ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΒΑΘΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ

Στον ιερό ναό τού αγίου Αντωνίου τής Παδούης
ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΒΑΘΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ
"Odd Quartet"

( σ ε  χ ρ ι σ τ ο υ γ ε ν ν ι ά τ ι κ η  μ ο υ σ ι κ ή )


ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
http://www.ret-anadromes.blogspot.com/



     Είναι γεγονός ότι είναι ωραίο ο πήχης να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά. Εδώ, όμως, το εντυπωσιακό είναι ότι ένα νέο μουσικό σύνολο τής πόλης μας, την περασμένη Κυριακή, ξεκίνησε από την πρώτη του, κιόλας, συναυλία με τον πήχη τόσο ψηλά, ώστε να διερωτιόμαστε πόσο, αλήθεια, ακόμα ψηλότερα το εν λόγω σύνολο θα μπορούσε να ανέβει στις επόμενές του συναυλίες.
     Ο λόγος για το νέο μουσικό σχήμα «Odd Quartet», που κυριολεκτικά ξάφνιασε το ρεθεμνιώτικο μουσικόφιλο κοινό με την προχθεσινή πανηγυρική του πρώτη, σε μια, τώντις, συναρπαστική χριστουγεννιάτικη συναυλία, που έλαβε χώρα την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011, σε έναν χώρο ιεροπρεπέστατο και βαθιά υποβλητικό, όπως είναι αυτός τής Καθολικής Εκκλησίας τού αγίου Αντωνίου τής Παδούης, της πόλης μας. Έναν χώρο που πραγματικά υπέβαλλε σε έκσταση και θεία μυσταγωγική πανδαισία τούς ακροατές με τα δεκάδες κεράκια που άναβαν έναν γύρο μέσα στον ιερό ναό με την τεράστια φάτνη και το ολόφωτο χριστουγεννιάτικο δέντρο, κάτω από τη σεμνή παρουσία τού π. Πέτρου Ρούσσου, βικάριου (τοποτηρητή) της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κρήτης, ο οποίος και προλόγισε και καλωσόρισε κατάλληλα το κοινό. Έναν χώρο που αποτέλεσε αληθινή πρωτοτυπία για τα μουσικά δεδομένα τού Ρεθύμνου, προσφέροντάς μας μιαν όμορφη, όλως ατμοσφαιρική «βραδιά μουσικής τέχνης», δροσερής, ανάλαφρης, βαθιά γιορταστικής.
     Όταν η πειθαρχία και το βάθος κατακτηθούν, η έμφυτη μουσικότητα γενναιόδωρα θριαμβεύει. Την υπέροχη αυτήν αίσθηση μάς χάρισε την Κυριακή το βράδυ, στον ιερό ναό τού αγίου Αντωνίου τής Παδούης, το μουσικό σχήμα "Odd Quartet", στην ερμηνευτική διαδικασία τού οποίου καταφανώς έλαμψαν και οι δύο παραπάνω αρετές.
    Το όνομα "Odd Quartet" σημαίνει περίεργο, παράξενο κουαρτέτο, όπως διευκρινίζουν οι συντελεστές τής παράστασης στο θαυμάσιο και εορταστικά επιμελημένο, με την κόκκινη κορδελίτσα, πρόγραμμά τους. Γιατί, αν και η μουσική τους αντλεί υλικό από το κλασικό ρεπερτόριο, η σύνθεση των οργάνων τού μουσικού σχήματος κάθε άλλο παρά σε κλασικά πρότυπα παραπέμπει. Αντίθετα, θα την χαρακτηρίζαμε ως περίεργη, παράξενη ή ακόμα και ως ιδιόρρυθμη, στην οποία ανακατεύονται διαφορετικά όργανα. ξύλινα (φλάουτο, κλαρινέτο), χάλκινα (τρομπέτα) και έγχορδα (βιολοντσέλο). Οι μουσικοί τού συνόλου σε κάθε όργανο αντίστοιχα ήταν οι: Νίκη Καπετανάκη (φλάουτο), Βαγγέλης Παπαδάκης (κλαρινέτο), Αναστασία Σταυρουλάκη (τρομπέτα) και Σπύρος Ραφτάκης (βιολοντσέλο).
      Από τις πρώτες, κιόλας, νότες τού πενταγράμμου έγινε φανερό ότι οι μουσικοί διέθεταν σαφή αντίληψη τής μουσικής, τόσο στα λυρικά, όσο και στα γεμάτα ενέργεια μέρη των έργων. Και, όμως, κατόρθωσαν να μας δώσουν μια τέλεια μουσική εικόνα, τονισμένη από ιδιαίτερα σφικτές ταχύτητες και σαφή άρθρωση των μελωδικών φράσεων, ενώ με χαρακτηριστικούς αδρούς τονισμούς ανέδειξαν τις αντιθέσεις και τις εντάσεις ανάμεσα στις ενότητες. Δεξιοτέχνες ικανότατοι και σίγουροι, με το απαραίτητο μέγεθος ήχου και τη σωστή αίσθηση των ρυθμικών εναλλαγών, έπαιξαν με νεύρο και λυρισμό βρίσκοντας τα κατάλληλα χρώματα για την κάθε ενότητα και υποενότητα τής μουσικής και επιβεβαιώνοντας με σαφήνεια τις ξέχωρες αρετές της. ακρίβεια, συντονισμό, σωστές αποχρώσεις, μα προ πάντων μουσικότητα, που έκανε την παρτιτούρα να λάμπει μέσα στο γιορταστικό «σκοτάδι» και να ακτινοβολεί.
      Το σύνολο «Odd Quartet» πρότεινε στο κοινό ένα άκρως επιλεκτικό ρεπερτόριο έξοχων ερμηνειών από τον χώρο τού μπαρόκ και του ρομαντισμού, από τις ερμηνείες εκείνες που απαιτούν όχι μόνο καλοδουλεμένη και στέρεη τεχνική, αλλά και έντονο ψυχισμό και συναισθηματικό δόσιμο. Έτσι, το φιλόμουσο κοινό μπόρεσε να γευθεί μιαν αληθινά ενδιαφέρουσα πρόταση σχηματισμού τής ιστορικής μελωδικής γραμμής των Χριστουγέννων και προβολής των αντιστικτικών ενδιαφερόντων των διαφορετικών- από δυο ετερόκλητες εποχές- κομματιών, που τόνισαν το μουσικοδραματικό ανάγλυφο τής ερμηνείας τού Συνόλου.
      Έτσι, το ρεπερτόριο περιλάμβανε τα έργα:
1.P. Tchaikovsky [ρομαντισμός 1840- 1893 (σουίτα Καρυοθραύστης)],
2. J. Pachelbel [μπαρόκ 1653- 1706 (Κανών για Έγχορδα)
3. A. Corelli [μπαρόκ 1653- 1713 (Concerto Grosso, op. 6-
Νο 8 , γνωστό ως «Χριστουγεννιάτικο κοντσέρτο»)]
4. G. Handel [μπαρόκ 1685- 1759 (Joy to the World- Χαρά στον Kόσμο)
5. J. Wade [μπαρόκ 1711- 1746 (Adeste Fideles- Ω ελάτε εσείς ποστοί)
     Στα παραπάνω έργα οι μουσικοί είχαν την ευκαιρία να αποτυπώσουν το πλήρες καλλιτεχνικό διαμέτρημά τους, χαρίζοντας στο φιλόμουσο κοινό μιαν ερμηνεία εξαιρετικά λαμπερή, ανεπιφύλακτα δυναμική και υπερδεξιοτεχνική, που πραγματικά ενθουσίασε το ρεθεμνιώτικο κοινό. Από την ερμηνεία τους δεν απέλειπε η κομψότητα, η καλλιέπεια, η χάρη αλλά και το πνεύμα, απόλυτα αναγκαίος παράγοντας στην ερμηνευτική διαδικασία μιας εορταστικής παρτιτούρας.
 Στο τέλος το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα έκλεισε με μια
γενναιόδωρη,εκτός  προγράμματος, χριστουγεννιάτικη έκπληξη. το χορωδιακό τμήμα «Αλληλούια», από το έργο Μεσσίας τού Χέντελ, εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων,που αποδείχτηκε το ιδανικότερο μουσικό επιδόρπιο μιας σπάνιας καλλιτεχνικής βραδιάς, που κύλησε όμορφα, απολαυστικά, ανάλαφρα, γεμάτη χάρη και κομψότητα, είτε η βασική διάθεση τής μουσικής ήταν δοξαστική- δηλαδή εκ των πραγμάτων εξωστρεφής και γιορταστική- είτε λυρική και υμνητική. Σε κάθε περίπτωση οι ερμηνευτές αποδείχτηκαν άριστα εξοικειωμένοι με τη συγκεκριμένη κουλτούρα. Γι’ αυτό και ερμήνευσαν τη μουσική με μοναδική τέχνη που συνάρπασε το κοινό και διασφάλισε την ποιότητα τού αποτελέσματος από τον κίνδυνο τού αγοραίου στη μουσική. Το δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος από το πολυπληθές ακροατήριο τού κατάμεστου ναού ήταν η καλύτερη απόδειξη τής επιτυχούς ερμηνείας. Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους, αλλά και γιατί- για πρώτη φορά- τηρήθηκε επακριβώς η ώρα έναρξης τής συναυλίας. οκτώ και τριάντα! Αυτόν τον πολιτισμό που προσφέρει η μουσική, και όχι μόνο, χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η πόλη μας σήμερα και ο Δήμος Ρεθύμνου, η Εκπαίδευση και οι λοιποί πολιτιστικοί φορείς οφείλουν να της τον διασφαλίσουν. 

«ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ»


ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΕΤΟΥΔΑΚΗ
«ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ»
[Εκδόσεις «Εκδοτικές Επιχειρήσεις Καλαϊτζάκης Α.Ε.», Ρέθυμνο 2011, σχ. 8ο (21Χ15), σσ. 70]
KΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα νέο βιβλίο τού κ. Δημήτρη Αετουδάκη με τον τίτλο «Οδοιπορικά στην Ελλάδα μας» (τ. Α΄). Όπως αμέσως γίνεται φανερό, πρόκειται για ένα βιβλίο «ταξιδιωτικών εντυπώσεων», του οποίου ο δημιουργός έχει τόσα και τόσα να μας απαριθμήσει από τα δεκάδες ταξίδια που ο ίδιος δεκαετίες τώρα διοργανώνει, ως μόνιμος και ικανός διοργανωτής τέτοιων οδοιπορικών «αγάπης και φιλίας», όπως συνηθίζουν να τα αποκαλούν μεταξύ τους οι ίδιοι οι φίλοι συνοδοιπόροι του.
Των οδοιπορικών αυτών μέρος μόνον καταγράφεται στο παρουσιαζόμενο με το σημείωμά μας αυτό βιβλίο, ενώ μέλλεται, φυσικά, να ακολουθήσει και το Β΄ Μέρος, προκειμένου να χωρέσουν ταξίδια τριάντα τόσων χρόνων με τα οποία ο κ. Αετουδάκης και οι συνοδοιπόροι του «τρύγησαν» και κυριολεκτικά μέθυσαν με τις ελληνικές ομορφιές που επισκέφθηκαν. Γνώρισαν από κοντά την ιστορία, τη λαογραφία και τις παραδόσεις τού κάθε τόπου χωριστά, γεύτηκαν- μεταφορικά και κυριολεκτικά- το μεγαλείο των ιερών και των οσίων της, απόκτησαν γνώσεις στέρεες και ανάστησαν μνήμες, τις οποίες ο συγγραφέας θεώρησε σωστό να μοιραστεί με τους αναγνώστες τού όμορφου αυτού πονήματός του.
Και όλα αυτά επιτυγχάνονται γιατί σε κάθε περιγραφόμενο οδοιπορικό ο συγγραφέας επιδιώκει να εμπλουτίζει τα κείμενά του με πλούσιες, ευαίσθητες και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ιστορικές και όχι μόνο πληροφορίες για τις τοπικές κοινωνίες στις οποίες κάθε φορά αναφέρεται. Πόσες, για παράδειγμα, πληροφορίες δεν μας αφήνει να γευθούμε μέσα από το στόμα τής περίφημης εκείνης Μύρτιδας, του γνωστού εντεκάχρονου κοριτσιού που το «θέρισε» και αυτό, μαζί και με πολλούς άλλους, η φρικώδης ασθένεια τής πανώλης (όπως και αυτόν τον ίδιο τον Περικλή) και τη μορφή τού προσώπου της κατάφερε η σημερινή επιστήμη να «αναστήσει» με μεγάλη πιστότητα, όπως, δηλαδή, η Μύρτις θα πρέπει να ήταν τότε, όταν ζούσε στην Αθήνα τού 429 π.Χ. Αυτό, λοιπόν, το κοριτσάκι ο συγγραφέας, με μιαν όλως πρωτότυπη σύλληψή του και ένα δυναμικό σχήμα δραματοποίησης, το βάζει να μας ξεναγεί και να μας διηγείται όλη τη λαμπρή των χρόνων του ιστορία, του χρυσού αιώνα τού Περικλή, τότε που η Αθήνα δοξάστηκε όσο ποτέ άλλοτε, ύστερα από το γνωστό νικηφόρο αποτέλεσμα των Περσικών Πολέμων.
Σε άλλο οδοιπορικό, πάλι, στη Μακεδονική γη την παράσταση κλέβει ο χώρος αρχαιοτήτων τής αρχαίας Βεργίνας, με τον περίφημο τάφο τού Φιλίππου τού Β΄, πατέρα τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, και ο ναός, επίσης, τού αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης και ακολουθούν το: «Πασχαλιάτικο οδοιπορικό 2010 στην Κρήτη», το «Θέρισσο το ιστορικό» και άλλο οδοιπορικό με τίτλο «Στα βήματα τού Δία», όπου και πάλι παρελαύνουν πλήθος πληροφοριών τόσο από τον χώρο τής ελληνικής Μυθολογίας, σε αυτά ιδιαίτερα τα τελευταία, όσο και από τη νεότερη Ιστορία τής Κρήτης και μάλιστα αυτήν που αφορά στον μεγάλο Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ η Κρήτη, περαιτέρω, μας επιφυλάσσει και πολλές άλλες δυνατές, λόγω τής ποικιλόμορφης φύσης της, εκπλήξεις.
Ευχαριστούμε θερμά τον αγαπητό κ. Αετουδάκη για το πολυλούλουδο τούτο οδοιπορικό που μας χάρισε με τις ατέλειωτες διηγήσεις από τόσες και τόσες δοξασμένες γωνιές τής ελληνικής γης, από τη Μακεδονία μας μέχρι και την Κρήτη και με παρόμοια χαρά αναμένουμε την έκδοση και του 2ου (και γιατί όχι και 3ου) τόμου τής σειράς, που θεωρούμε ότι δεν θα βραδύνουν αρκετά λόγω τής λατρείας που ο ευγενικός συγγραφέας τρέφει σε τέτοιες γόνιμες- όπως και αυτήν τού παρουσιασθέντος οδοιπορικού- ταξιδιωτικές αναζητήσεις.