Ρ Ε Σ Ι Τ Α Λ Π Ι Α Ν Ο Υ *** Από το μπαρόκ στο μοντέρνο *** του πανοσιολ. Αρχιμ. π. Ελευθερίου Κουμασίδη

Ρ Ε Σ Ι Τ Α Λ   Π Ι Α Ν Ο Υ

Από το μπαρόκ στο μοντέρνο

του πανοσιολ. Αρχιμ. π. Ελευθερίου Κουμασίδη

 ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
       http://ret-anadromes.blogspot.com

        Το Ρέθυμνο, τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017, έζησε στιγμές μουσικής μαγείας και ανάτασης, με τη συναυλία που έδωσε ο πανοσιολ. αρχιμανδρίτης π. Ελευθέριος Κουμασίδης, στο Ωδείο της πόλης μας, με τον τίτλο: «Από το μπαρόκ στο μοντέρνο». Τη συναυλία αυτή συνδιοργάνωσαν η Ι. Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου και το Μουσικό Σχολείο Ρεθύμνου και την τίμησαν με λόγο μεστό τόσο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ευγένιος όσο και ο Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου κ. Σπυρίδων Ραφτάκης. 

         Η μεγαλύτερη όμως χαρά, από τη συναυλία αυτήν, ήταν για μας ότι στο πρόσωπο του πιανίστα, π. Ελευθερίου, αντικρίσαμε έναν κληρικό απαλλαγμένο από προκαταλήψεις, με εξαιρετική ευρύτητα πνεύματος και εντυπωσιακό ζήλο στη διακονία του, παράλληλα με τα ιερατικά του καθήκοντα και της σοβαρής μουσικής και μάλιστα μέσω ενός τόσον απαιτητικού οργάνου, όπως είναι το πιάνο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και το γεγονός ότι ο εν λόγω ιερεύς καταφέρνει να δίνει επιτυχώς και συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, χαρίζοντας στους ακροατές του τέρψη και παραμυθία και χωρίς, όπως υπογραμμίζεται, να αμελεί στο ελάχιστο και τα ιερατικά του καθήκοντα. Ε, αυτό είναι, ασφαλώς, μια αληθινή ευλογία για τον ίδιο και το ποίμνιό του, πράγμα που τον έχει κάνει ιδιαίτερα αγαπητό τόσο στη Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, της οποίας είναι κληρικός, όσο και στο νησί του, το Αγκίστρι της Αίγινας, όπου υπηρετεί, εξυπηρετώντας και τους τρεις οικισμούς αυτού, Σκάλα, Μύλους και Λιμενάρια.

         Ο π. Ελευθέριος Κουμασίδης γεννήθηκε στην Αίγινα. Είναι απόφοιτος της Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είναι, επίσης, και πτυχιούχος πιάνου του Ωδείου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε με βαθμό «Άριστα» και τιμητικό έπαινο. Στην Αίγινα, ειδικά, έχει δώσει αρκετές συναυλίες, έχοντας καθιερώσει κάθε καλοκαίρι να δίνει και μια συναυλία στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου της πόλης, ενώ επί σειρά ετών πλαισίωνε και τη Δημοτική Χορωδία του νησιού. Ως εφημέριος στο Αγκίστρι έχει δώσει νέα πνοή στη λειτουργία των Κατηχητικών Σχολείων του νησιού μαζί με τους συνεργάτες του.
          Στη συναυλία της Δευτέρας ο π. Ελευθέριος παρουσίασε έργα Mozart, Chopin, Bach, de Falla, Debussy, Sati. Και πιο συγκεκριμένα, από τον Μότσαρτ ερμήνευσε τη Φαντασία σε ρε, έναν υπέροχο συνδυασμό βιεννέζικου ύφους με το εκφραστικό αισθηματικό ύφος του Bach. Εδώ, ο π. Ελευθέριος άφησε να κλείσει η φαντασία με συγκρατημένο αλλά λυτρωτικό μείζονα τρόπο. Από τον Μπαχ επέλεξε ένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα του (τις γνωστές τοκάτες και φούγκες) και πιο συγκεκριμένα την τοκάτα σε μι, της οποίας, επίσης, είχαμε μια δεξιοτεχνική απόδοση. Ακολούθησε ο Σοπέν, που, όπως είναι γνωστό, αξιοποίησε στο έπακρον τους παραδοσιακούς, κυρίως, χορούς της πατρίδας του, τις Πολωνέζες και τις Μαζούρκες, που, όμως, οι δικές του δεν προορίζονται για χορό, αφού είναι πολύ γρήγορες και δεξιοτεχνικές, Στη συναυλία της Δευτέρας ο πιανίστας ερμήνευσε τη Μαζούρκα έργο 17, που απέδωσε με εξαιρετικά ευέλικτες ταχύτητες, καθώς και το υπέροχο πρελούδιο της βροχής, τονίζοντας στην νότα «λα» τον ήχο της σταγόνας. Η δεξιοτεχνία του π. Ελευθερίου έλαμψε γλυκά αφήνοντας τα κομμάτια να κυλήσουν απαλά χωρίς ιδιαίτερες εκρήξεις, όπως για παράδειγμα στο Νυχτερινό του de Falla που ακολούθησε. Σε αυτό βοήθησε και η επιλογή των ίδιων των κομματιών από τον ερμηνευτή πιανίστα.

         Με τα κομμάτια αυτά ο π. Ελευθέριος πρότεινε στο ακροατήριό του μια ποιότητα τα ακούσματα της οποίας θα συνεχίσουν να το συνοδεύουν για καιρό. Κομμάτια ορισμένα δύσκολα και απαιτητικά, ο π. Ελευθέριος τα προσέγγισε με ευκολία και αμεσότητα, δίνοντας μια ανάγνωση λεπτομερώς επιμελημένη. Σε όλα ανεξαιρέτως τα σημεία της παρτιτούρας ο πιανίστας κατάφερε να ελευθερώσει γενναιόδωρα όλη την κομψότητα και την αέρινη χάρη της μουσικής. Οι νότες έσπασαν και ξεπέρασαν απαλά τις φυλακές του πενταγράμμου και ανέπνευσαν ολόδροσες μαζί με το κοινό. Ο π. ελευθέριος, περαιτέρω, κατόρθωνε να δίνει στις νότες του ζωή, καθαρότητα και ζωντάνια, να αναδεικνύει παραγράφους και ενότητες και να τονίζει ανάσες ολίγων, μόλις, δευτερολέπτων, που, σταματώντας το χρόνο αστραπιαία, πρόβαλαν τη δομή και το σκεπτικό του μουσικοσυνθέτη. Και το κυριότερο ο π. Ελευθέριος απέδωσε όλα τα κομμάτια που ερμήνευσε με ένα πραγματικό ρομαντικό στυλ, με την ηρεμία και τον στοχασμό που χαρακτηρίζει την εποχή από τη οποία και προέρχονται, αποφεύγοντας μιαν παταγώδη και εκρηκτική εκτέλεση, με εξαιρετικά φωτεινά ξεκινήματα κι όμορφες κατακλείδες.

 Ευχή μας ο π. Ελευθέριος να συνεχίσει να τονίζει επιτυχώς την ποιμαντική παρουσία του ράσου και σε τέτοιες λόγιες και σοβαρές κοσμικές εκδηλώσεις, παράλληλα με τις καθαρά πνευματικές του καθοδηγητικού ρόλου του στην Εκκλησία.