Άρης Γραικούσης ** Μ ο υ σ ι κ ο ί Σ υ σ χ ε τ ι σ μ ο ί Ερμηνεία με το πιάνο και τη φωνή

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

      ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

  Άρης  Γραικούσης

                Μ ο υ σ ι κ ο ί   Σ υ σ χ ε τ ι σ μ ο ί

                                             Ερμηνεία με το πιάνο και τη φωνή

      ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

        www.ret-anadromes.blogspot.com

Σπάνια το Ρέθυμνο ζει στιγμές τέτοιας μαγείας και ανάτασης σαν αυτές που έζησε τη Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016, στην Αίθουσα «Παντελής Πρεβελάκης» (Ωδείο) Ρεθύμνου, κάτω από τους θυελλώδεις ήχους του πιάνου και τη γλυκύτητα τής φωνής τού Άρη Γραικούση, πράγματα που το Ρέθυμνο- απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω- έχει την τύχη να χαίρεται σήμερα για τρίτη φορά (ο εν λόγω πιανίστας έχει ξαναπαίξει στο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου, αλλά και ως σολίστ με τη «Δημοτική Συμφωνική Πειραματική Ορχήστρα Ρεθύμνου»).

Ο Άρης Γραικούσης με πλούσιες περγαμηνές και πτυχία στον χώρο τής μουσικής, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, είναι ένας αναγνωρισμένος πιανίστας, από τα μεγάλα ονόματα τού πιάνου στην Ελλάδα. Έχει δώσει ρεσιτάλ σε μεγάλες αίθουσες τής Αθήνας (Ωδείο Athenaeum, αίθουσα Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), αλλά και του εξωτερικού.

Το προχθεσινό ρεσιτάλ ήταν ένα ρεσιτάλ με νόημα και πληρότητα. Ένιωθα, θα μας πει ο πιανίστας Άρης Γραικούσης, ότι η Μουσική είναι «μία» και με σωστό χειρισμό μπορεί να ταιριάξει τις νότες όλων των ειδών και να ενώσει τελείως διαφορετικά ακούσματα ^. μελωδίες κλασικές, παλιές, νεότερες, γαλλικές, ελληνικές, αργεντίνικες, ισπανικές. Έτσι, ακριβώς, γεννήθηκε, μέσα μου, η ιδέα αυτού τού ρεσιτάλ^. να βάλω, δηλαδή, όλες τις νότες στη σειρά, και να τις… «συσχετίσω». Και ο τίτλος τού ρεσιτάλ ήταν αυτός ακριβώς: «Μουσικοί Συσχετισμοί», και απλωνόταν σε μια σειρά εναλλαγών και αντιθέσεων, με διαχρονικά κλασικά έργα, γνωστά κινηματογραφικά θέματα και επιλεγμένα μουσικά κομμάτια. Και με την προοπτική αυτή βιώσαμε και όλοι εμείς, με την ψυχή και προσλάβαμε με το πνεύμα το συγκεκριμένο ρεσιτάλ.    

Τα κομμάτια, λοιπόν, που ακούστηκαν στράφηκαν σε όλα τα είδη τής μουσικής, με στυλ γεμάτο γούστο και "φινίρισμα" και μια φανερή τάση για ένα πλούσιο αρμονικό και ηχοχρωματικό λεξιλόγιο, αλλά και με μια γενναία προδιάθεση να παραμείνουν πάντα στα όρια της κλασικής πρακτικής δεοντολογίας. Και εδώ, ακριβώς, υπήρχε η πρωτοτυπία και το εξαιρετικό ενδιαφέρον. Παρουσιάστηκαν έργα E. Moricone, A. Piazzolla, A. Khachaturian, S. Rachmaninoff, F. Chopin, N. Rota, I. Albeniz, E.Καραΐνδρου, C. Chaplin, Y. Tiersen, που όλοι μαζί «συσχετίζονται» μεταξύ τους και συνθέτουν ενότητες με θέματα από ταινίες, όπως: Cinemaparadiso, amarcord, modern times, Frida κ.ά., Aργεντίνικα Tangos, μικρά αριστουργήματα τής κλασικής μουσικής, χορούς, βάλς, πρελούδια, καθώς και τραγούδια των δεκαετιών 1930- 1960.

Από τα παραπάνω έργα προσωπικά ξεχωρίσαμε τα: Asturias τού I. Albeniz, για τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες και τη δυναμική που το διακρίνει, το συνεχούς μουσικής ροής Libertango του Astor Piazzolla, «Το τραγούδι τής λίμνης» τής Ε. Καραΐνδρου, το «Ζητάτε να σας πω» και το «Κι αν βγουν αλήθεια» τού Αττίκ, που ο πιανίστας τα απέδωσε όλα και φωνητικά με τόση ψυχή και συναίσθημα, το Ρrelude no. 20 σε c moll τού Chopin για τα αριστοτεχνικά τελειώματά του και τη λεπτή, αέρινη ευαισθησία, το Ritual Fire Dance του M. De Falla για το αριστοτεχνικό, θα τόλεγα, μάλλον, ταχυδακτυλουργικό τού πιανίστα παίξιμο, το Por una cabeza του Gardel για τη θαυμάσια, κι’ εδώ, φωνητική τού Άρη Γραικούση ερμηνεία, το γνωστό κινηματογραφικό Love Theme από το Cinemaparadisο και, τέλος, το εξαιρετικά νευρώδες και δυναμικό Musical Moment No 4 τού S. Rachmaninoff.  

Με τα κομμάτια αυτά ο Άρη Γραικούσης πρότεινε στο ακροατήριό του μια ποιότητα μοναδική τα ακούσματα της οποίας θα συνεχίσουν να το συνοδεύουν για πολύ καιρό ακόμα. Κομμάτια δύσκολα και απαιτητικά, ο Άρης Γραικούσης τα προσέγγισε με απρόσμενη ευκολία και αμεσότητα, προσφέροντάς μας μιαν ανάγνωση καταλεπτώς επιμελημένη και έξοχα συναρπαστική. Σε όλα ανεξαιρέτως τα σημεία τής παρτιτούρας ο πιανίστας κατάφερε γενναιόδωρα να ελευθερώσει όλη την κομψότητα και την αέρινη χάρη τής μουσικής. Κάτω από τα μαγικά δάκτυλά του οι νότες κατάφεραν και, κυριολεκτικά, έσπασαν και ξεπέρασαν τις φυλακές τού πενταγράμμου και ανέπνευσαν ολόδροσες μαζί με το φιλόμουσο κοινό. Με εξωπραγματικές ταχύτητες σε πολλά σημεία της παρτιτούρας- και εν τούτοις με απαράμιλλη καθαρότητα- ο Άρης Γραικούσης κατόρθωνε να δίνει, πάντοτε, στις νότες του ζωή και ζωντάνια, να αναδεικνύει παραγράφους και ενότητες και να τονίζει ολοδρόσερες ανάσες ολίγων, μόλις, δευτερολέπτων, που, σταματώντας τον χρόνο αστραπιαία, πρόβαλαν τη δομή και το σκεπτικό τού κάθε μουσικοσυνθέτη πίσω από τον χειμαρρώδη καταιγισμό από νότες που ακολουθούσε. Και το κυριότερο^. ο Άρης Γραικούσης απέδωσε όλα τα κομμάτια με ένα πραγματικό ρομαντικό στυλ και με την ηρεμία και τον στοχασμό που χαρακτηρίζει την κάθε περίοδο μουσικής από τη οποία και προέρχονται.

Το κλείσιμο τού Προγράμματος με δυο εξαιρετικές  επανεκτελέσεις («μπίζ») επιμονής τού ενθουσιασμένου κοινού- η δεύτερη εκτός ρεπερτορίου- το καταπληκτικό No. 2 βάλς τού Dmitri shostakovich αποδείχτηκε το ιδανικότερο μουσικό επιδόρπιο μιας σπάνιας καλλιτεχνικής βραδιάς, που μίλησε στην καρδιά τού ρεθεμνιώτικου κοινού, χαρίζοντάς του πλούτο αισιοδοξίας και μια ανέφελη όσο και χαλαρή διάθεση. Στα χέρια τού Άρη Γραικούση η μουσική και το πιάνο άστραψαν, απέκτησαν φωνή, έλαμψαν εσωτερικά και ζωογόνησαν και δικαίωσαν τις προσδοκίες τού κοινού, που χρειάζεται μιαν ήρεμη αντιμετώπιση στα προβλήματά του και ένα άνοιγμα νέων προοπτικών στους ορίζοντές του. Και αυτό μόνο η καλή μουσική τού το υπόσχεται.