει Προλόγου, «Σημείωμα» τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, αντιλαμβανόμαστε, ασφαλώς, όλοι τη μεταφορική τού τίτλου σημασία στην εν λόγω έκδοση, που αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, το καλάθι, το «Ευγνωμοσύνης κανίσκιον», αντιδώρημα πενιχρό στην αγάπη τού Πατριάρχη μας για όλα όσα μεγάλα και σπουδαία προσέφερε κατά το ιστορικό εκείνο διήμερο με τη σεπτή παρουσία του και τον πνευματικό επιστηριγμό και εναγκαλισμό του και την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στη χάρη τού Θεού, με τα οποία παιδαγώγησε, με τον δικό του τρόπο, την Εκκλησία των Ρεθυμνίων.

Στον παρουσιαζόμενο τόμο όλα τοποθετούνται με απόλυτη τάξη και ημερολογιακή σειρά, ώστε να αποτελεί ένα θαυμάσιο Χρονικό των ημερών εκείνων: Η Επιστολή τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου, προκειμένου να τύχει τής Πατριαρχικής ευχής και ευλογίας, και να προβεί στην έκδοση τού παρόντος αναμνηστικού αφιερωτικού τόμου και η απάντηση τού Πατριάρχη διά τής οποίας το αίτημα γίνεται αποδεκτό και ευλογείται. Η Πρόσκληση την οποίαν ευσεβώς υπέβαλαν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, συνοδευόμενος από τους βουλευτές τού νομού κ. Εμμανουήλ Όθωνα (Υφυπουργό, τότε, Προστασίας τού Πολίτου) και Όλγα Κεφαλογιάννη, την Αντιπεριφερειάρχη κ. Μαρία Λιονή και τον Δήμαρχο κ. Γεώργιο Μαρινάκη, καθώς και η αποδοχή αυτής από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Το Πρόγραμμα τής Επισκέψεως και ένα Σύντομο Χρονικό αυτής, είναι όλα τοποθετημένα και αφηγούνται τα γεγονότα των ημερών εκείνων με απόλυτη χρονολογική σειρά και τάξη.

Και στο σημείο αυτό, συνοπτικά θεωρούντες τον παρουσιαζόμενο Χαριστήριο, στην Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα, τον Πατριάρχη, κ.κ. Βαρθολομαίο, Τόμο, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

α) Εντυπωσιάζει η λεπτομέρεια τής παραθέσεως σε αυτόν όλου αυτού τού πλήθους των Προγραμμάτων και Τυπικών Διατάξεων- μεθ’ όλης τής τυπικής τους τάξης - Δοξολογίας, Εγκαινίων και Θυρανοιξίων και μάλιστα τής Α΄ Εκθέσεως Αγιογραφίας τής Ι. Μητροπόλεώς μας, που τότε καθιερώθηκε ως θεσμός που συνεχίζεται κανονικά μέχρι σήμερα και τα Εγκαίνια τής οποίας πραγματοποίησε, το πρώτον, η Αυτού θειοτάτη Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κ.κ. Βαρθολομαίος.

β) Εντυπωσιάζει ο πλούτος των παρεχομένων πληροφοριών μέσα από τους προσεγμένους επίσημους λόγους, τόσο για τον τόπο και την Ι. Μητρόπολή μας, όσο και για την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα τής εποχής, την οποία ο εν λόγω χαριστήριος τόμος- Χρονικό αποτυπώνει καταλεπτώς. Για παράδειγμα η Οικονομική Κρίση που είχεν ήδη ενσκήψει, τον καιρό εκείνο, αποτελεί συχνή αναφορά στους λόγους πολλών ομιλητών, οι δε συμβουλές που ο Πατριάρχης έδωσε για την αντιμετώπισή της χαρακτηρίζονται από σοφία σκέψης και λόγου και πλούτον θεολογικό.  

γ) Εντυπωσιάζει, επίσης, ο τέλειος χειρισμός και απόλυτος σεβασμός τής Ελληνικής Γλώσσας σε όλες γενικά τις ομιλίες, προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις, χαιρετισμούς και προπόσεις που αποτυπώθηκαν στο πολυτονικό σύστημα και σε όλες τις διαβαθμίσεις τού γραπτού λόγου από την απλή λόγια Δημοτική των Αρχόντων μέχρι και την αρχαιοπρεπέστατη, που συχνά άπτεται τα όρια της αρχαίας ελληνικής, γλώσσα τού Πατριάρχη. Σε όλες καλοδουλεμένος, τορνευμένος και ιδιαίτερα προσεγμένος, με βαθιά γνώση και ευαισθησία ο «Έλλην λόγος», που φανερώνει μιαν ηθική στάση, μιαν εσώτατη διάθεση αρετής, κοσμιότητας και ευπρέπειας, πράγμα, συχνά, παντελώς, άγνωστο στη σημερινή στείρα και γλωσσικά αλλοτριωμένη εποχή μας.

              δ) Θαυμάζουμε, τέλος, στον παρουσιαζόμενο Χαριστήριο Τόμο- Χρονικό το πλουσιότατο φωτογραφικό υλικό, που πλαισιώνει τους επίσημους λόγους και ξεναγεί τον Αναγνώστη βήμα προς βήμα, προκειμένου εκ του σύνεγγυς να παρακολουθήσει και αυτός την εν λόγω θρησκευτική, πνευματική, πολιτιστική και ιστορική Επίσκεψη στον τόπο μας και την Ι. Μητρόπολή μας της Σεπτής Κορυφής τής Ορθοδοξίας, της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος τού Οικουμενικού Πατριάρχου, κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά τη 2α και 3η Σεπτεμβρίου τού 2012.                                       

Camille Saint-Saëns * «Το Καρναβάλι των Ζώων»



 Μουσικό Σχολείο Ρεθύμνου
      Δημοτική Φιλαρμονική Ρεθύμνου
             Δημοτικό Ωδείο Ρεθύμνου
                  Σύνδεσμος Διαδόσεως Καλών Τεχνών-
                          Ελληνικό Ωδείο Ρεθύμνου

Camille Saint-Saëns

        «Το Καρναβάλι των Ζώων»
                                 (έργο για ορχήστρα Δωματίου)

                    ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

  Το Ρέθυμνο πρέπει να νιώθει ιδιαίτερα περήφανο και τυχερό για τους μουσικούς του και για τη μουσική παιδεία και καλλιέργεια που τόσο γενναιόδωρα παρέχουν στα παιδιά του, την ευαισθησία που τους διακρίνει και κυριολεκτικά πλημμυρίζει την προσφορά τους και τη συναίσθηση της βαριάς ευθύνης τους στην οικοδόμηση και καλλιέργεια του μουσικού τού τόπου μας λόγου και πολιτισμού. Γράφω τα λόγια αυτά με αφορμή την τελευταία συναυλία, που έδωσαν, με τη στήριξη τού Δήμου Ρεθύμνου, στην αίθουσα εκδηλώσεων «Παντελής Πρεβελάκης» τέσσερις σπουδαίοι μουσικοί φορείς τής πόλης μας. το Μουσικό Σχολείο Ρεθύμνου, η Δημοτική Φιλαρμονική, το Δημοτικό Ωδείο και ο Σύνδεσμος Διαδόσεως Καλών Τεχνών- Ελληνικό Ωδείο Ρεθύμνου.
         Στο Πρώτο Μέρος τής εν λόγω συναυλίας ο Δημήτρης Μιμίδης, καθηγητής τού Μουσικού Σχολείου Ρεθύμνου, ένας πολυτάλαντος μουσικός, με εξαιρετικές σπουδές στο πιάνο, στην Ελλάδα
και στο εξωτερικό, απέδωσε ένα πακέτο ρομαντικών έργων: του ListSchumahn: Widmung, του Chopen το Νυχτερινό, op. 21, του Chopin, επίσης, το Berceuce και του Scriabin το Νυχτερινό, op. 9, Νο 2 (για αριστερό χέρι).
          Το Δεύτερο Μέρος τού προγράμματος καλύφθηκε από «Το Καρναβάλι των Ζώων» τού μεγάλου Γάλλου ρομαντικού μουσικοσυνθέτη Camille Saint-Saëns (1835- 1921). «Το Καρναβάλι των Ζώων» έχει, πολλές φορές, επιτυχώς χαρακτηριστεί ως μια χαρούμενη παιδική παράσταση που διδάσκει τη μουσική. Την άποψη αυτήν ενισχύουν τόσο η ευχάριστη και χιουμοριστική τού έργου διάθεση- που αναφέρεται σε μια μεγάλη γιορτή των αγαπημένων φίλων των παιδιών, των ζώων και που δανείζονται τις φωνές τους από έγχορδα, πνευστά και κρουστά όργανα- όσο και η ατμοσφαιρική δομή τού έργου, που αποτελείται από δεκατέσσερα Μέρη- εικόνες, ουσιαστικά, ζώων- πλαισιωμένα από εισαγωγή και φινάλε,  όλα μικρής διάρκειας (1-2 λεπτά τής ώρας το καθένα), ώστε να μπορούν οι μικροί μαθητές πιο εύκολα να συγκεντρωθούν πάνω στη μουσική και να την παρακολουθήσουν.
             Ο Camille Saint-Saëns συνέθεσε το έργο αυτό, για να διασκεδάσει τους φίλους του, τον Φεβρουάριο του 1886, ενώ βρίσκονταν διακοπές σε ένα μικρό χωριό τής Αυστρίας. Θεωρούσε, όμως, ότι ήταν πολύ επιπόλαιο, ανάλαφρο και τόσο χιουμοριστικό, που θα μπορούσε να βλάψει τη φήμη του ως σοβαρού μουσικοσυνθέτη. Γι’ αυτόν τον λόγο το έργο αυτό δεν έχαιρε της εκτίμησής του και δεν  παίχτηκε ποτέ δημόσια ενόσω ζούσε, με εξαίρεση το γνωστό κομμάτι «Ο κύκνος», με την απαλή και βελούδινη μελωδία, που παιζόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Το έργο, λοιπόν, αυτό, που ξεκίνησε ως ένα μουσικό αστείο και που δεν έχαιρε καθόλου τής εκτίμησης τού δημιουργού του, έφτασε, στο τέλος, να θεωρηθεί ως ένα από τα σημαντικότερα και πιο αγαπητά στο κοινό έργα του!             
 Η μεγάλη, λοιπόν, γιορτή των ζώων ξεκίνησε και την Τετάρτη το βράδυ και στην αίθουσα τού Ωδείου τής πόλης μας και πρώτο- πρώτο στη σκηνή μπαίνει το λιοντάρι, ο βασιλιάς τής ζούγκλας. Πίσω του συνωστίζονται κότες και πετεινοί, καγκουρό και χελώνες, ψάρια και πουλιά. Κανένας δεν θα λείψει από το χαρούμενο αυτό γιορταστικό καρναβάλι! 
                                       

Όπως, ήδη, σημειώσαμε, το κάθε ζώο περιγράφεται μέσα από μουσικές συνθέσεις και μουσικά όργανα διαφορετικά και ανάλογα με τη φωνή του. Έτσι, στο 1ο Μέρος, τα πιάνα τής Ρίκας Χαλκιαδάκη και της Σούλας Τσαούσογλου, καθηγητριών τού Μουσικού Σχολείου Ρεθύμνου, παίζουν και αποδίδουν μεγαλόπρεπα τη φωνή τού λιονταριού. Επίσης, και στο 2ο -με τις κότες που τσιμπολογούν στο χορτάρι- το πιάνο είναι που καθορίζει τη φωνή τού κόκορα, αλλά το ίδιο και στο 3ο Μέρος, όπου η σκηνή με τη συνεχή κίνηση των γαϊδουριών πάνω- κάτω στο χωράφι αποδίδεται καταπληκτικά με τις χειμαρρώδεις νότες που βγάζουν τα πιάνα.
Στις Χελώνες, στο 4ο Μέρος, τα έγχορδα- τα βιολιά τού Άρη Συσκάκη και της Ειρήνης Συσκάκη και η βιόλα τού Λευτέρη Βαϊγκούση- παίζουν παρωδώντας το θέμα τού Καν- καν, από την πασίγνωστη οπερέτα του Όφενμπαχ «Ο Ορφέας στον κάτω κόσμο». Παρόμοια και στο 5ο Μέρος έχουμε, επίσης, ένα μουσικό  αστείο, αφού η μελωδία, κι εδώ, είναι παρμένη από κομμάτια τού Μέντελσον και του Μπερλιόζ που, ενώ είχαν γραφτεί για μουσικά όργανα που παίζουν στις υψηλές περιοχές τού πενταγράμμου, ο Saint-Saëns τα μεταφέρει σε τόνους ιδιαίτερα χαμηλούς και στα «βαριά» όργανα τής ορχήστρας- κι εδώ συγκεκριμένα στο κοντραμπάσο τού Γιάννη Πολυχρονάκη- θέλοντας να αποδώσει με πιστότητα το βαρύ περπάτημα τού ελέφαντα.
 Και στο 6ο Μέρος τα δύο πιάνα τής Ρίκας και τής Σούλας θα μας περιγράψουν, και πάλι μοναδικά, τα καγκουρό με το χαρακτηριστικά γρήγορο και πηδηχτό περπάτημά τους, ενώ στο 7ο Μέρος, «Το Ενυδρείο»- μια από τις πλουσιότερες, όπως και «Ο Κύκνος», μελωδίες του έργου- είναι το φλάουτο τής Νίκης Καπετανάκη που «κρατάει» τη μελωδία και οι ήχοι που βγάζουν το πιάνο και το ξυλόφωνο τής Ελένης Περπιράκη παραπέμπουν, ακριβώς, στην ηρεμία και στο υγρό στοιχείο τού ενυδρείου.
   Στο 8ο Μέρος τού έργου, με τίτλο: «Χαρακτήρες με Μακριά Αυτιά», είναι τα βιολιά, και πάλι, που προσπαθούν να μιμηθούν τη χαρακτηριστική φωνή τού γαϊδάρου, ενώ στο 9ο Μέρος, τον «Κούκο στο βάθος τού δάσους», μιμείται και αποδίδει με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ηχόχρωμα, κομψότητα, χάρη και πιστότητα το κλαρινέτο τού Βαγγέλη Παπαδάκη, Καθηγητή τού Δημοτικού Ωδείου Ρεθύμνου και τής Φιλαρμονικής.
 Στο 10ο Μέρος, στο «Κλουβί με τα πουλιά», και πάλι τα έγχορδα παίζουν «στο βάθος», προσπαθώντας να μιμηθούν ποικίλους ήχους τής ζούγκλας. Το «κελαηδιστό» φλάουτο τής Ν. Καπετανάκη παίζει με επιτυχία το πουλάκι και καθοδηγεί τη μελωδία, ενώ τα πιάνα παίζουν τα άλλα πουλάκια στο βάθος.
  Στο 11ο Μέρος δείχνεται η εξάσκηση του πιανίστα, με δυο πιανίστες να εξασκούνται στις κλίμακες, ενώ στο 12ο Μέρος, που επιγράφεται «Τα Απολιθώματα», ο Saint-Saëns μιμείται τον εαυτό του με ένα δικό του κομμάτι, τον «Μακάβριο χορό», καταλληλότατο, ασφαλώς, σε ένα τέτοιο φρικιαστικό θέμα, στο οποίο το ξυλόφωνο τής Ελένης Περπιράκη απέδωσε θαυμάσια τους σκελετούς και τον τρόπο που τα κόκαλα χτυπούν μεταξύ τους και κρατάνε τον ρυθμό.
  Το 13ο Μέρος τού έργου, που επιγράφεται «Ο Κύκνος», είναι, με διαφορά, το πιο γνωστό κομμάτι τού όλου έργου, που οι τσελίστες συχνά το επιλέγουν για να επιδείξουν τις μουσικές γνώσεις και δεξιοτεχνικές ικανότητές τους, όπως και στη συγκεκριμένη συναυλία που το απέδωσε με μοναδική μαεστρία ο Διευθυντής τού Μουσικού Σχολείου, Σπύρος Ραφτάκης. Το ρομαντικό σόλο του τσέλου, που περιγράφει την αργή κίνηση του κύκνου πάνω στα νερά της λίμνης ήταν και εδώ πραγματικά μοναδικό.
 Στο «Φινάλε», το πανηγυρικό τέλος τού έργου, όλα τα όργανα μαζί προσπαθούν να αποδώσουν κάποια από τα μοτίβα που ακούστηκαν στα προηγούμενα Μέρη, όπως το λιοντάρι, τα μουλάρια, τις κότες και τα καγκουρό.
 Το έργο, λόγω του χαρακτήρα του, όπως τον περιγράψαμε αμέσως παραπάνω, προσφέρεται καταπληκτικά για δραματοποίηση και διδασκαλία και αυτό το πέτυχε, θεωρούμε, και στη συναυλία που παρουσιάζουμε με το σημείωμά μας αυτό, κατά τρόπο χαρισματικό, ο Σχολικός Σύμβουλος Μουσικών ΠΔΕ Κρήτης κ. Κώστας Δροσουλάκης, δραματοποιώντας το κάθε Μέρος τού έργου και ντυμένος σαν τα ζώα που περιγράφονται σε αυτό, ώστε η παράσταση να γοητεύσει και ενθουσιάσει, τελικά, όλους μεγάλους και μικρούς που είχαν κατακλύσει ασφυκτικά την αίθουσα τού Ωδείου.
 Σε κάθε περίπτωση η βραδιά κύλησε όμορφη, απολαυστική, ανάλαφρη, γεμάτη χάρη και κομψότητα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ποιότητα και την προβολή τής πολύμορφης ηχητικής και κινητικής εικόνας. Οι ερμηνευτές αποδείχτηκαν άριστα εξοικειωμένοι με τη συγκεκριμένη μουσική κουλτούρα, ερμηνεύοντας τη μουσική με μοναδική τέχνη που συνάρπασε το κοινό και διασφάλισε την ποιότητα τού αποτελέσματος. Γι’ αυτό και η θυελλώδης ανταπόκριση, αλλά και τα θετικά και ενθουσιώδη σχόλια τού κοινού που ακούστηκαν στο τέλος, ήταν αναμενόμενα και πλήρως δικαιολογημένα.
 Μας ενθουσίασε, επίσης, βαθιά η συνεργασία αυτή των μουσικών φορέων τής πόλης μας, που ένωσαν αποτελεσματικά τις μουσικές δυνάμεις τους. Είναι κάτι που το επιθυμούμε να γίνεται πιο συχνά στην πόλη μας, την πόλη με τη δυναμική διείσδυση στον χώρο τού πνεύματος και της Τέχνης και που, ορισμένως, θα προωθήσει την καλλιτεχνική άμιλλα και καταξίωση ανάμεσα στους μουσικούς τού νομού μας και θα ενδυναμώσει τη μουσική συνομιλία, συμπόρευση και συνεργασία μεταξύ τους.  
 Δεν μας μένει παρά να σφίξουμε θερμά το χέρι και να συγχαρούμε όλους τους προαναφερθέντες καταξιωμένους συντελεστές τής θαυμάσιας αυτής μουσικής βραδιάς για τη σαφή και άκρως ευσυνείδητη ερμηνεία τους. Μας έδωσαν ένα αληθινό μάθημα σεβασμού τής μουσικής. Τους ανήκει, γι’ αυτό, ένα μεγάλο «Μπράβο»!