Στις άγιες Πέντε Παρθένες Αργυρουπόλεως Ρεθύμνης το φετινό Ημερολόγιο της Ι.Μητροπόλεώς μας

Στις άγιες Πέντε Παρθένες Αργυρουπόλεως Ρεθύμνης

το φετινό Ημερολόγιο της Ι.Μητροπόλεώς μας

ΚΩΣΤΗΣ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

    www.ret-anadromes.blogspot.com

 Και το φετινό Ημερολόγιο, έτους 2020, της Ι. Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, όπως και κατά τα προηγούμενα χρόνια, εκδόθηκε με την πρόνοια τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου και την επιμέλεια τού παν. Αρχιμ. Ρωμανού Αναστασιάδη, καθώς και του κ. Εμμανουήλ Γοργοράπτη, θεολόγου, ενώ τα έσοδά του, όπως σημειώνεται, θα διατεθούν υπέρ τού κοινωνικού και πνευματικού τής Ι. Μητροπόλεώς μας έργου.

    Στο εν λόγω ημερολόγιο, πέραν της συνήθους ύλης, στις πρώτες σελίδες αυτού (21-102), καταχωρείται- σύμφωνα με ωραία και πάγια της Ι. Μητροπόλεώς μας τακτική, που αποβλέπει στην ανάδειξη και προβολή των τοπικών της Αγίων- πλούσια και εμπεριστατωμένη βιογραφία των αγίων Πέντε Παρθένων Αργυρουπόλεως Ρεθύμνης, τοπικών τής Μητροπόλεώς μας Αγίων, από την περίοδο της Αραβοκρατίας, στις οποίες και αφιερώνεται το φετινό ημερολόγιο. Συγγραφέας τής εν λόγω βιογραφίας ο γνωστός θεολόγος Καθηγητής της πόλεώς μας κ. Θεόδωρος Ρηγινιώτης.

  Η καταγραφή τού βίου των Αγίων αυτών από τον κ. Ρηγινιώτη είναι, θα μπορούσα να πω, υποδειγματική. Για μια γενική της Εκκλησίας των Ρεθυμνίων ενημέρωση γύρω από τον οσιακό τους βίο, κατάφερε ο συγγραφέας να συγκεντρώσει και καταγράψει όσα στοιχεία υπάρχουν, τόσον από γραπτές πηγές όσο και από την παράδοση της τοπικής μας κοινωνίας για τις εν λόγω προσφιλείς Αγίες, κατά την πανήγυρη των οποίων παρατηρείται ένα θαυμάσιο έθιμο των κτηνοτρόφων της περιοχής, που οδηγούν τα κοπάδια τους στον ναό, όπου ευλογούνται από τους ιερείς και, αφού αρμέξουν τα πρόβατά τους, μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, προσφέρουν το γάλα στους προσκυνητές (κάτι ανάλογο με αυτό που παρατηρείται και στη γειτονική της Αργυρουπόλεως Ασή Γωνιά).  

 Ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας, στο Προλόγισμά του, τα στοιχεία αυτά του φετινού ημερολογίου να γίνουν αφορμή και να συντελέσουν ώστε να έλθουν στο φως και άλλα περαιτέρω στοιχεία, που θα δώσουν τη δυνατότητα, μελλοντικά, στην έκδοση ενός βιβλίου, σχετικού με τις αγίες αυτές του ανατολικού διαμερίσματος του νομού μας, προς ευλογία και παραδειγματισμό των πιστών από το ανδρείο φρόνημά τους και την αγάπη τους στον Χριστό και από την υπομονή και την αγιότητά τους.  

  Όλως συνοπτικά- από την εν λόγω βιογραφική μελέτη του ημερολογίου- πληροφορούμε τον αναγνώστη μας γύρω από το προσκύνημα αυτό των αγίων Πέντε Παρθένων, σε έναν από τους σημαντικούς ιερούς της Μητροπόλεώς μας χώρους, που φέρει και συνδέεται με ιστορία αιώνων, καταγεγραμμένη από δυτικοευρωπαίους περιηγητές ήδη από τον 15^ο αιώνα. Ολόκληρος ο χώρος βρίσκεται επί του ελληνορωμαϊκού νεκροταφείου της αρχαίας πόλεως Λάππας, ο οποίος έχει ανασκαφεί από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ρεθύμνου με ιδιαιτέρως σημαντικά ευρήματα. Και ο ίδιος ο τάφος των πέντε οσίων, καθώς και τα πέντε λαξευτά δωμάτια, όπου η παράδοση τοποθετεί την ασκητική ζωή και δράση αυτών, είναι τάφοι της ελληνορωμαϊκής περιόδου, που, προφανώς, χρησιμοποιήθηκαν από τις αγίες μερικούς αιώνες αργότερα.

Σημαντικές- στη μελέτη του κ. Ρηγινιώτη- οι υπάρχουσες παλαιές μαρτυρίες για τις Οσίες από σπουδαίους δυτικοευρωπαίους περιηγητές (Μπουολντεμόντι, Μπαρότσι, Μπαζιλικάτα, Πασλεϋ, Γκερόλα και Δέφνερ), καθώς και πάντα τα σχετικά με το μαρτύριο αυτών στοιχεία. Ερευνώνται, επίσης, οι υπάρχοντες ναοί των Αγίων, οι ακολουθίες τους και η πλουσιότατη εικονογραφία τους, την οποία ο συγγραφέας μελετά εξαντλητικά, καθώς και τα ανακύψαντα θέματα γύρω από την ταύτιση (προς τις όσιες Πέντε Κανονικές Παρθένες τις εκ της Περσίας) και την αμφισβήτηση της ιστορικότητάς τους, που, επίσης, μελετώνται εξαντλητικά και δίδονται, τελικά, βέβαιες και σύμφωνες προς την ιστορία και την παράδοση του τόπου και των Αργυρουπολιθιανών απαντήσεις.

Να σημειωθεί ότι η εργασία αυτή του κ. Ρηγινιώτη αφιερώνεται στη μνήμη του μακαριστού ιερέα της ενορίας Αργυρουπόλεως π. Χρήστου Τζαγκαραλεξάκη και όλων των παλαιών Αργυρουπολιτών, τιμώντας τους, με τον τρόπο αυτόν, για τη διάσωση πολύτιμων και σημαντικών στοιχείων και πληροφοριών περί την τιμή και μνήμη των Αγίων.

  Η λοιπή, συνήθης του Ημερολογίου ύλη, προσφέρει στον αναγνώστη πολύτιμα, περαιτέρω, εκκλησιολογικά, αγιολογικά, θρησκευτικά και ενοριακά στοιχεία, καθώς και πληροφορίες γύρω από την πλουσιότατη της Ι. Μητροπόλεώς μας διοικητική, πνευματική και φιλανθρωπική διακονία, που κάτω από το συνεχές και αδιάπτωτο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευγενίου ενδιαφέρον, σφύζει από ζωή και κινητικότητα. Ο λόγος για έναν πολύχωρο, για μια μοναδική κυψέλη δημιουργικότητας στη Μητρόπολή μας, όπου φιλοξενούνται συνέδρια, εκθέσεις και ομιλίες, σχολές εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων, αγιογραφίας, θεατρικής τέχνης και βυζαντινής μουσικής.

ΑΡΗΣ ΓΡΑΙΚΟΥΣΗΣ * * * Ρ Ε Σ Ι Τ Α Λ Π Ι Α Ν Ο Υ * * * 170 χρόνια από τον θάνατο του Frederic Chopin * * Τristesee…1849- 2019

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

ΑΡΗΣ  ΓΡΑΙΚΟΥΣΗΣ

Ρ Ε Σ Ι Τ Α Λ   Π Ι Α Ν Ο Υ

170 χρόνια από τον θάνατο του

Frederic Chopin

Τristesee…1849- 2019

           ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

             www.ret-anadromes.blogspot.com

Ένα υπέροχο ρεσιτάλ- αφιέρωμα στα 170 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Πολωνού ρομαντικού συνθέτη Frederic Chopin (Frederic Francois Chopin)- απολαύσαμε την Κυριακή 19 Ιανουαρίου το βράδυ, στην αίθουσα «Παντελής Πρεβελάκης» του Ωδείου της πόλης μας, από τον διακεκριμένο πιανίστα Άρη Γραικούση, που το Ρέθυμνο και λόγω καταγωγής, συγγενικών και φιλικών δεσμών, έχει την τύχη να τον έχει απολαύσει και άλλες φορές στο παρελθόν.

Στο πρόγραμμά του ο πιανίστας περιέλαβε μια θαυμάσια επιλογή από τα σπουδαιότερα έργα του μεγάλου συνθέτη, ενώ για τη ζωή και το έργο του μίλησε η γνωστή ηθοποιός Ανδρομάχη Δαυλού, η οποία με ξεχωριστή άνεση και παραστατικότητα και σε έναν θαυμάσιο συνδυασμό λόγου και μουσικής αναφέρθηκε στην αριστουργηματική μουσική του Σοπέν, στη λαμπερή κι ευαίσθητη προσωπικότητά του ως συνθέτη και πιανίστα στο Παρίσι (καλλιτεχνικό κέντρο, τότε, του δέκατου ένατου αιώνα), στον πατριωτισμό, στο επαναστατικό του πνεύμα και στη νοσταλγία που ένιωθε για την κατακτημένη πατρίδα του, την Πολωνία. Αναφέρθηκε, επίσης, στην πολύπαθη προσωπική του ζωή και στον ταραχώδη έρωτά του με την ποιήτρια Γεωργία Σάνδη και, τελικά, στον πρώιμο θάνατό του στο Παρίσι, το έτος 1849, μετά από χρόνια φυματίωση, σε ηλικία 39, μόλις, ετών και σε όλα, γενικότερα, τα στοιχεία που τον καθιέρωσαν ως έναν κορυφαίο δημιουργό- σύμβολο του παγκόσμιου μουσικού ρομαντισμού και ως τον εξαίρετο «πένθιμο χορευτή» και φωτισμένο επαναστάτη. Ο Frédéric Chopin κηδεύτηκε στο Παρίσι και τάφηκε στο Κοιμητήριο Περ Λασέζ, όμως, λόγω δικής του επιθυμίας, η καρδιά του μεταφέρθηκε στην Πολωνία, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα.

Το έργο, ειδικότερα, του Σοπέν προορίζεται, βασικά, για πιάνο, αξιοποιώντας τους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας του, τις περίφημες Πολωνέζες και Μαζούρκες, παρότι τα δικά του έργα δεν προορίζονται για χορό, αφού είναι τόσο γρήγορα και δεξιοτεχνικά. Στα έργα του, επίσης, εναλλάσσονται τόσο το φλογερό πάθος με τη μελαγχολική και στοχαστική διάθεση, όσο και με μια διάχυτη τρυφερή και ποιητική μελωδική αίσθηση. Στα «Νυχτερινά» του, που μοιάζουν, περισσότερο, με τραγούδια δίχως λόγια, υπάρχει μια διάθεση βαθιάς μελαγχολίας και εκμυστήρευσης, στις «Σπουδές» του αναδεικνύονται οι εκφραστικές δυνατότητες του οργάνου, ενώ στις «Μπαλάντες» του ανιχνεύονται μοναδικές ονειρικές και ποιητικές ιδέες. Στις «Πολωνέζες» του, τέλος, και στις «Μαζούρκες» εκφράζεται ένα φλογερό και βαθύ πατριωτικό πάθος.

Πάνω και σε σχέση με αυτά, στις επιλογές τής παρουσιαζόμενης συναυλίας του, ο Άρης Γραικούσης περιέλαβε ένα κλασσικό ματζόρε λυπητερό, τη Σπουδή No. 3, op. 10 “Tristesse” (=θλίψη), την Μπαλάντα Nο. 1 op. 23, τη Σονάτα Νο. 2 op. 35, καθώς, επίσης, τις Μαζούρκες (op. 67 και 68), το Νυχτερινό (op. 27, Νο 2) και βέβαια την πασίγνωστη Πολωνέζα σε Α ματζόρε, έργο 40, γνωστή και ως «Στρατιωτική» (Military).

Ο πιανίστας, ικανότατος, απέδωσε την παρτιτούρα "από στήθους" και με χαρακτηριστική δύναμη, ευκρίνεια και λυρισμό. Ήταν σαφέστατο ότι δεν γνώριζε μονάχα τις νότες, αλλά είχε διεισδύσει και στο βαθύτερο νόημά τους, ώστε να «απελευθερώσει» τη μουσική που τόσο περίτεχνα έκρυβαν. Με εκπληκτικές και απόλυτα ακριβείς ταχύτητες ο Άρης Γραικούσης κατάφερε και αξιοποίησε εντυπωσιακά όλο το μήκος του κλαβιέ, αξιοποιώντας απόλυτα τη μελωδική γραμμή, χαρακτηριστική τής άλλοτε εσωστρεφούς και μελαγχολικής του συνθέτη διάθεσης και άλλοτε της εκρηκτικής ψυχικής εξωστρέφειάς του. Και δεν είναι μόνο η ποιότητα του ήχου και τα τεχνικά του χαρακτηριστικά, αλλά και η μουσικότητα με την οποία ο πιανίστας απέδιδε την κάθε μουσική φράση, τα δέκατα του δευτερολέπτου με τα οποία καθυστερούσε ή επίσπευδε κάποιες νότες που έδιναν στο παίξιμό του μια χαρακτηριστική πλαστικότητα. Από τα έργα που ερμηνεύτηκαν θα κάνω προσπάθεια να ξεχωρίσω ορισμένα μόνο, για να μην κουράσω τον ευγενικό μου αναγνώστη.

Ξεκινώντας με την «Πολωνέζα»- το χαρακτηριστικό αυτό κομμάτι της εθνικότητας του συνθέτη, με το ξεχωριστό ρυθμικό στοιχείο της- ο δημοφιλής πιανίστας, την απέδωσε με μιαν δομή σαφέστατη και με όλως ξεκάθαρες τις υποενότητες που την χαρακτηρίζουν. Οι μουσικές φράσεις διέθεταν εξαίρετη πλαστικότητα, ενώ η κάθε συγχορδία είχε το δικό της βάρος, διαφορετικό από αυτό της προηγούμενης ή της επόμενης.

     Στα επόμενα έργα που απολαύσαμε ήταν και η Σπουδή No. 3 op. 10, γραμμένη το έτος 1829. Ο ίδιος ο Σοπέν πίστευε πως σε αυτό το κομμάτι- γνωστό και ως Tristesse ή L' Adieu- έγραψε μία από τις ομορφότερες μελωδίες του, που αργότερα έγινε και αρκετά γνωστή λόγω των πολλών εκτελέσεων που γνώρισε παγκοσμίως. Πριν το ακροτελεύτιο Σκέρτσο, ερμηνεύθηκε η Sonata no 2, έργο 35, σε τέσσερα μέρη. Όλα αυτά τα μέρη της σονάτας, με τις επιβαλλόμενες διαφοροποιήσεις τους, δόθηκαν, μπορώ να πω, από τα έμπειρα χέρια του Άρη Γραικούση με μια μοναδική αξιολογική ποιότητα και πιστότητα. Τόσο το Grave – Doppio movimento, ένα δυνατό και χαρακτηριστικά αργό μέλος, με τον «βαρύ» και σοβαρό χαρακτήρα του, όσο και το Scherzo, το ταχύ και δυναμικό, με τον εύθυμο χαρακτήρα, ενώ το τρίτο, το Marche funèbre: Lento, από τα γνωστότερα του συνθέτη έργα, γνωστό και ως «πένθιμο εμβατήριο», αποδόθηκε με απόλυτη ευαισθησία και ενσυναίσθηση, όσο και το Finale: Presto, το «γρήγορο» και «ακροβατικό» μέρος της σονάτας.

Θαυμάσια αναδείχθηκαν και τα λοιπά έργα του ρεπερτορίου, όπως οι πολύ απαιτητικές και δεξιοτεχνικές Μπαλάντες, με τα αισθαντικά largo και τις λεπτές τους απαιτήσεις, τα γαλήνια Νυχτερινά (Nocturne) και οι χορευτικές μαζούρκες. Και η συναυλία έκλεισε με το Scherzo Νο 2, ένα απόλυτα ενδιαφέρον είδος σύνθεσης, στο οποίο ο πιανίστας αφήνεται ελεύθερος να εκφραστεί τόσο μουσικά, όσο και συναισθηματικά. Στο έργο αυτό ο Άρης Γραικούσης πορεύθηκε, συχνά, μέσα από έναν ωκεανό εξωπραγματικών ταχυτήτων, στον οποίο οι νότες σε μια λαμπερή ρυθμική αντίστιξη, ολοκάθαρες ξεχύνονταν από το κλαβιέ του πιάνου και  έδιναν την αίσθηση μιας ατέρμονης πάλης του καλλιτέχνη με τη μουσική.

Με αυτήν την πάλη τέλειωσε η προχτεσινή συναυλία του Άρη Γραικούση που στόχο της είχε, προφανώς, την ανάδειξη μια άλλης όψης των πραγμάτων, διαφορετικής από τη γνώριμη και προσφέροντας, τελικά, στον ακροατή μια λαμπερή κατάληξη στο συνολικό μουσικό έργο του Φρειδερίκου Σοπέν. Και ήταν αυτό το μεγάλο κέρδος από την παρουσιαζόμενη συναυλία, όπου ακροτελεύτια η Fantaisie Impromptu (= Φαντασία-Αυτοσχεδιασμός), Op. 66, εμβληματικό κομμάτι και «encore» της βραδιάς, με τις απόλυτες ταχύτητες και την εξαιρετική ευαισθησία της, προσέφερε στο φιλόμουσο ρεθεμνιώτικο κοινό μια σπάνια ευκαιρία για συγκινησιακή υπέρβαση και έξοδο από την καθημερινότητα.

Αρχείο +Ιωάννου Παπαγεωργίου * * * Μήτηρ Θεού

Αρχείο +Ιωάννου Παπαγεωργίου

Μήτηρ Θεού 

[Εκδόσεις ΜΥΣΤΙΣ, Ηράκλειο 2019, σχ. 8^ο (24 Χ 17), σσ. 329]

   ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

       www.ret-anadromes.blogspot.com

            http://historicalcrete.ims.forth.gr

      Στα πλαίσια των εκδηλώσεων εορτασμού του Ιερού Μητροπολικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου της πόλεώς μας, την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019, πραγματοποιήθηκε, εντός του ι. ναού, η παρουσίαση του βιβλίου με τον τίτλο: «Μήτηρ Θεού – Αρχείο Ιωάννου Παπαγεωργίου». Σε αυτήν την ίδια εκδήλωση, οι τρεις κόρες του αείμνηστου Ιωάννη Παπαγεωργίου, Αγλαΐα, Αφροδίτη και Κωνσταντίνα παρέδωσαν το Αρχείο του πατέρα τους στον Σεβ. Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιο, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τους μελετητές, ερευνητές και, γενικότερα, από πάντα ενδιαφερόμενο να ασχοληθεί περί το ιερό πρόσωπο και το θέμα των προσωνυμίων της Μητέρας του Θεού, τα οποία, μάλιστα, συμβαίνει να αριθμούν, όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό, αρκετές χιλιάδες ονομασιών.

Ειδικότερα, στην παρουσιαζόμενη, με το παρόν σημείωμά μας, Συλλογή Παπαγεωργίου καταμετρήσαμε 1173 προσωνυμίες της Θεοτόκου, ανασυρθείσες από τα τεύχη Α έως και ΜΖ, του περιοδικού «Νέα Σιών» (επίσημης έκδοσης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων- 1904 έως σήμερα) και 44 από ύμνους, μοιρολόγια, εφημερίδες και λοιπά δημοσιεύματα. Επίσης, 518 ναούς και μονές στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου από 90 γεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού και από διάφορες άλλες περιοχές και πόλεις προερχόμενες. Η καταχώρηση πάντων των ανωτέρω στοιχείων κατ’ απόλυτη αλφαβητική σειρά διευκολύνει, οπωσδήποτε, τον αναγνώστη, ενώ τα πλουσιότατα δεδομένα και οι μαρτυρίες που παρατίθενται και συνοδεύουν το κάθε λήμμα, δείχνουν το εξαιρετικό μεράκι και το ενδιαφέρον με το οποίο  ο συλλογέας,  επί τρεις δεκαετίες, περίπου, περισυνέλλεγε το υλικό του!

      «Μόνο η Παναγία σε πάμπολλες περιπτώσεις αναδεικνύεται η ακούραστη και στα πάντα βοηθός και μεγάλη τού ανθρώπου Μάνα. Μόνο η Παναγία, η «μετά Θεόν θεός», κατά την χαρακτηριστική έκφραση Πατέρα τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η Κεχαριτωμένη Μάνα όλων των Χριστιανών, που, ως άνθρωπος από ανθρώπους και ή ίδια προερχόμενη, βρίσκεται πολύ κοντά στον κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα στον άνθρωπο που πονά και υποφέρει.

    Αυτό μαρτυρούν οι αναρίθμητες εκκλησίες, τα ξωκκλήσια και τα μοναστήρια που ο ευσεβής λαός μας έχει αφιερώσει στη παναγία Μητέρα τού Θεού. Αυτό μαρτυρούν και τα πάμπολλα τοπωνύμια που σχετίζονται με το ευλογημένο όνομά της σε όλο το εύρος τής ελληνικής γης, αλλά και τα εξαίσια επίθετά της τα σχετικά με τις εξαιρετικές ιαματικές και παρηγορητικές στον πόνο ιδιότητες που της αποδίδονται, όπως: Ελεούσα [Ελεημονήτρια (Χίος, Πρέσπες), Ελεήτρα, Λεμονήτρα (Μύκονος, Τήνος), Λεμονήτισσα (Σύμη)], Ελευθερώτρια [Λευτέρα (Κρήτη)], Γαιματούσα (Κύπρος, επειδή σταματά τις αιμορραγίες), Γιάτρισσα (Μάνη κ.α.), Γληγορο(υ)πάκοη (Γοργοϋπήκοος και Γοργοεπήκοος, Γοργοπάκουη, Γρηγορούσα και Γρηγορίτσα και Επακούουσα), Γλυκογαλούσα (Σαντορίνη), Ιαματική [Αματιστή (Κύπρος)], Θλιβομένων Παραμυθία και απλώς Παραμυθία (Πόντος) και Παραμυθιά, Κουφή (Σαμοθράκη, επειδή θεραπεύει τους πόνους των αυτιών), Μεσίτρια, Παρηγορήτρια [Παρηγορήτισσα (γνωστός ναός στην Άρτα, θεωρούμενος ως το πιο εντυπωσιακό δείγμα βυζαντινής ναοδομίας) και Περγιορίτσα], Παυσολύπη (που παύει τη λύπη), Πονολύτρα (και Πονολύτου, Πονολύτρια), Συμπάλλουσα (Συμβάλλουσα), Σφαλαγγιώτισσα (στη Λεμεσό τής Κύπρου, γιατί θεραπεύει από το δάγκωμα τού σφαλαγγιού) κ.λπ., για να αναφερθούμε σε μερικά μόνο από αυτά που έχουν σχέση με την ασθένεια και τον ανθρώπινο πόνο.  

        Αυτά είναι μερικές, μόνον, από τις κοινότερες- από τις 3000 και πλέον- προσωνυμίες, εγκωμιαστικά επίθετα και προσφωνήσεις που Της έχουν κατά καιρούς δοθεί από την ευφάνταστη ποίηση και τέχνη τού ελληνικού λαού. Ολόκληρο βιβλίο έγραψε ο προτελευταίος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Τιμόθεος για τα ονόματα τής Παναγίας, ονόματα που ή καθορίστηκαν συνοδικά, όπως το «Θεοτόκος» ή τα συνέθεσε η έμπνευση των ιερών υμνογράφων, όπως το «Πανάχραντος» ή τα απένειμε στην Παναγία η ευσεβής συνείδηση τού πιστού ελληνικού λαού. Οι τελευταίες αυτές λαϊκές ονομασίες συγκεντρώνουν μιαν, όντως, εκπληκτική και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ποικιλία επιθέτων προσδιοριστικών τού παναγίου ονόματος και περικλείουν μέγα θεολογικό, λαογραφικό και ονοματολογικό ενδιαφέρον» (Κωστή Ηλ. Παπαδάκη, Λαϊκή Πίστη και Λατρεία, σ. 250- 275).

Ο Ιωάννης Παπαγεωργίου, σπούδασε νομικά, στα οποία και εξεπόνησε διδακτορική διατριβή, υπηρέτησε δε, στη συνέχεια, ως υπάλληλος του Υπουργείου Κοινωνικής Προνοίας, ενώ, παράλληλα, ανέπτυξε και πλούσια επιστημονική δράση με πλήθος διαλέξεων και ανακοινώσεών του σε επιστημονικά συνέδρια και μετοχής του, ως μέλους, σε πολλές επιστημονικές Εταιρείες και Σωματεία, όπως στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός», στην Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία, στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, στη Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων, καθώς, επίσης, και ως επίτιμος Πάρεδρος στο Ανώτατο Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών και ως εμπειρογνώμων στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Υπήρξε, περαιτέρω- όπως σημειώνει ο προλογίζων το βιβλίο, Ηρακλειώτης φαρμακοποιός και επιστήθιος φίλος του, κ. Γιάννης Χλουβεράκης- καίτοι μη κρητικός αλλά Καλαματιανός στην καταγωγή, σπουδαίος λάτρης της Κρήτης και εραστής της κρητικής δημώδους ποίησης και γλώσσας, καθώς και ένας βαθιά συνειδητοποιημένος ορθόδοξος χριστιανός, σεβόμενος ιδιαίτερα το πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Θεού.

Η αγάπη του αυτή προς την Κρήτη τον ώθησε να εκφράσει τα αισθήματα  και τους πόθους του προς αυτήν, τραγουδώντας τις ομορφάδες του νησιού, τις χαρές και τις λύπες και αποδελτιώνοντας παροιμίες και σαράντα χιλιάδες μαντινάδες (!), ενώ η αγάπη του προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι αυτή που τον ώθησε στην παρούσα μελέτη του υπό τον τίτλο «Μήτηρ Θεού».

Είναι γεγονός ότι η τελευταία αυτή δραστηριότητά του, που αφορά στη συλλογή χιλιάδων προσωνυμίων της Θεοτόκου, υπήρξε το μέγα έργο της ζωής του, με το οποίο ο αείμνηστος Παπαγεωργίου ασχολήθηκε επί χρόνους μακρούς και σήμερα, κατόπιν παράκλησης των τριών θυγατέρων του προς την κ. Αθηνά Ν. Κυριακάκη- Σφακάκη, Συνταξιούχο Τραπεζικό- Ξεναγό και Συγγραφέα, κατέστη δυνατή και η έκδοσή του, με τη δική της επιμέλεια και φροντίδα και τη Γραφιστική Επιμέλεια της κ. Δέσποινας Ι. Μαραγκάκη. Παρουσίασε, μάλιστα, η πρώτη εξ αυτών στο ρεθεμνιώτικο κοινό το περίλαμπρο αποτέλεσμα της εργασίας τους, από τον Ι. Μητροπολικό Ναό της πόλεώς μας, όπως από την αρχή του παρόντος σημειώματός μας προαναφέραμε.

Η παραλαβή των πρώτων φακέλων του Αρχείου Παπαγεωργίου ξεκίνησε από τις δύο παραπάνω συνεργάτιδες, στη διαδικασία εκπόνησης του βιβλίου, τον Ιανουάριο του έτους 2017, οι οποίες και ανέλαβαν την κατάταξη και ιεράρχησή του, σεβόμενες απόλυτα την τάξη του και χωρίς να διανοηθούν ουδεμία προσθήκη ή παρέμβαση σε αυτό, ώστε το αποτέλεσμα της έκδοσης να είναι σήμερα το δυνατόν πλησιέστερα προς αυτό ακριβώς που ο ίδιος ο συλλέκτης τού υλικού θα μπορούσε να είχε οραματισθεί, αν δεν τον προλάμβανε ο θάνατος. Σε τούτο συνετέλεσε- καθ’ ομολογίαν των ιδίων των Επιμελητριών- ο σεβασμός και η προσήλωσή τους στο αρχειακό υλικό που παρέλαβαν, στην αξιοποίηση του οποίου, πολλές φορές, ένιωθαν να καθοδηγούνται και να επιβεβαιώνονται για την ορθότητα της ακολουθούμενης πορείας από τις χειρόγραφες σημειώσεις, υπογραμμίσεις, επισημάνσεις και καθοδηγήσεις αυτού του ίδιου του αείμνηστου συλλογέα.

Στην έκδοση του αρχειακού υλικού πολύτιμη και ουσιαστική υπήρξε η συμβολή και του Σεβ. Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου, ο οποίος την ενηγκαλίσθη και στήριξε πολυτρόπως και ποικιλοτρόπως^. με τη γενναιοδωρία τού ηθικού και υλικού επιστηριγμού του και με την παροχή των πλούσιων και πολύτιμων συμβουλών του. Όπως, μάλιστα, ο ίδιος σημειώνει στο Προλογικό Σημείωμα του, παρακολούθησε από κοντά όλα τα στάδια εκπόνησης του βιβλίου, θαύμασε την επιμέλεια των επιμελητριών του και τώρα, μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα, νιώθει να δικαιώνονται οι πόθοι όλων εκείνων που θέλησαν το Αρχείο Παπαγεωργίου να δει το φως της δημοσιότητας, για να αποτελέσει ένα χρήσιμο και ταυτόχρονα ψυχωφελές για όλους τους θεοτοκόφιλους της Εκκλησίας μας και της πόλεως αυτής ανάγνωσμα.

Συγχαίρουμε και θερμά ευχαριστούμε την πλειάδα των παραπάνω συντελεστών της παρούσας έκδοσης, που χαρακτηρίζεται για την πληρότητα, μεθοδικότητα, επιμέλεια και ευσυνειδησία της και θεωρούμε ότι πολύ σύντομα θα λάβει τη θέση που της αξίζει στον χώρο των θεολογικών και, εν πολλοίς, και λαογραφικών γραμμάτων.