ΘΕΑΤΡΟ ΚΩΦΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ - «ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»

ΘΕΑΤΡΟ ΚΩΦΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

«ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»

  ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

www.ret-anadromes.blogspot.com

          Μια σπάνια και μοναδική εμπειρία έζησαν οι Ρεθεμνιώτες φίλοι των Κωφών του Νομού που παρακολούθησαν μαζί τους την παράσταση του «Θεάτρου Κωφών Ελλάδος» με τον τίτλο: «Το Συνέδριο της Κρήτης», το περασμένο Σάββατο 7-5-99, στο Ωδείο της πόλης, στα πλαίσια του τριήμερου εορτασμού των δέκα χρόνων  ζωής και δράσης του υπερδραστήριου Συλλόγου των Κωφών Ρεθύμνης.

Θα απορεί, βέβαια, κανείς πως γίνεται και κωφάλαλοι ηθοποιοί, μπορούν και δίνουν θεατρικές παραστάσεις  κανονικής διάρκειας, μιάμιση περίπου ώρας, και σε ακροατήριο «ακουόντων» ατόμων. Βέβαια, η παράσταση δίνεται στη λεγόμενη ελληνική Νοηματική Γλώσσα, τη γλώσσα των Κωφών, μια καθαρά οπτική και εκφραστική γλώσσα. Κινήσεις και θέσεις των χεριών μεταφέρουν τις έννοιες, ενώ συμπληρώνονται με εκφράσεις του σώματος και του προσώπου.

Μέσω της γλώσσας αυτής τα διαδραματιζόμενα στο σανίδι γίνονται άμεσα κατανοητά από τα κωφά άτομα που παρακολουθούν την παράσταση. Για τους λοιπούς θεατές υπάρχουν «ακούοντες» διερμηνείς που μεταφέρουν τα λεγόμενα από τη Νοηματική Γλώσσα στην καθομιλούμενη ελληνική  με αποτέλεσμα οι θεατές αυτό που βλέπουν και να το  ακούνε ταυτόχρονα.  Με τον τρόπο αυτό γεφυρώνεται το χάσμα δυο τόσο διαφορετικών στη δομή και τη μορφή γλωσσών, ενώ οι έννοιες παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες.

Το έργο της μεταγλώττισης, στη συγκεκριμένη παράσταση, είχαν αναλάβει δυο θαυμάσιοι διερμηνείς, δυο νέα παιδιά, φοιτητές και οι δύο, η Μαρία Μπουγά για τις γυναικείες φωνές και ο Κωνσταντίνος Χριστοδουλάκος για τις ανδρικές. Και οι δυο τους υπήρξαν εκφραστικότατοι και φυσικότατοι στη απόδοσή τους. Η Μαρία Μπουγά, εξάλλου, σπουδάζει, όπως μάθαμε, στη Δραματική Σχολή.

Το θέατρο Κωφών υπάρχει εδώ και  μια δεκαπενταετία. Καλλιτέχνες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, διδάσκαλοι, μουσικοί και άλλοι δούλεψαν στο θέατρο αυτό όσο κανένας άλλος  και το περιέβαλλαν από την αρχή με πολλή αγάπη και στοργή. Από το 1983 μέχρι σήμερα ανέβασαν πολλές αξιόλογες παραστάσεις και η καθεμιά από αυτές είναι και ένα πολύτιμο πετραδάκι για την πορεία του Θεάτρου.

Δειγματικά αναφέρουμε μερικές από αυτές: «Ο ποντικός και η θυγατέρα του», «Θάψτε τους νεκρούς», «Τα ναρκωτικά», «Το Συνέδριο της Κρήτης», «Οι άσπρες μάσκες», «Ένας ακούων στη Χώρα των Κωφών» κλπ. Αυτό, μάλιστα, το τελευταίο έργο είναι μια σάτιρα που στα πλαίσια του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Κωφών («Deaf Way”) σημείωσε εξαιρετική επιτυχία και κέρδισε μια θέση ανάμεσα στα πέντε πρώτα έργα- από οχτακόσια που παρουσιάστηκαν από όλο τον κόσμο- και επιλέχτηκε από το Smithsonian Theater για να παιχτεί στο κοινό της  Αμερικής (1989). Τώρα συνειδητοποιούμε όλοι μας ότι το Θέατρο των Κωφών αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της κουλτούρας μας, της κουλτούρας των Κωφών αλλά και των Ελλήνων, το οποίο συνεχώς διευρύνεται, ενώ υπάρχει και το παιδικό θέατρο  Κωφών, μια εξίσου σπουδαία πολιτιστική παιδεία για τα παιδιά.

Η υπόθεση, τώρα, του έργου του Σαββάτου έχει ως εξής: Ο σύλλογος «Λύκοι της ερήμου» διοργανώνει την ετήσια γιορτή του από την οποία δεν πρέπει να λείψει κανένα μέλος, γιατί απειλείται με διαγραφή! Δυο πολύ στενοί φίλοι και γείτονες, ο Βασίλης και ο Γιώργος, είναι μέλη του Συλλόγου αλλά και παντρεμένοι. Οι γυναίκες τους είναι πολύ αυστηρές και θέλουν τους άντρες τους στο σπίτι, γιατί αλλιώς τους απειλούν με έξωση από τη συζυγική στέγη. Οι παμπόνηροι, λοιπόν, και καταπιεσμένοι σύζυγοι του έργου μας σκαρώνουν ένα μικρό ψεματάκι, για να ξεφύγουν από τις γυναίκες τους…

Όσον αφορά τους κωφάλαλους ηθοποιούς της προχτεσινής  παράστασης  υπήρξαν πραγματικά μοναδικοί και απαράμιλλοι! Η έλλειψη της ακοής και της ομιλίας σε καμιά περίπτωση δε συντέλεσαν στο να υστερήσει σε τίποτε η απόδοσή τους. Αντίθετα, μάλιστα, συντέλεσε σε αναπλήρωση και εξισορρόπηση του ελλείποντος με αποκορύφωση της δραματικής τέχνης και υποκριτικής τους δεξιότητας που, είμαι βέβαιος ότι θα τα ζήλευαν πολλοί από τους  «ακούοντες» ηθοποιούς. Αξίζει, λοιπόν, ένα θερμό γεμάτο ειλικρινή αγάπη «Μπράβο» στον Κωστόπουλο Χρίστο (σκηνοθέτη) και τους κωφάλαλους ηθοποιούς του έργου Κόσκορη  Βασίλειο, Μαρωπάκη Γιώργο από το Ηράκλειο, Φερμάνη Ευγενία, Τσαβλή Ιωάννα και τον αμίμητο Σπύρο Βαλσαμάκη.

Αυτό που παρακολουθήσαμε το Σάββατο που πέρασε από τη θεατρική σκηνή του Ωδείου της πόλης μας ήταν μια μοναδική εμπειρία που θα μας παρακολουθεί για αρκετό καιρό ακόμα. Ήταν, εξάλλου, κάτι το εξαιρετικά σπάνιο στον τόπο μας που δεν έχουμε την ευκαιρία να το παρακολουθούμε συχνά.

Το θέατρο Κωφών Ελλάδος όσο εκφράζεται και δημιουργεί τόσο μας μεταδίνει το μήνυμα ότι στη σκέψη και τις ιδέες δεν υπάρχουν εμπόδια και ότι η έλλειψη της ακοής δεν αποτελεί φράγμα. Τα χέρια για τους κωφάλαλους είναι το εφόδιο της έκφρασης και η φωνή τους. Η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα είναι η γλώσσα των Κωφών φίλων μας και το Θέατρο των Κωφών είναι το ζωντανό, δημιουργικό  και καλλιτεχνικό μέρος της γλώσσας τους που αξίζει συνεχώς να προάγεται και διευρύνεται.