Αιμίλιου Γάσπαρη * * * Κύματα και Ιάματα- Ιάματα και Κύματα συναισθηματικά

 

Αιμίλιου Γάσπαρη

 

Κύματα και Ιάματα-

Ιάματα και Κύματα

συναισθηματικά

[Εκδόσεις Λεξίτυπον, Αθήνα 2020, σχ. 8^ο  (24 Χ 17), σσ. 116]

 

           ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

      www.ret-anadromes.blogspot.com

 

Από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον» κυκλοφόρησε πρόσφατα η τελευταία ποιητική συλλογή, με τον τίτλο «Κύματα και Ιάματα- Ιάματα και Κύματα Συναισθηματικά», του φιλολόγου, εικαστικού και ποιητή Αιμίλιου Γάσπαρη με μια ποίηση γεμάτη καθάρια και ολοζώντανα χρώματα, εξαγνισμένη από τον χρωστήρα τής βαθιάς και πολυδιάστατης σκέψης του, μια ποίηση περιγραφική συχνά ημερολογιακή ή ερωτική, που φαίνεται να αναδύεται βαθιά μέσα από χώρους ίδιους και πολύ προσωπικούς, από χώρους στους οποίους έζησε ο ποιητής και κυρίως από τον τόπο του που τόσο αγαπά, το Ατσιπόπουλο και το Ρέθυμνο. Ο τόπος καταφανώς αποτελεί πεδίο μιας αναζήτησης και μιας διερεύνησης του Ποιητή, που άλλοτε τρυφερή και ερωτική έρχεται και τον αγκαλιάζει και τον γεμίζει με το φύσημα της αύρας του Κρητικού, που τον παίρνει και τον καθοδηγεί σε κόσμους αιθέριους και λεπτούς, γεμάτους φως, στον Άγι’ Αντώνη και στη Ζωοδόχο Πηγή, στη Γέφυρα της Ζουρίδας και στην Ατσιπουλιανή Καμάρα, στον τρούλο της Φορτέτζας και στις πολύχρονες του χωριού του βελανιδιές κι άλλοτε φαίνεται σαν να τον «δαγκώνει» και να τον πονά και να του αφήνει πληγές ανεπούλωτες:

 

Εκεί όπου γεννήθηκες το φως σε δοκιμάζει

Κι αν είναι λίγο σκιάζεσαι

Κι αν είναι πολύ φοβάσαι

Κι αν είναι στη μέση δεν σου αρκεί

Σου φαίνεται θα σβήσει σταδιακά και σίγουρα

……………………………………….

               (Ποίημα 6^ο «Η αυλαία του φωτός»)

 

Την ποίηση του Αιμίλιου Γάσπαρη την βρίσκουμε, περαιτέρω, να την χαρακτηρίζει έντονος φιλοσοφικός, ιστορικός και κοινωνικός  προβληματισμός, πλαστική δομή και μουσική αρτιότητα, πρωτοτυπία του θέματος και χαρακτηριστική άνεση εργασίας πάνω στον ελεύθερο στίχο, με εκφραστική γλώσσα και εξαιρετική τεχνική, λεκτική ευκινησία και υποβλητική δύναμη των εικόνων, των μεταφορών και των παρομοιώσεων:

Στη συλλογή περιέχονται τριάντα (30) ποιήματα, που δίνουν και το στίγμα των ποιητικών αναζητήσεων τής συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής: «Κύματα και Ιάματα- Ιάματα και Κύματα Συναισθηματικά». Τα θέματά τους ετερόκλητα  αποπνέουν περισσότερο άρωμα ευαισθησίας, ανθρωπιάς, ανάμνησης και αγάπης που επεκτείνεται, κατά διαστήματα, σε ένα τρυφερό σφιχταγκάλιασμα με τον γενέθλιό του τόπο, το χωριό του, το Ατσιπόπουλο και την πόλη του, το Ρέθυμνο, τους ανθρώπους, τα γεγονότα, τη γειτονιά. Ποιήματα ώριμα, βαθιάς εξομολογητικής διάθεσης, θύμησες που έρχονται να ξεθάψουν από τη λήθη του παρελθόντος, νοσταλγικές μνήμες και περιπλανήσεις. Λεπτός άνθρωπος ο ποιητής δέχεται την έμπνευση τόσο από τον εσωτερικό του κόσμο όσο και από τη γύρω του πραγματικότητα. Νοσταλγός του όμορφου παρελθόντος, πικραίνεται από τη σύγχρονη εξέλιξη των πραγμάτων, γιατί οι αλλαγές δεν γίνονται, συνήθως, αρμονικά. Η αφιέρωσή του: «Σ’ όσους αγωνίζονται» και η παράθεση ποιητικού αποσπάσματος από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Σολωμού («Θύρες ανοίξτ’ ολόχρυσες για την γλυκιάν ελπίδα») εκφράζει την αγωνία του Ποιητή για ορισμένες καταστάσεις της κοινωνίας που τον πληγώνουν και θέλει να «ελπίζει» κι εκείνος, μαζί με τον εθνικό Ποιητή, για τη διόρθωσή τους.

 Έτσι, στο πρώτο ποίημα τής παρουσιαζόμενης συλλογής (Η «κοίμησις» της πόλης) ο ποιητής εκδηλώνει το παράπονό του για τα πάθη της πόλης του, του Ρεθέμνους. Μπαίνει στα βαθιά τής πολιτικής και κοινωνικής διαφθοράς, προκειμένου να αποκόψει το σάπιο και να απλώσει το χέρι γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία, αφού πρώτα γκρεμίσει τον κόσμο τής παρακμής και της ασυδοσίας, τον κόσμο που έχει καταντήσει αγιάτρευτα άρρωστος και μολυσματικός. Συχνά μιλά με ειρωνεία και γίνεται καταπέλτης, χρησιμοποιώντας έντονα ελεγκτικό, καυστικό και τσεκουράτο λόγο για όσους συντελούν στην κακοδαιμονία του τόπου, χρησιμοποιώντας, εδώ, στίχο που θυμίζει τον εθνικό Ποιητή ή Ρωμανό τον Μελωδό:

 

                     Χαίρε πόλη που κοιμήθηκες στον βυθό

                     των πιο καταπατημένων εκτάσεων

                     ………………………..

                      Ας επιτραπεί θρασύς χαιρετισμός

                      Ευθύς, ειρωνικός και αναντίρρητος

                      Ας επιτραπεί στον ταπεινό να εκφράσει γνώμη

                      ……………………………….

                      Χαίρε η του λιμανιού βυθισμένη μαούνα

                      Χαίρετε των λιμενοβραχιόνων κλαυθμηρισμοί

                      Χαίρε η φορολογούσα τα όνειρα

                      Χαίρε σύντροφε των αναζητήσεων

                      που σαν ανέβεις την ουρανοδρόμο κλίμακα

                      σαν ξεσαλώσεις θα θάψεις το βαρύ παρελθόν

                      σε ευαγγέλιο εφτασφράγιστο

                        …………………………….

                      Χαίρε αμνημόνευτη, καθαρή, ανόθευτη

                      Χωρίς φιλί, χωρίς φαΐ, χωρίς πάθη

                      Χωρίς εκζήτηση

                      Μοναδική

                      Χαίρε Πόλη.

 

                            (Ποίημα 1^ο - Η «κοίμησις» της πόλης)

 

Συνήθως, σύντομες και κοφτές οι προτάσεις του ανεβαίνουν ελεύθερα, χωρίς σημεία στίξης και περιορισμούς ανάγνωσης, στην καρδιά του αναγνώστη τους ηχηρές, όμορφες, ζωηρά ποιητικές. Ο στίχος, στα ποιητικά, αλλά και ο λόγος του σε δυο- τρία πεζά μέρη, εμφανίζεται συχνά βαθιά αλληγορικός, κομψός, λεπτός και εύχαρης. Οι τίτλοι προδιαθέτουν- από την πρώτη, κιόλας, στιγμή για το περιεχόμενο, που αποπνέεται συχνά και με γενναιόδωρη κοινωνική, πολιτική και φιλοσοφική διάθεση:

 

Μόνος νιώθω σαν τα λουλούδια που παραδίδονται

στους οργανωτές πειραμάτων

με την απειρία των ανθρώπων που μας περιβάλλει

χωρίς επιστροφή οι στήμονες, τα πέταλα και η γύρη.

Τα τείχη είναι βέβαια και βέβηλα και βαριά

Άλλοι μέσα κι άλλοι έξω και το χέρι της βοήθειας

Έγκλειστο σε περγαμηνές και σαρκοφάγους.

Τώρα ανήκω σε σας

Με την ψυχή μου κλειστή

Γιατί δεν κρατώ κλειδιά

Ούτε μπορώ να καρτερώ

Κάποια χαρά από πουθενά.

 

       (Ποίημα 3^ο- «Ωδή στους Έγκλειστους»)                  

                   

Συχνά ο λόγος από τη δύναμη των αναδυόμενων αισθημάτων καθίσταται δύσκολος και στριφνός και τότε γίνεται κατανοητός μόνο μέσα από τους ήχους που αφήνουν οι λέξεις, που ηχούν ανάλογα με τις μουσικές αρμονίες ή δυσαρμονίες ή τις πλούσιες χρωματικές κλίμακες, που απορρέουν από την παλέτα του μεγάλου ζωγραφικού του ταλέντου, από τον μέσα κόσμο του ποιητή και συγγραφέα και καλλιτέχνη, που έχει γεμίσει το βιβλίο του και τα κείμενά του και με αυτήν την τρίτη διάσταση της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας, με προσωπικά, δηλαδή, σχέδια και ζωγραφικές.

Ενδιαφέρον και άξιο να σημειωθεί ότι τα ποιήματα που φιλοξενούνται στην παρουσιαζόμενη συλλογή, καθώς και το εξώφυλλο του βιβλίου, πλαισιώνονται με εικαστικό υλικό, ζωγραφική και σχέδια, προερχόμενο από την παλέτα αυτού του ίδιου του καλλιτέχνη Ποιητή τους.

Ιδιαίτερες ευχές και ευχαριστίες στον εκλεκτό φίλο και συνάδελφο Αιμίλιο Γάσπαρη, ακάματο τού Λόγου και της Ποίησης εργάτη, και γι’ αυτήν την τελευταία γόνιμη και δημιουργική παρουσία του στα Ελληνικά Γράμματα. Η ποίησή του θέλγει και συγκινεί βαθιά την ψυχή, διατηρώντας σε πολύ υψηλά επίπεδα την ποιητική θερμοκρασία και διάθεση τού αναγνώστη της. Του απευθύνουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια και του ευχόμαστε συνεχώς να ανεβαίνει στον γόνιμο και καρποφόρο δρόμο των ποιητικών και εικαστικών του, εν γένει, αναζητήσεων.