ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΟΥΣ Θ. ΠΕΛΑΝΤΑΚΗ, Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ & Ν. ΦΑΣΑΤΑΚΗ


ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΟΥΣ
Θ. ΠΕΛΑΝΤΑΚΗ, Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ & Ν. ΦΑΣΑΤΑΚΗ

Σε μια σεμνή τελετή, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγίου Βασιλείου Π.Ε. Ρεθύμνου, έγινε, όπως είχε ανακοινωθεί, την Τετάρτη 24 Απριλίου 2013, η απονομή από τον Δήμαρχο κ. Ιωάννη Πιπεράκη των τιμητικών διακρίσεων στους κυρίους Θεόδωρο Στ. Πελαντάκη, Κωστή Ηλ. Παπαδάκη και Νίκο Φασατάκη για την πνευματική τους προσφορά στον Δήμο, όπως αυτή εμφανίζεται στην ομιλία του κ. Δημάρχου που ακολουθεί. 


ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ. ΙΩΑΝΝΗ ΠΙΠΕΡΑΚΗ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΩΝ ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ
ΣΤΟΥΣ Θ. ΠΕΛΑΝΤΑΚΗ, Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ & Ν. ΦΑΣΑΤΑΚΗ

         Σήμερα, για λίγο, θα διακόψουμε τη συνηθισμένη ροή συζήτησης επί των θεμάτων της ημερησίας διάταξης προκειμένου από κοινού, ως Δημοτικό Συμβούλιο, να επιτελέσουμε μιαν υποχρέωσή μας σε τρεις συντοπίτες μας για την πνευματική τους προσφορά και τη συμβολή τους στην ανάδειξη πτυχών της ιστορίας του τόπου μας, στην καταγραφή λαογραφικών στοιχείων και του τοπικού γλωσσικού ιδιώματος επί μέρους περιοχών.
          Έχουμε, λοιπόν, σήμερα την τιμή να είναι κοντά μας οι δύο από τους εκλεκτούς προσκεκλημένους μας, ο Θεόδωρος Πελαντάκης, από την Κρύα Βρύση, και ο Κωστής  Παπαδάκης με καταγωγή από τον Άρδακτο.  Δυστυχώς, και παρά τη θέλησή του, ο  Νίκος  ο Φασατάκης, από τις Μέλαμπες, δεν μπόρεσε να παραστεί λόγω ανυπέρβλητων προβλημάτων υγείας.
Θεόδωρος Στ. Πελαντάκης
     Όλοι, κυρίες και κύριοι, θυμόμαστε τον Οκτώβριο του 2008 και τη διεξαγωγή του πρώτου στην ιστορία της περιοχής μας Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου με θέμα “Η πρώην επαρχία Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου από την αρχαιότητα έως σήμερα, περιβάλλον- αρχαιολογία-ιστορία-κοινωνία” που θεωρείται ως το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός που έγινε ποτέ στον Αϊ- Βασίλη και του οποίου την έκδοση των «Πρακτικών» εναγωνίως περιμένουμε. Πρόκειται για έργο που σίγουρα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις επερχόμενες γενεές. Όλοι, επίσης, γνωρίζουμε, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την προσφορά όλων όσων προσφέρθηκαν και βοήθησαν, ότι ο Θεόδωρος Στ. Πελαντάκης υπήρξε ο εμπνευστής, ο κατ' εξοχήν οργανωτής και ο σημαντικότερος υποστηρικτής αυτού του εγχειρήματος. Σε αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε και την προσφορά του στην καταγραφή και ανάδειξη των βυζαντινών ναών της Επαρχίας, αλλά και την αρθρογραφία του επί θεμάτων γενικότερου ενδιαφέροντος.
Κωστής Ηλ. Παπαδάκης
          Ο Κωστής Ηλ. Παπαδάκης, αν και γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο, δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες και την Αϊβασιλιώτικη καταγωγή του και πιστεύω ότι θα είναι ελάχιστες οι εβδομάδες του χρόνου που στην πλουσιότατη αρθρογραφία του στον τοπικό Τύπο δεν προβάλλει την ιστορία κάποιου χωριού, κάποιου οικισμού του Δήμου μας. Είναι ενδεικτικό ότι σχεδόν το μισό από το συγγραφικό του έργο, όσο μέχρι σήμερα έχει εκδοθεί σε βιβλία, αφορά στην αγαπημένη του Επαρχία Αγίου Βασιλείου. Το έργο, όμως, που κάνει τον κ. Παπαδάκη να πρωτοτυπεί και να διακρίνεται είναι το «Τοπωνυμικό της Επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου», που στις 656 σελίδες του συνέλεξε και κατέγραψε περί τα 8.000 τοπωνύμια απ’ άκρου σ’ άκρο της Επαρχίας μας. Συγχρόνως τα επεξεργάστηκε γλωσσικά, τα  ετυμολόγησε και τα εμπλούτισε με πλήθος από ιστορικά, λαογραφικά, θρησκευτικά και  άλλα στοιχεία της περιοχής. Τα στοιχεία αυτά συλλέχτηκαν και καταγράφηκαν σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, γιατί οι νεότερες γενιές συχνά αγνοούν τόσο την ακριβή θέση της ιδιοκτησίας τους, όσο και τα τοπωνύμια.
Νίκος Φασατάκης
          Ο Νίκος Φασατάκης στη ζωή του υπήρξε άοκνος και πολυτάλαντος. Η απουσία του σήμερα μας  στενοχωρεί ιδιαίτερα, αλλά πιστεύω ότι νοερά θα είναι κοντά μας, γιατί είναι πλήρως ενημερωμένος για τη σημερινή βραδιά και είναι, ακόμα, πνευματικά ακμαίος, παρόλο που οι σωματικές του δυνάμεις τον έχουν πλήρως εγκαταλείψει. Ο κ. Φασατάκης παρήγαγε έργο όπου κι αν βρέθηκε. Στη Θήβα, στο Δομοκό, στην Αργολίδα, στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Στο πρόσωπό του βρίσκει πιστή εφαρμογή η ρήση του Περικλή «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος». Ωστόσο, η μεγάλη του αγάπη ήταν  η γενέτειρά του, οι Μέλαμπες, και η Επαρχία Αγίου Βασιλείου. Το συγγραφικό έργο που άφησε για τις Μέλαμπες τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και είναι θησαυρός ανεκτίμητος.

Ο Κ.Η.Παπαδάκης, ενώ παραλαμβάνει
την τιμητική διάκριση από τον Δήμαρχο
κ Ιωάννη Πιπεράκη
      Κύριε Πελαντάκη, κ. Παπαδάκη και κ. Φασατάκη το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγίου Βασιλείου εκπροσωπεί το σύνολο των κατοίκων του Δήμου μας και των καταγόμενων από τον τόπο τούτο απόδημων συντοπιτών μας. Εν ονόματι αυτού του πληθυσμού, σάς  ευχαριστούμε θερμά για την πνευματική σας προσφορά,. Σας ευχαριστούμε για ό,τι κάνατε για τον τόπο μας, τον οποίο με το έργο σας διαφημίσατε στα πέρατα της οικουμένης. Σας ευχαριστούμε θερμά, γιατί αυτό που προσφέρατε το κάνατε ανιδιοτελώς, αφιερώνοντας ατέλειωτα μεροκάματα και εργατοώρες από τον χρόνο σας και τις υποχρεώσεις σας. Αποτελείτε παράδειγμα προς μίμηση.
        
ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΤΟ "ΤΟΠΩΝΥΜΙΚΟ" ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

      Τελειώνοντας, σας ανακοινώνω ότι ο Δήμος μας θα πάρει την πρωτοβουλία να προωθήσει και να υποστηρίξει το έργο του κ. Παπαδάκη «Τοπωνυμικό της Επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου» προς το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα  της χώρας, την Ακαδημία των Αθηνών, προκειμένου να τύχει κάποιας επιβράβευσης, έστω και κάπως ανορθόδοξα, δεδομένου ότι το έργο έχει ήδη εσπευσμένα εκδοθεί σε βιβλίο (με τους λοιπούς έξι τόμους των "Πρακτικών" του Διεθνούς Συνεδρίου), ενώ η πρόταση έπρεπε να είχε γίνει πριν από την έκδοση του (ανωνύμως). Προχωρούμε σ’ αυτήν την ενέργεια, γιατί πιστεύουμε ότι πρόκειται για έργο εθνικής σημασίας.


ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΥΘΟΙ (ΜΙΝΘΗ) ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ


ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΥΘΟΙ  (ΜΙΝΘΗ) ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ
     Μέσα από την ιστορία, τους θρύλους, τις παραδόσεις και τα κοινωνικά δρώμενα
     [Γραφικές Τέχνες Ι. Καββαδία, Ηράκλειο 2013, σχ. 8ο (24Χ17), σσ. 255]  

    ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
             www.ret-anadromes.blogspot.com

Ο κ. Γιάννης Γ. Χρηστάκης ίσως παραμένει, ακόμα, στη μνήμη ορισμένων Ρεθεμνιωτών, και μάλιστα δασκάλων, δεδομένου ότι υπηρέτησε στην πόλη μας στα πρώτα χρόνια τής επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, κατά τα έτη 1960-62. Η καταγωγή του είναι από τους Μύθους Ιεράπετρας και, για πολλά χρόνια, υπηρέτησε ως Σχολικός Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Σήμερα είναι συνταξιούχος και συνεχίζει ευδοκίμως να επιδίδεται στο συγγραφικό του έργο, που με τόσο μεράκι και ευσυνειδησία διακονεί τώρα και τρεις δεκαετίες. Πολυγραφότατος και δόκιμος συγγραφέας έχει να μας παρουσιάσει κοντά στις δυο δεκάδες βιβλία παιδαγωγικού και κρητολογικού, τα περισσότερα, ενδιαφέροντος. Σήμερα επανέρχεται στα Κρητικά Γράμματα με ένα νέο ενδιαφέρον πόνημά του, που αφορά στο χωριό του, τους Μύθους Ιεραπέτρας, με τίτλο: «Το χωριό Μύθοι  (Μίνθη) Ιεράπετρας» και υπότιτλο: «Μέσα από την ιστορία, τους θρύλους, τις παραδόσεις και τα κοινωνικά δρώμενα».
Πρόκειται για μια συγγραφή με πλούσιο λογοτεχνικό χάρισμα, πληθωρικά συναισθήματα και διάχυτη νοσταλγία προς τον γενέθλιο τόπο. Αυτό, όμως, που, από την πρώτη, κιόλας, στιγμή, κάνει το βιβλίο αυτό να ξεχωρίζει είναι τα άφθονα λαογραφικά του στοιχεία. Πρόκειται για μια σωστή λαογραφική διατριβή με επίκεντρο τον άνθρωπο τού χωριού, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του διαχρονικά.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη .  το πρώτο σπουδάζει και μελετά τον χώρο και ό,τι έχει σχέση με αυτόν (κλίμα, πανίδα και χλωρίδα, οικισμούς), ενώ στο δεύτερο παρουσιάζεται αναλυτικά η ιστορική διαδρομή μέσα στον χρόνο, περιγράφεται αδρά η δομή τής κοινωνίας τού χωριού και εκτίθεται η γενικότερη ιστορική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική δραστηριότητα.
Στο πρώτο Μέρος, ειδικότερα, ενδιαφέρει, πρωτίστως, η παράθεση των τοπωνυμίων τού χωριού και, μάλιστα, η προβληματική, τωόντι, ετυμολογία τής ονομασίας του, «Μύθοι», που, σύμφωνα με προσωπική «αποκάλυψη»
τού μεγάλου Γάλλου κρητολάτρη ερευνητή και Καθηγητή τού Πανεπιστημίου, Πώλ Φώρ, προς τον συγγραφέα και κατοίκους τής κοινότητας, εκεί στο καφενείο τού χωριού, προέρχεται από το αυτοφυές ποώδες φυτό τη «μίνθη την πολιά» (με τις σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητές της, χρησιμοποιείται ως αφέψημα και καταπραϋντικό στους πόνους τού τοκετού). Οπότε, έχουμε: μίνθη>μίθη>Μύθοι.
Στο δεύτερο Μέρος μεγάλο ενδιαφέρον περικλείνουν, αφενός, η διερεύνηση τής ιστορίας τού χωριού από την αρχαιότητα μέχρι και τα πρόσφατα χρόνια (Α΄ κεφάλαιο) και, αφετέρου, πολλές μικρές ιστορίες και διηγήματα τής περιοχής, που αποδίδουν εναργέστατα τον κοινωνικό περίγυρο και τον σφυγμό τής περιοχής (Β΄ και Ε΄ κεφάλαιο). Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες στο Β΄ κεφάλαιο και οι λαογραφικές αναφορές στους ονομαζόμενους από τον συγγραφέα «κοινωνικούς μηχανισμούς άμυνας» των κατοίκων στις ποικίλες δυσκολίες και τα προβλήματα που οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν μονίμως στα χωριά στα παλαιότερα χρόνια. Τέτοιοι μηχανισμοί άμυνας ήταν το κουρουμπάρι, το ραντολόι, η σύζεψη, το καεράτι, οι δανεικοί κ.λπ, τα οποία αναλύονται και επεξηγούνται πλήρως από τον συγγραφέα στο οικείο κεφάλαιο.
Όμως, οι λαογραφικές αναφορές στην εν λόγω μελέτη τού κ. Χρηστάκη δεν έχουν τέλος και συνεχίζονται, περαιτέρω, και με άφθονα στοιχεία Λαϊκής Ιατρικής, ντόπια λαϊκά άσματα, θρύλους και παραδόσεις, καθώς και πλούσια στοιχεία λαϊκής τέχνης, που αφορούν στο κτίσιμο τού σπιτιού, στη ραπτική, στην υφαντική, στη λαϊκή ενδυμασία και στην πλεκτική, για να ολοκληρωθούν στον ύψιστο βαθμό στο Γ΄ κεφάλαιο, όπου καταγράφονται, πλέον, με αρκετή λεπτομέρεια, εκατοντάδες κοινές λαϊκές εκφράσεις (παροιμίες- παραμιές) και λέξεις τού τοπικού γλωσσικού ιδιώματος (ντοπιολαλιάς), σε απόλυτη αλφαβητική σειρά οι τελευταίες.
   Πιστεύουμε ότι ο εκλεκτός και δημιουργικά ανήσυχος  συγγραφέας τού παρόντος έργου, κ. Γιάννης Χρηστάκης, επιτέλεσε το καθήκον του στο ακέραιο. Η αίσθηση τού χρέους απέναντι στους συγχωριανούς του είναι- όπως και ο ίδιος το δηλώνει «επιλογικά»- εκείνη που καθοδήγησε τις προσπάθειες του και συνέβαλε στο ξεπέρασμα των οποιωνδήποτε δυσχερειών. Είναι, γι’ αυτό, άξιος τού «δικαίου επαίνου» αλλά και της αγάπης των συγχωριανών του για τη μεγάλη αυτήν προσφορά του στον τόπο που τον γέννησε και για πρώτη φορά αντίκρισε το φως τής ζωής. Και αν η πραγματική πατρίδα τού κάθε ανθρώπου είναι τα παιδικά του χρόνια, τότε με το βιβλίο αυτό όλοι οι Μυθιανοί σήμερα επιστρέφουν ξανά στις ρίζες τους, επιστρέφουν ξανά στη μικρή τους πατρίδα, στο πολυαγαπημένο τους χωριό, τους Μύθους Ιεραπέτρας.                    

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗ


ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗ



      ΚΩΣΤΗΣ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

                   www.ret-anadromes.blogspot.com



   Στη μνήμη τού αγαπητού φίλου και συγχωριανού Σπύρου Σηφογιωργάκη- του γνωστού μεγάλου λυράρη που μας άφησε τελευταία (12-3-2013), αναχωρώντας για το μεγάλο ταξίδι τής αιωνιότητας- δημοσιεύω τους παρακάτω στίχους που ο ίδιος μού είχε εμπιστευθεί, όταν κάποτε τού ζήτησα μια μαντινάδα που άλλος κρητικός στιχουργός να είχε γράψει για το πρόσωπό του, προκειμένου να τη δημοσίευα στο κεφάλαιο που αφορούσε στον ίδιο, στο υπό δημοσίευση, τότε (2002), βιβλίο μου για το χωριό του: «Κεραμές και Αγαλλιανός, Κοινή Πορεία μέσα στον Χρόνο». Από τα πολύστιχα έμμετρα που μου απέστειλε, στο βιογραφικό του σημείωμα- στο ως άνω βιβλίο μου- χρησιμοποίησα μόνο το πρώτο, αυτό του  Γιάννη Δερμιτζάκη, από τη Σητεία. Τα άλλα παρέμειναν, έκτοτε, από εμένα, τουλάχιστον, αδημοσίευτα, «θαμμένα» στο προσωπικό μου Αρχείο. Και τώρα, με το θλιβερό άγγελμα τού θανάτου του, ανασκαλεύοντας στο Αρχείο μου για κάτι σχετικό με αυτόν, τα εντόπισα (μαζί και τη δημοσιευόμενη φωτογραφία) και θεώρησα σωστό να τα δημοσιεύσω στη Μνήμη τού (ένα αντιπροσωπευτικό από κάθε νομό τής Κρήτης), ως άγνωστα, υποθέτω, τεκμήρια τής αξίας και γενικής, ανά την Κρήτη, αναγνώρισης τού μεγάλου αυτού βάρδου και γνήσιου εκφραστή τής ομορφιάς και λεβεντιάς τής ρεθεμνιώτικης και κρητικής ψυχής. Ανάμεσά τους και αυτό του αείμνηστου Ρεθεμνιώτη γιατρού και μεγάλου στιχουργού και θεματοφύλακα τής κρητικής μας μουσικής παράδοσης, Μιχάλη Καυκαλά. Ας προσέξουμε σε αυτό, ειδικά, τις θαυμάσιες αλληγορικές μεταφορικές εκφράσεις (ρεθεμνιανός πανσές- καστρινή βιόλα) και το πλούσιο κρητικό λεξιλόγιο [λούμακας, ο (= θαλερός βλαστός δέντρου), μονοκοπανιάς, σεβντάς]. Ο Καυκαλάς θεωρούσε θεμελιώδες προσόν τής μαντινάδας να είναι γραμμένη στη τοπική μας διάλεκτο, με όμορφες «Κρητικοπούλες λέξεις», όπως τις έλεγε.

Ας είναι αιωνία και αυτού η Μνήμη!



1) Nα ζήσεις Σπύρο άρχοντα ωσάν τον Ψηλορείτη,

γιατί στα πέρατα τση γης ετίμησες την Kρήτη.

κι’ εσύ ’σαι πρωτομάστορας τση λύρας και τεχνίτης

και τα χωριά σου ετίμησες κι ολόκληρη την Kρήτη.


                 Γιάννης Δερμιτζάκης, Σητεία



2) Ρεθεμνιανός είν’ ο πανσές και καστρινή η βιόλα

κι’ απόντες επαρθήκανε η Κρήτη εμοσχοβόλα

τση λύρας πρωτομάστορας, δάσκαλος και τεχνίτης,

ο Σηφογιώργης ο τρανός και λούμακας τση Κρήτης

Αρχόντισσα τού τραγουδιού η ξακουστή Χρυσούλα,

νεράιδα γλυκολάλητη, βέρα Κρητικοπούλα.

Στσι Βόρρους πρωτοείδανε μια μέρα ο γης τον άλλο,

άναψ’ ο «Φάρος» ο σβηστός κι’ άναψε πιο μεγάλος.

Κι’ έγινε μονοκοπανιάς το ταιριαστό ζευγάρι

τού τραγουδιού και τού σεβντά τση Κρήτης το καμάρι!


                             Μιχάλης Καυκαλάς, Ρέθυμνο, γιατρός


3) Τιμή και δόξα έδωκες εις τα χωριά σου, Σπύρο,

στ’ Αγαλλιανού, στα Κεραμέ, στην Κρήτη γύρω- γύρω.

Μπόλια απ’ τα δαχτύλια σου θα πάρω να μπολιάσω,

τα δάχτυλα στη χέρα μου στη λύρα να σου μοιάσω.

Νάχα τα χέρια και τα δυο τού Κώστα τού Μουντάκη,

τού Μαρκογιάννη, Σκορδαλού και τού Σηφογιωργάκη.


                           Νικηφόρος, ταχυδρόμος Τυμπακίου.

  


4) Όσα κι αν πω για λόγου σου θαρρώ πως δεν δικούνε,

τα μερακλίκια τού ντουνιά πάντοτε σ’ ακλουθούνε.

Χαλάλι, τρεις χαλάλι σου, όσα κι αν πούνε παίνια

κι άλλα πολλά σου πρέπουνε λόγια μαλαματένια.

Χαράς τση Κρήτης σα γεννά ετσά αετούς κι αηδόνια,

γιατί θα την πρεπίζουνε ως κι αν περνούν τα χρόνια.

Γροίκα, λοιπόν,  ήντα θα πω μια κι έβρηκα το θάρρος,

στην κρητική μας μουσική ήσουν και θάσαι ο «Φάρος».

Στο Ρέθεμνος γεννήθηκες, σ’ ένα χωριό τση Κρήτης,

στο όμορφο Αγαλλιανού, κόντα στον Ψηλορείτη.

Εις τη ζωή σου εγνώρισες τού κόσμου την αλμύρα

κι έμαθα πως συμμισιακή είχες τη πρώτη λύρα.

Μα εβάσταξες περήφανα τση αθρωπιάς τιμόνι

κι η Κρήτη πάντα χαίρεται και σ’ αποκαμαρώνει.

Όλο τον κόσμο Λυρατζή τον έχεις γυρισμένο

 και τον καημό τού Κρητικού χιλιοτραγουδισμένο.

 Περήφανα εβάσταξες λεβέντη την πρεπιά μας,

τα ήθη και τα έθιμα και την κληρονομιά μας.

Ευλαβικά τη χέρα σου άφησε να φιλήσω

και για την τόση προσφορά να σε χεροκροτήσω.

Ένα μεγάλο φχαριστώ θα πω και στην Κερά σου,

  αφού χρυσάφι ήτονε σε σε και στη καρδιά σου.

Χρόνους πόλλούς να ζήσετε εύχομαι και στους δυο σας

κι ότι ποθείτε στη ζωή νάχετε στο πλευρό σας.

 Με λεβεντιά και ανθρωπιά στολίζετε την Κρήτη

και πάντα λαμπιρίζετε σαν τον αποσπερίτη!


                             Βασίλης Βομβολάκης, Βαφές Αποκορώνου