Το απόφθεγμα τού αρχαίου ποιητή Μενάνδρου «ως
χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ», βρήκε, πιστεύω, απόλυτη εφαρμογή και
πραγματοποιήθηκε στον ύψιστο βαθμό στην προσωπικότητα του αείμνηστου και πάνυ
αγαπητού μου Γιώργου Νικ. Δασκαλάκη, στενού παιδικού φίλου,
γείτονα στα παιδικάτα μας και συμμαθητή (από την Α΄ Δημοτικού μέχρι και την Γ΄
Λυκείου) και σήμερα καλού μου φίλου, κουμπάρου και συναδέλφου εκλεκτού και
πεφιλημένου.
Πολλές αρετές χριστιανικές, κοινωνικές,
οικογενειακές και προσωπικές συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο τού αξέχαστου φίλου και
αποτέλεσαν ένα σύνολο αρμονικό, έναν άνθρωπο πλήρη χαρίτων, μια προσωπικότητα
πολύ χαριτωμένη. Προς τούτο «λύπη μοί ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου» (Ρωμ. θ΄, 2) για τον αγαπητό φίλο,
συνάδελφο και κουμπάρο.
Από την άλλη, και η εκκλησία των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων
και η Βυζαντινή της Χορωδία, της οποίας, για πολλά χρόνια, ήταν βασικό στέλεχος,
αλλά και πλείστοι άλλοι ναοί της πόλης μας, στους οποίους ο πάνυ αγαπητός φίλος,
εκκλησιαζόμενος, υπηρετούσε, ταυτόχρονα, και προσέφερε τις υπηρεσίες του και
από τη θέση του ιεροψάλτη, λυπούνται βαθύτατα και οδυνώνται για την αναπάντεχη και πρόωρη αναχώρησή
του.
Το ίδιο και οι συνάδελφοι του καθηγητές, οι μαθητές
του και όλοι όσοι- στον επαγγελματικό του χώρο- τον γνώρισαν και τον έζησαν από
κοντά. Και
ως δάσκαλος ο Γιώργος Δασκαλάκης είναι γεγονός ότι γνώριζε να ενθουσιάζει τους
μαθητές του, από τους οποίους και υπεραγαπάτο με τον πιο φυσικό, άδολο κι
ανεπιτήδευτο τρόπο, γιατί γνώριζε να μεταλαμπαδεύει σε αυτούς αξίες, γνώση και
σοφία από τον αστείρευτο και πολύπλευρο της ψυχής του πλούτο.
Χαρακτηριστικά τής προσωπικότητάς του- πέραν από το
προαναφερθέν αστείρευτο χριστιανικό του ήθος, που το συντηρούσε επιμελώς με
τακτικά ταξίδια στο Αγιώνυμον Όρος- ήταν και η ευγένεια τού χαρακτήρα, η
ταπεινοφροσύνη και η απλότητα. Παντού ο φίλος Γιώργος εμφανιζόταν προσηνής και
εγκάρδιος, απλός στους τρόπους, ήρεμος και στοργικός, αρετές που προσελκύουν και αγαπώνται ιδιαίτερα
από τους ανθρώπους.
Ασφαλής απόδειξη τής εκτίμησης που τρέφαμε όλοι μας
στο πρόσωπό του και η ύπαρξη μιας τόσο πολυπληθούς συνάθροισης, κατά τη
νεκρώσιμη ακολουθία, την Τρίτη 30 Ιουνίου, με τη συμμετοχή του
Σεβασμιωτάτου και πλήθους ιερέων, γύρω από την νεκρική κλίνη του και την
πεφιλημένη οικογένειά του, την αγαπημένη του σύντροφο Ευαγγελία, κουμπάρα
αγαπητή και για δεκαετίες εξαίρετη συνάδελφο στο 1ο Γυμνάσιο
Ρεθύμνου και τα παιδιά του Νίκο, Αγγελική και
Μιχάλη, κατά την εξόδιο ακολουθία στον ι. ναό των αγίων Τεσσάρων
Μαρτύρων, σε μιαν ατμόσφαιρα φορτισμένη από οδύνη, θλίψη και στεναγμό.
Εύχομαι
και προσεύχομαι ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του και η μνήμη του να είναι αιωνία.
Κωστής Ηλ. Παπαδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου