Δεν μπορώ να ξεχάσω

 Δεν μπορώ να ξεχάσω...
[από ένα ταξίδι στα αέρινα νησιά τού Ιουνίου, Ζάκυνθο (το  Φιόρο τού Λεβάντε των Βενετών), και Κεφαλλονιά (4-12/9/2012)]
Παραλία Μύρτος Κεφαλλονιά
Γαλάζια Σπήλαια Ζακύνθου
Δεν μπορώ να ξεχάσω τ’ ανάερα παιγνιδίσματα τού γαλάζιου στην παραλία τού Μύρτου τής Κεφαλλονιάς
και στα Γαλάζια Σπήλαια τ’ Αϊ- Νικόλα τής Ζακύνθου,  με το ηρωικό προφίλ τού αρχαίου Ποσειδώνα ακατάλυτα αποτυπωμένο πάνω στον αρμυρό βράχο.
Το περίφημο Ναυάγιο τής Ζακύνθου....
κοσμημένο με... άφθονα σκουπίδια
Τον βιότοπο τής χελώνας καρέτα– καρέτα, ιδωμένης μέσα από την υποβρύχια ξενάγηση τού submarine Captain Nemo, στον ομώνυμο κόλπο τού Λαγανά
και τις ατέλειωτες αναλαμπές των χρωμάτων τού φωτός στους καλαίσθητους δαντελωτούς ορμίσκους τού Αϊ- Γιώργη των Κρημνών, γύρω από το περίφημο «Ναυάγιο των Λαθρεμπόρων», στις εκτυφλωτικές ανταύγειες τού λευκού τής ζαχαρένιας αμμουδιάς.
Τραγουδώντας Μπαρκαρόλα
Τον φαντασμαγορικό λιμνόσπηλιο τής Μελισσάνης, στην Κεφαλλονιά, με τον βαρκάρη που τραγουδούσε «Μπαρκαρόλα», κωπηλατώντας όρθιος,
σαν βενετσιάνος γονδολιέρης, τα υφάλμυρα γαλαζοπράσινα νερά,
και τον ολοζώντανο σπήλιο τής Δρογγαράτης, στη ομηρική Σάμη, με τον απαράμιλλο φυσικό γλυπτό  διάκοσμο και τη μοναδική, όπως λένε, ακουστικότητα.
Ο ανδριάντας τού Διονυσίου Σολωμού
(Ζάκυνθος)
Το μακρινό αχνοφέγγισμα τής Ιθάκης τού Δυσσέα, κατέναντι από την Αγία Ευφημία,
και το βαθύ μυστήριο τής ευσέβειας, που η χριστιανική πίστη υφαίνει, χρόνια τώρα,  γύρω από το σεπτό και άφθαρτο λείψανο των προστατών αγίων τής Ζάντε και της Κεφαλλονιάς, Διονυσίου και Γεράσιμου.    
Στο βάθος η ραχοκοκαλιά τής Ιθάκης
      από την Αγία Ευφημία
Κεφαλλονιάς
Τον Κόκκινο Βράχο- στην απόκρημνη και ανδηροειδή παραλία Ακρωτήρι- 
Ο ουρανός από το μοναδικό
 άνοιγμα τής οροφής τού βαραθροσπηλαίου Μελισσάνης
(Κεφαλλονιά)
της γνωστής ηρωίδας Φωτεινής Σάντρη τού Γρηγορίου Ξενόπουλου, και τον ιστορικό λόφο Στράνη, με τη γλυκιά  πανοραμική θέα, απ’  όπου ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο τού Ιονίου κι έχοντας (κατά πως λένε) στ’ αυτιά του τα κανόνια τού Μεσολογγιού, ο εθνικός μας αοιδός Διονύσιος Σολωμός εμπνεύστηκε τον «Ύμνο στην Ελευθερία» και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους».  
Και τέλος, τον Νίκο,  την Κωνσταντίνα, και τον Τιμόθεο, από το Φιόρο, όλοι τους,  του Λεβάντε, το αγαπημένο φιόρο τής καντάδας και της οπερέτας, για την αγάπη τους σ’ αυτό που κάνουν.
                                
                                                                                            
Κωστής Ηλ. Παπαδάκης
                    

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΡΕΘΥΜΝΟΥ


ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ  Γ. ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ

          ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

                    Ι σ τ ο ρ ί α,  Ε κ π α ί δ ε υ σ η,  Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α
 [Εκδόσεις «ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗ», Ρέθυμνο 2006, σχ. 8ο (24Χ17), σσ. 103]  

           ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ 

Η Αστυνομική Σχολή Ρεθύμνου- πρώην παράρτημα Σχολής Οπλιτών Χωροφυλακής Κρήτης- αλλά και ο χώρος τον οποίο κατέλαβε η εν λόγω Σχολή, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη σύγχρονη Ιστορία τής πόλης μας. Με όλα αυτά ασχολείται στο βιβλίο του: «Αστυνομική Σχολή Ρεθύμνου, Ιστορία, Εκπαίδευση, Λειτουργία», ο κ. Εμμανουήλ Γ. Χαλκιαδάκης, υποψήφιος διδάκτωρ τής Ιστορίας, της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση και Καθηγητής τού Τμήματος Δοκίμων Αστυφυλάκων Ρεθύμνου.

Το υλικό που συγκέντρωσε ο εν λόγω ερευνητής αναφέρεται σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της Σχολής, που αποτελεί και το παλαιότερο από οκτώ, συνολικά, Τμήματα που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα. στη σύστασή της, στη συμβολή της στην άμυνα του Ρεθύμνου, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στους ηρωικά πεσόντες άνδρες της Χωροφυλακής κατά τη Μάχη της Κρήτης και κατά τη διάρκεια της Κατοχής- σημεία στα οποία εστιάζει με ιδιαίτερη έμφαση ο συγγραφέας- στα παρασκήνια της μεταφοράς της από τα Χανιά στο Ρέθυμνο, στο κτιριακό συγκρότημα που ήδη κατέχει και, γενικότερα, στη σχέση τής Σχολής με την πόλη μας, καθώς αποτελεί ένα αναπόσπαστο τμήμα της νεότερης Ιστορίας της. Γύρω από το τελευταίο θέμα οι πληροφορίες που ο συγγραφέας παραθέτει είναι ιδιαίτερα αξιόλογες και, σε κάποια σημεία τους, ίσως, και άγνωστες στους νεότερους Ρεθυμνιώτες. Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην εκπαίδευση και στο πρόγραμμα διδασκαλίας, στα ονόματα των αξιωματικών που υπηρέτησαν ως διοικητές και δίδονται πίνακες των ανά έτος αποφοιτούντων από τη Σχολή από το έτος 1951 μέχρι σήμερα.

Από τα παραπάνω θέματα ενδιαφέρον περικλείνει, για μας τους Ρεθυμνιώτες, η μεταφορά της Σχολής από τη Σούδα Χανίων στο Ρέθυμνο, τον Φεβρουάριο του 1951, μετά από έναν τιτάνιο αγώνα, στον οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν ο τότε Πρωθυπουργός αείμν. Σοφοκλής Βενιζέλος και, από τους Ρεθεμνιώτες, ο Περβολιανός Βουλευτής του νομού Ευάγγελος Δασκαλάκης, ο Ιωάννης Παπαζαχαρίου, ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Ρεθύμνου, ο ταγματάρχης Χρήστος Τζιφάκης, ο Αναστάσιος Χομπίτης, Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου και ο Παύλος Βαρδινογιάννης ως ιδιαίτερος Γραμματέας του Προέδρου της Κυβερνήσεως.

 Η εγκατάσταση της Σχολής κατέλαβε το κτιριακό συγκρότημα του παλιού Δημοτικού Νοσοκομείου (έκτασης 5.500 τ.μ.)- που λειτουργούσε αρχικά ως σανατόριο, παράρτημα του κρατικού Νοσοκομείου Ρεθύμνης- το γήπεδο του τέως Δημοτικού Γυμναστηρίου, στα βόρεια τού Δημοτικού Νοσοκομείου (έκτασης 3,100 τ.μ.), καθώς και το εκεί δημοτικό γήπεδο και τα οικήματα τής εν πολλοίς άγνωστης σε μας σήμερα Σχολής Οικοδόμων, η οποία ανήκε στο Εθνικό Ίδρυμα, υπό την προεδρία τού Βασιλιά και γι’ αυτό  προέκυψαν αρκετά προβλήματα μεταστέγασής της. Έτσι, συνολικά, τα παραχωρηθέντα στην Αστυνομική Σχολή ακίνητα ανήλθαν, μαζί με τα κτίσματα της Σχολής Οικοδόμων, στα 13.950 τ.μ. Λίγα χρόνια αργότερα το Δημοτικό Συμβούλιο Ρεθύμνου ενέκρινε τη δωρεάν παραχώρηση των ακινήτων, στα οποία ήταν ήδη εγκατεστημένη η Σχολή, με το σκεπτικό ότι η Σχολή συμβάλλει ουσιαστικά στην οικονομική και κοινωνική ζωή τού τόπου.

Έτσι, όπως είδαμε, η Αστυνομική Σχολή Ρεθύμνου εγκαταστάθηκε σε κτίρια μεγάλης ιστορικής σημασίας για την πόλη του Ρεθύμνου, όπως το Δημοτικό Νοσοκομείο, που είχε κατασκευαστεί και ολοκληρωθεί κατά την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας, στα 1897, από τους Ρώσους του Συνταγματάρχη  Θεοδώρου ντε Χιοστάκ, που διοίκησαν, με αρκετά έργα κοινωνικής και οικονομικής ευποιίας, προσωρινά το Ρέθυμνο με εντολή των Μεγάλων Δυνάμεων, σχεδόν μέχρι το έτος 1909 και όταν ακόμα τον Δεκέμβριο του 1898 είχε αναλάβει ο Πρίγκηπας Γεώργιος Ύπατος Αρμοστής της Κρητικής Πολιτείας.

Αλλά δεν είναι μόνο τα κτίρια που κλείνουν μια μεγάλη, ιστορικής σημασίας, σελίδα της πόλης τού Ρεθύμνου. είναι και η πολεμική δράση τής Σχολής Χωροφυλακής, που έγραψε μια νέα σελίδα δόξας και τιμής κατά τη μάχη της Κρήτης στο Ρέθυμνο, που ως γνωστόν αποτέλεσε ένα από τα τρία μέτωπα επίθεσης των Γερμανών αλεξιπτωτιστών.

Για το μοναδικό ελεύθερο ελληνικό έδαφος που απέμενε στις αρχές Μαΐου 1941, την Κρήτη, και τις εκεί προσπάθειες ανασυγκρότησης της κρατικής μηχανής, ο ρόλος της Χωροφυλακής βρέθηκε απόλυτα αναβαθμισμένος. Η ελληνική Κυβέρνηση, ήδη από τον Φεβρουάριο τού 1941, είχε αποφασίσει να κατατάξει στη Χωροφυλακή σημαντικό αριθμό νέων, για να ισχυροποιήσει τις δυνάμεις τού εσωτερικού και, καθώς η κατάσταση στη χερσαία Ελλάδα χειροτέρευε, προσανατολίστηκαν στην Κρήτη και σε άλλες μονάδες Χωροφυλακής. Η πρόσκληση ήταν αθρόα και σχηματίστηκαν επτά λόχοι νέων, οι οποίοι τέθηκαν υπό τις διαταγές τού ταγματάρχη Χωροφυλακής Χανίων Ιακώβου Χανιώτη και την 8η Απριλίου 1941 μεταφέρθηκαν στη Σούδα και από εκεί πεζοί στο Ρέθυμνο.

Το τάγμα Χωροφυλακής αποτελούνταν από νεοσύλλεκτους και νεαρούς αγύμναστους και αστράτευτους δόκιμους χωροφύλακες, οι οποίοι είχαν σταλεί στην Κρήτη για επαγγελματική εκπαίδευση, μακριά από τους βομβαρδισμούς και υπό τον τύπο Παραρτήματος της Σχολής Χωροφυλακής Αθηνών. Εκτός, πάντως, από τη φανερή αυτήν αιτιολογία και κατόπιν εμπιστευτικής εντολής του υφυπουργού Ασφαλείας, οι νεοσύλλεκτοι χωροφύλακες όφειλαν να λάβουν και στρατιωτική εκπαίδευση, για να χρησιμεύσουν ως στρατιωτική δύναμη. εν τούτοις η εκπαίδευσή τους υπήρξε μηδαμινή.

Το απόγευμα της 20ης Μαΐου 1940 άρχισαν να πέφτουν βροχή οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές στην περιοχή τού Ρεθύμνου. Την υπεράσπιση τού τομέα τού Ρεθύμνου είχε αναλάβει ο Αυστραλός αντισυνταγματάρχης Ίαν Κάμπελ, που, με τη σειρά του, εμπιστεύθηκε την υπεράσπιση τής πόλης στους άνδρες τής Χωροφυλακής. Και είναι «τοις πάσι» γνωστή η ηρωική άμυνα που επέδειξαν, τη δύσκολη εκείνη στιγμή, οι δόκιμοι χωροφύλακες του Ρεθύμνου. Φημολογείται μάλιστα για την ανδρεία τους και το εξής επεισόδιο με τον ταγματάρχη Χρήστο Τζιφάκη- συγγενή της μάμμης μου εκ μητρός, Μαρίας Τζιφάκη, από τον Πρινέ- ο οποίος λέγεται ότι όταν κάποια στιγμή άνοιξε τη φυσιγγιοθήκη κάποιου δόκιμου χωροφύλακα και την βρήκε να περιέχει δύο μόνο φυσίγγια- ενώ, σύμφωνα με τη διαταγή, προϋπόθεση συμμετοχής στην επίθεση ήταν η κατοχή από κάθε δόκιμο τουλάχιστον δέκα φυσιγγίων- τον απέτρεψε να συμμετάσχει στην επιχείρηση. Τότε, ο χωροφύλακας εμμένοντας στη συμμετοχή του φέρεται ότι του απάντησε: «Κύριε ταγματάρχα, είναι αλήθεια ότι στη φυσιγγιοθήκη μου έχω δύο μόνο φυσίγγια, αλλά μέσα σ’ αυτά έχω βάλει και την ίδια την ψυχή μου!…». Και όπως σημειώνει ο συγγραφέας κ. Χαλκιαδάκης, ανεξάρτητα από την  αληθοφάνεια του παρόντος περιστατικού, οι δόκιμοι ανάγκασαν τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν τις προχωρημένες θέσεις τους και να περιοριστούν στον περίβολο τής εκκλησίας τού αγίου Γεωργίου. Η δύναμη τής  Χωροφυλακής διαλύθηκε κατά την ημέρα εισόδου των Γερμανών στο Ρέθυμνο. Οι αιχμάλωτοι άνδρες φυλακίστηκαν αρχικά στο Γυμνάσιο Αρρένων τής πόλης μας, όπου και υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια.

Αλλά εμείς σταματάμε στο σημείο αυτό την παρουσίαση τού εξαίρετου αυτού βιβλίου. Με τα παρατεθέντα στοιχεία θελήσαμε να παρουσιάσουμε μόνο ό τι αφορά στην ιστορικότητα τόσο τού χώρου, όπου αναπτύχθηκε στη συνέχεια η Σχολή, όσο και της πολεμικής δράσης και συμβολής των ανδρών της, με το υψηλό και γενναίο φρόνημα, στις επιχειρήσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Θεωρούμε, λοιπόν, εξαιρετικά σπουδαίο για την Τοπική Ιστορία το σύγγραμμα αυτό του εκλεκτού φίλου κ. Εμμ. Χαλκιαδάκη και λυπούμαστε που εκδόθηκαν μόνο πεντακόσια αντίτυπα, οπωσδήποτε πολύ λίγα, για να καλύψουν τις ανάγκες τού αναγνωστικού κοινού της πόλης μας. Πιστεύουμε, γι’ αυτό, ότι πολύ σύντομα θα απαιτηθεί μια νέα έκδοση αυτού.

Θεωρούμε, τέλος, ότι όλοι οι συντελεστές του παρουσιαζόμενου σήμερα για την Αστυνομική Σχολή Ρεθύμνου βιβλίου, είναι άξιοι τού «δικαίου επαίνου» αλλά και της αγάπης όλων μας για τη μεγάλη τους προσφορά στον τόπο. ο σημερινός Διοικητής της Σχολής κ. Ματθαίος Πίτερης, αστυνομικός υποδιευθυντής, που είχε τη λαμπρή πρωτοβουλία να εκδοθεί η Ιστορία τού Τμήματος Δοκίμων Αστυφυλάκων Ρεθύμνου και ο οποίος- όπως εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε- βρήκε και ανέθεσε στο αρμοδιότερο προς τούτο πρόσωπο το βαρύ έργο τής συγγραφής. Η Νομαρχιακή Σύμβουλος κ. Ελισάβετ Καλιτσουνάκη- Πίτερη, που στήριξε οικονομικά την έκδοση και ιδιαίτερα ο συγγραφέας της Ηρακλειώτης Ιστορικός κ. Εμμανουήλ Γ. Χαλκιαδάκης, ο οποίος με θρησκευτική, τώντις, ευλάβεια πήρε στα χέρια του ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής μας Ιστορίας, προβληματίστηκε γόνιμα γύρω από αυτό, το ερεύνησε με σύστημα και υπευθυνότητα και, καίτοι νεότατος στην ηλικία, με πλούτο εμπειρίας και γνώσης το κατέγραψε μεταδίδοντάς μας σήμερα τόσο πολύτιμες ιστορικές γνώσεις γύρω αυτό. Όλους θερμά και από καρδιάς τους ευχαριστούμε. 

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ



ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ
[Με αφορμή το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου (25/8- 5/9/2012)]

  ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
            www.ret-anadromes.blogspot.com


Από τα τέλη τού Ιουνίου στην πόλη μας παρουσιάζεται ένα μοναδικό «Πρόγραμμα Καλοκαιρινών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων», με ποιοτικές μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά δρώμενα, χορούς και εκθέσεις. «Η πόλη μας και φέτος- σημειώνει στο σχετικό Πρόγραμμα ο Δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γιώργης Μαρινάκης- καταθέτει τη δική της πολιτιστική πρόταση ως αντίδοτο στη διάχυτη αίσθηση απαισιοδοξίας, επιλέγοντας τον Πολιτισμό ως ένα από τα πλέον ασφαλή μονοπάτια υπέρβασης κάθε κρίσης». Συγχαίρουμε τον Δήμο μας γι’ αυτήν τη συνειδητή, φιλοσοφημένη και ψυχολογικά ορθή επιλογή του. Και ακόμα, διότι παρά την οικονομική δυσχέρεια που τον πλήττει και παρά τα όσα δεινά προοιωνίζεται τον τελευταίο καιρό για τους δήμους η οικονομική πολιτική τής Πολιτείας, όμως οι εκδηλώσεις και ο Πολιτισμός εδώ στο Ρέθυμνο καλά «κρατούν» από την αρχή, μάλιστα, τού καλοκαιριού. Και τώρα, από τις 25 Αυγούστου 2012 και για δέκα μέρες συνολικά, ο Δήμος μας συνεχίζει ακάθεκτος το πολιτιστικό του πανηγύρι, επαναφέροντας- μετά την αποχή ενός χρόνου, λόγω των προαναφερθεισών δυσμενών οικονομικών συγκυριών- το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ τής πόλης μας ολόφρεσκο και ανανεωμένο, το οποίο με τις θαυμάσιες εκδηλώσεις του προωθεί την πολιτιστική ανάπτυξη και κάνει γνωστό το όνομα του τόπου μας και έξω από τα σύνορα τής Χώρας. Ένας τέτοιος σημαντικός θεσμός, που τη στιγμή αυτή προσμετρά διάρκεια είκοσι πέντε χρόνων, χρειάζεται, νομίζουμε, τη στήριξη και τη συνεχή αγωνία όλων των Ρεθεμνιωτών, για τη μόνιμη καταξίωση, προαγωγή  και ανάδειξή του.  Τον καιρό αυτόν που όλα, δυστυχώς, τρέφονται με την ένοχη ανοχή όλων μας η ατμόσφαιρα θαυμασμού και μυσταγωγίας που προσφέρουν οι ήχοι και οι λόγοι μιας εορτής σαν και αυτήν τού Αναγεννησιακού Φεστιβάλ, και των λοιπών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, μπορούν, ασφαλώς, να καταστούν το μόνο σοβαρό «αντίδοτο» στη σοβαρή ασθένεια που πλήττει την εποχή μας.  
          Πανηγυρικό, λοιπόν, αποκορύφωμα τού φετινού καλοκαιριού το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ ξεκίνησε θαυμάσια το Σάββατο που μας πέρασε με δυο μοναδικές στο είδος τους συναυλίες μεσαιωνικής θρησκευτικής μουσικής, από το σύνολο Sinfonia, ένα από τα παλαιότερα στην Ελλάδα στον χώρο τής παλιάς μουσικής. Το ρεπερτόριο τής πρώτης συναυλίας (του Σαββάτου) περιέλαβε λατρευτικά τραγούδια τού 13ου και 14ου αιώνα, αφιερωμένα στην Παναγία και τής δεύτερης (τής Κυριακής) φωνητική και οργανική μουσική τού 17ου και 18ου αιώνα με τον τίτλο «Μπαρόκ Εσπερινοί». Μουσικοί και τις δύο μέρες η σοπράνο Φανή Γκάρτζου (φλάουτο με ράμφος, κρομμόρνη), η μέτζο σοπράνο Έφη Μηνακούλη (λαούτο, σάζι, κρουστά), ο τενόρος Σταύρος Μπερής (ούτι, σάζι, κρουστά), ο Γιάννης Παπαγιάννης (φλάουτο με ράμφος, κρομμόρνη, πόμερ) και ο Άγγελος Ρεπαπής (λύρα).
Με μονοφωνικές, ειδικότερα, και πολυφωνικές συνθέσεις, με τη συνοδεία οργάνων εποχής, με διονυσιακούς, συχνά, ρυθμούς και έντονες αραβικές επιρροές, η πρώτη συναυλία κατάφερε να μεταρσιώσει λατρευτικά την ψυχή και του σημερινού ανθρώπου. Φωνητική, πάλι, και οργανική μουσική η δεύτερη γνώρισε μιαν άκρως δεξιοτεχνική προσέγγιση, με αρκετούς μανιερισμούς και έντονο τον διάλογο μεταξύ των οργάνων. Η παρτιτούρα σκιαγραφήθηκε με εύγλωττο και καθαρό τρόπο με την κυριαρχική- όπως, συνήθως, συμβαίνει σε τέτοιες συναυλίες φωνητικών και οργανικών συνόλων- εμφάνιση σε κάθε μουσικό κομμάτι ορισμένων από τα όργανα εποχής, που του προσέδιναν, ακριβώς, όλη τη μουσικότητα και την ιδιάζουσα μαγεία τού ηχοχρώματός τους.

Ειδικότερα, στη συναυλία τής Κυριακής κυριολεκτικά συνάρπασαν το μουσικόφιλο κοινό τού Ρεθύμνου οι δυο διεθνώς καταξιωμένοι τραγουδιστές τού συνόλου, Μαίρη Μηλολιδάκη (σοπράνο) και Νίκος Σπανάτης (κόντρα τενόρος), σε καντάτες, φωνητικές, δηλαδή, συνθέσεις, που αποτελούν μια μικρογραφία οπερατικής σκηνής. Και οι δυο μουσικοί απέδωσαν την παρτιτούρα "από στήθους" και με χαρακτηριστική δύναμη, μεγάλη ευκρίνεια και υψηλότατο λυρισμό. Ήταν σαφέστατο ότι δεν γνώριζαν μονάχα τις νότες, αλλά είχαν διεισδύσει και στο βαθύτερο νόημα της μουσικής που τόσο περίτεχνα αναδείκνυαν με την ικανότητα τής φωνής τους, ειδικά στα ντουέτα «Tanti Strali al sen mi scocchi» και στον επίλογο τής καντάτας «Il duello amoroso», του Χέντελ, με ‘κείνο το χαριτωμένο μουσικό παιγνίδισμα ανάμεσα στους δύο εραστές με τίτλο: «Si, si lascia me ingrata».
Η πόλη τού Ρεθύμνου, ανθρώπινη και προσβάσιμη απ’ όλους (πεζούς και ΑΜΕΑ), που τον τελευταίο καιρό έχει κατακτήσει το πιο όμορφο και ελκυστικό πρόσωπό της, είναι τα βράδια αυτά της καλοκαιρινής πολιτιστικής κορύφωσης μια πραγματικά «Όμορφη Πόλη», όπως στο παλιό νοσταλγικό τραγούδι, στην οποία ο ντόπιος αλλά και ο καλλιεργημένος μουσοτραφής επισκέπτης δεν ξέρει τι να πρωτοθαυμάσει και πού να πρωτοβρεθεί.
  Έτσι, την Κυριακή το βράδυ σε μιαν άλλη γραφική γωνιά, υπαίθρια εδώ, στην πλατεία τού Λυκείου Ελληνίδων, η Φιλαρμονική τού Δήμου μας, με τα τρία τμήματά της [Ορχηστρικό- Χορωδιακό (νέο σχήμα) και την Μπαντίνα της, με τους δεκάδες εκκολαπτόμενους νέους ευέλπιδες μουσικούς] και με ηγεμονικό πάνω της βιγλάτορα τον πέρφανο αιγυπτιακό φάρο, στην είσοδο τού βενετσιάνικου λιμανιού, έδινε μια θαυμάσια συναυλία, ελαφρολαϊκού τραγουδιού. Η Δημοτική μας Φιλαρμονική προέβαλλε στους εκατοντάδες «περιπατητικούς» ακροατές της παρτιτούρες με πλουσιότατη ποικιλία και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, ενώ η απρόσκοπτη ροή τής μουσικής απέδειξε τη μεγάλη σημασία για ένα ορχηστρικό και χορωδιακό, σαν και αυτό, σχήμα να βρεθεί κάτω από τα δυναμικά χέρια λίγων μεν, άξιων, όμως, και εμπνευσμένων δασκάλων τής μουσικής. Η Δημοτική Φιλαρμονική Ρεθύμνου- με τη συνεχή επίβλεψη, ενθάρρυνση και ηθική και οικονομική ενίσχυση τού Δήμου μας- αποτελεί μιαν ακόμα διάσταση στις δυνάμει ενυπάρχουσες καλλιτεχνικές και πολιτισμικές δυνατότητες του τόπου.

                                                     
Πιο πέρα όμορφα φωτοχυμένη η παραλία τού Ρεθύμνου αναδεικνύει πλούσια, για 3η συνεχή χρονιά, τις εντυπωσιακές εικαστικές δημιουργίες δεκάδων καταξιωμένων εικαστικών, με τον τίτλο «Τέχνης Πετάγματα 3» και την εικαστική επιμέλεια τής ρεθεμνιώτισσας καλλιτέχνιδας Χρυσούλας Σκεπετζή. Χρησιμοποιώντας οι εν λόγω καλλιτέχνες, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ανακυκλωμένα υλικά ή υλικά φιλικά στο περιβάλλον και επιστρατεύοντας, κατά περίπτωση, τη γλυπτική, τη ζωγραφική, τη χαρακτική και άλλοτε μικτές τεχνικές δίνουν στα έργα τους αέρινη διάσταση μια και ίπτανται, άλλοτε εννοιολογικά και άλλοτε ρεαλιστικά, του περιβάλλοντος χώρου.
Και ακολουθούν, για τις επόμενες μέρες, και άλλα άκρως ενδιαφέροντα θέματα. θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά (αίθουσα Πυροβολικού, 3/9- 9/9, Gallery Βαλαρή, 23/8- 9/9), εκθέσεις (Αγιογραφίας τής Ι. Μ. Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, σε συνεργασία με τον Δήμο Ρεθύμνου, την οποία θέλει εγκαινιάσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης στις 3/9, 12.30 το μεσημέρι, Θόλος Ιμπραήμ Χαν- Φορτέτζα, 26/8- 9/9).   
Χαιρόμαστε και παρηγοριόμαστε με την ιδέα ότι δεν χάθηκαν ακόμα η ευαισθησία και το ήθος από τον τόπο αυτό. Συγχαίρουμε τη Δημοτική Αρχή τής πόλης μας και τον Δήμαρχό μας κ. Γιώργη Μαρινάκη, την εντεταλμένη δημοτική Σύμβουλο Πολιτισμού- Τουρισμού κ. Πέπη Μπιρλιράκη-Μαμαλάκη και την Υπεύθυνη για τον σχεδιασμό και την οργάνωση τού Αναγεννησιακού Φεστιβάλ Ρεθύμνου κ. Άρτεμη Παπαδάκι για την επιμονή τους στον Πολιτισμό. Με την παραπάνω πολυειδή παλέτα πολιτιστικών εκδηλώσεων, που πρότεινε και φέτος ο Δήμος μας στους πολίτες τού, απέδειξε και επιβεβαίωσε τη δύναμη και την αξία που έχει η μουσική και η εν γένει καλλιτεχνική δημιουργία ως πολιτιστικό μέσο επικοινωνίας, καλλιέργειας και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.