«Το Ρέθυμνο τής Καρδιάς μας» (Ποίηση Ρεθεμνιωτών, μελοποιημένη από τον Μπάμπη Πραματευτάκη)

        «Το Ρέθυμνο τής Καρδιάς μας»

 (Ποίηση Ρεθεμνιωτών, μελοποιημένη από τον Μπάμπη Πραματευτάκη)

        ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

            www.ret-anadromes.blogspot.com

Ήταν μια σπάνια προσφορά για τα Γράμματα και την Τέχνη και τον μουσικό πολιτισμό τού Ρεθύμνου η «βραδιά αφιέρωμα» στην «Ποίηση Ρεθεμνιωτών, μελοποιημένη από τον Μπάμπη Πραματευτάκη», με τον βαθιά φορτισμένο τίτλο: «Το Ρέθυμνο τής Καρδιάς μας», που μας προσέφερε την Τρίτη το βράδυ, 11-12-2012, στο Ωδείο τής πόλης μας, ο Σύνδεσμος Διαδόσεως Καλών Τεχνών Ρεθύμνου και η Πολιτιστική Αναγέννηση.

«Εγώ μερικές μόνο νότες προσέθεσα στην ποίηση των ρεθεμνιωτών», κατέθεσε μετριοφρόνως, στο κλείσιμο τής εν λόγω μουσικής βραδιάς για το Ρέθυμνο και την Ποίησή του, ο Μπάμπης Πραματευτάκης. Κι έκανε, όμως, με τις νότες αυτές την ποίηση τους ένα γλυκό, ευαίσθητο και ευγενικό άκουσμα, ένα τραγούδι που πέρασε και ζωντάνεψε με τη φωνή των ρεθεμνιωτών ερμηνευτών και τα δεξιότεχνα χέρια των μουσικών τής 9μελούς Ορχήστρας, υπό τη στιβαρή καθοδήγηση τού ίδιου τού μουσικοσυνθέτη. Ήταν μια βραδιά αληθινό «ρεθεμνιώτικο όνειρο», που προσφέρθηκε με αγάπη από Ρεθεμνιώτες δημιουργούς για «Το Ρέθυμνο τής καρδιάς μας» και κυριολεκτικά εντυπωσίασε και μάγεψε το πολυπληθές μουσικόφιλο κοινό.

Η μουσική αρχίζει από εκεί όπου τελειώνουν τα λόγια και η πραγματικότητα τής εν λόγω συναυλίας απέδειξε σαφώς ότι η μουσική, ως μέσο έκφρασης ποικίλων ανθρωπίνων συναισθημάτων, μας κάνει να συνειδητοποιούμε τον ωκεανό αυτόν τής δημιουργίας και της ατομικής ύπαρξης, στην απεραντοσύνη τής οποίας κι εμείς αποτελούμε ένα κομμάτι, αλλά προσοχή όχι το απομονωμένο κομμάτι που θα είμαστε, αν έλειπε η μουσική.

Στη μελοποίηση τής «ρεθυμνίας ποίησης» από τον Μπάμπη Πραματευτάκη μπορέσαμε να διακρίνουμε την εκπληκτική ευστοχία τού συνθέτη στην επιλογή τού μουσικού ύφους τού κάθε τραγουδιού, προκειμένου να επιτύχει συγκεκριμένους συναισθηματικούς- επικοινωνιακούς στόχους με τον «αναγνώστη» τής μουσικής του^. έτσι, από το αγέρωχο [στο «Ρέθυμνο πόλη τής ανοχής» (του Γ. Φρυγανάκη)], περνά άνετα στο ρομαντικό [στο «Κι αν είναι για το Ρέθεμνος» (του Μ. Κούνουπα) και στο «Ονειρεμένο Ρέθεμνος» (του Κωστή Καλλέργη ΚΙΓΚ)] και από το ρομαντικό στο αγωνιώδες και νοσταλγικό [στο «Χαμένη μου Ιθάκη» (της Ι. Βιτσικουνάκη)] και το έντονα συναισθηματικό [στο «Παντέρμη ώρα μισεμού» (του Γ. Καλομενόπουλου) και στο «Ρέθεμνος» (του Δ. Αετουδάκη)] και, τέλος, στο χαρούμενο, το εύθυμο, το ζωηρό και ελπιδοφόρο [στο «Μετερίζι τής Ελπίδας» (της Εύας Λαδιά)], ενώ σε όλα τα κομμάτια διακρίναμε ένα στυλ γεμάτο γούστο και "φινίρισμα" και μια φανερή τάση για ένα πλούσιο αρμονικό και ηχοχρωματικό λεξιλόγιο, αλλά και μια γενναία προδιάθεση να παραμείνουν τα πάντα στα όρια τής σοβαρής μουσικής δεοντολογίας, ελεύθερα και αποδεσμευμένα από τυπικά και προκαθορισμένα σχέδια.

Και τη θεμελιώδη αυτήν ευστοχία τού μουσικού ύφους και σχεδιασμού από τον μουσικοσυνθέτη, συμπλήρωσαν, για μια αποτελεσματικότερη ολοκλήρωση τού μουσικού λόγου και της παρτιτούρας, οι επιλεγμένες φωνές των τραγουδιστών και των μουσικών εκτελεστών με το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα και τη γενναιοδωρία των φωνών τους οι πρώτοι και τα πλούσια και εναλλασσόμενα χρωματικά ποικίλματα και μοτίβα οι δεύτεροι. Όλοι τους είχαν την ευκαιρία να αποτυπώσουν το πλήρες καλλιτεχνικό διαμέτρημά τους, χαρίζοντας στο φιλόμουσο κοινό μιαν ερμηνεία λαμπερή, ανάλαφρη, φωτεινή, ανεπιφύλακτα δυναμική και υπερδεξιοτεχνική, με εντυπωσιακή ευκρίνεια και καθαρότητα, ευέλικτες αρθρώσεις και πλαστικότητα ήχου, αποδεικνύοντας μεγάλη, ασφαλώς, επεξεργασία και εξοικείωση, που ενθουσίασε πραγματικά το ακροατήριο.

Και για την ιστορία, νιώθουμε την ανάγκη να παραθέσουμε, στο σημείο αυτό, όλους τους βασικούς συντελεστές τής όμορφης αυτής μουσικής βραδιάς, με το ξεχωριστό «ειδικό βάρος», που αποτέλεσε, ασφαλώς, μια γενναιόδωρη ποιητική απάντηση και αναδρομή στην ιστορία τού τόπου μας και, ακόμα, μια μέρα ευγνωμοσύνης, μέθεξης και μετοχής στα συναισθήματα αγάπης των εν λόγω ρεθεμνιωτών ποιητών για τον τόπο μας, ενώ για ορισμένους από αυτούς και μια μέρα «μνήμης» και ανάμνησης, αφού, αυτοί οι τελευταίοι, έχουν παύσει, προ πολλού, να υπάρχουν στη ζωή. 

Ποιητές, λοιπόν, της βραδιάς: Δημήτρης Αετουδάκης, Ιωάννα Βιτζικουνάκη, Ζήνων Ζαννέτος, Κώστας Καλλέργης (Κ.Ι.Γ.Κ.), Γιώργης Καλομενόπουλος, Κωνσταντίνος Κόστας, Μανόλης Κούνουπας, Μανόλης Κουτσουράκης, Εύα Λαδιά, Σπύρος Λίτινας, Γιάννης Τσουδερός και Γιώργος Φρυγανάκης.

Τραγουδιστές: Φέφη Βαλαρή, Νίκος Μαρκαντώνης, Μαριέλλα Βιτώρου, Κατερίνα Χριστουλάκη, Ρωμανός Σκουμπουρδής, Αγάπη Κακλή, Γιώργος Βεριδάκης, Κωνσταντίνος Κόστα και

Μουσικοί: Φλάουτο: Παναγιώτα Χατζηδάκη, Κλαρίνο: Μανόλης Πίτερης, Γιώργος Αγριμάκης, Τρομπέτα: Αντώνης Μαυράκης, Κιθάρα: Αντώνης Καπανταϊδάκης, Κιθάρα μπάσο: Παύλος Τομζάς, Μπουζούκι: Γιώργος Βεριδάκης, Ακορντεόν: Κατερίνα Χριστουλάκη, Πιάνο: Ελένη Περπιράκη και Κρουστά: Αντώνης Ζαχαράκης. 

Σημαντική, περαιτέρω, υπήρξε η παρουσία στο «Ρέθυμνο τής καρδιάς μας» και των κάτωθι παραγόντων: στη σκηνοθεσία τού Κων. Κόστα, στο Βίντεο τής Εύας Λαδιά, στην Αφήγηση τού Τάσσου και της Βίκυς Κόλλια, στο χορευτικό μοτίβο τού παραδοσιακού χορευτικού συλλόγου «Ερωφίλη» και, τέλος, στο χόρδισμα τού πιάνου τού Βαγγέλη Παπαδάκη.

Το πανηγυρικό κλείσιμο του Προγράμματος από όλους τους τραγουδιστές με το τραγούδι «Στο μετερίζι τής ελπίδας», της Εύας Λαδιά, αποδείχτηκε το ιδανικότερο μουσικό επιδόρπιο μιας σπάνιας καλλιτεχνικής βραδιάς, που μίλησε στην καρδιά τού ρεθεμνιώτικου κοινού. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους!

____________________

Ως υστερόγραφο στο παρόν μουσικό κριτικό σημείωμά μας, υπενθυμίζουμε και την «ΕΚΘΕΣΗ ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ», που θα πραγματοποιηθεί από 10- 20 Δεκεμβρίου, στο Σπίτι τού Πολιτισμού, από τον ίδιο φορέα, την Πολιτιστική Αναγέννηση (που συμμετείχε στην οργάνωση και της παραπάνω συναυλίας), με τη συνεργασία, εδώ, της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου και υπό την αιγίδα τής Αντιπεριφέρειας και του Δήμου Ρεθύμνου/ Κ.Ε.Δ.Η.Ρ.

Τα εγκαίνια τής Έκθεσης θα γίνουν την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου και ώρα 20.00.

Ώρες λειτουργίας: 10.00 – 13.00 και 18.00 - 21.00.