Συναυλία του μουσικού συνόλου “Vamos”

                                                           

Κάτω από το φως τής πανσέληνου 

 

Συναυλία του μουσικού συνόλου “Vamos”

                ΚΩΣΤΗΣ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

                 www.ret-anadromes.blogspot.com

 Ήταν μια βραδιά απρόσμενα δροσερή και ανάλαφρη, και για μας, ακόμα, του μανιώδεις λάτρεις του κλασικού ρεπερτορίου, κάτω κυριολεκτικά από το φως τής πανσέληνου. Αυτό υπογράμμισαν και τα έξοχα ποιητικά κείμενα που διάβασε η Βούλα Βουράκη και αυτό εξύμνησαν και τραγούδια που ερμηνεύτηκαν, όπως το «Άστρο τής Ανατολής» και «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι» του Μάνου Χατζιδάκι ή το «Χαράματα η ώρα τρείς» τού Μάρκου Βαμβακάρη.

Ο λόγος για τη συναυλία, με έργα κυρίως Χατζιδάκι, αλλά και Θεοδωράκη, Τσιτσάνη, Ζαμπέτα και Βαμβακάρη, John Lennon, Paul McCartney και Dimitri Shostakovich, που έδωσε το μουσικό σύνολο “Vamos”, την Κυριακή 10 Αυγούστου 2014, στον αύλειο χώρο τού Παλαιοντολογικού Μουσείου. Το εν λόγω μουσικό σύνολο μπόρεσε, πραγματικά, να φανερώσει την ψυχή μιας μουσικής λυτρωτικής, που δίνει όνειρα και ελπίδες τόσο στενά συνυφασμένες με τις λαχτάρες, τις πίκρες, τα αιτήματα και τις αγωνίες τού λαού όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών τάξεων και διαστρωματώσεων. Εκεί, στον αύλειο χώρο τού Παλαιοντολογικού Μουσείου, ξεδιπλώθηκε και αναπτύχθηκε η μουσική κάτω από ένα ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι και με φόντο το υποβλητικό τέμενος τού Βελή Πασά, θαυμάσια αναστηλωμένο στις μέρες μας και ανακαινισμένο, με τη μοναδική στο Ρέθυμνο σύνθεση τού θυρώματος του, τοσκανικού ρυθμού, με ζωφόρο σκαλισμένη και λεπτοδουλεμένη με φυτικές ανάγλυφες διακοσμήσεις κληματαριάς και ανθέων και δίπλα του ακριβώς ευθυτενή κι εντυπωσιακό τον παλαιότερο μιναρέ τού Ρεθύμνου, του έτους 1789.

Το μουσικό σύνολο «Vamos» είναι ένα καινούριο ορχηστρικό σχήμα (πνευστά, έγχορδα, κρουστά και πιάνο), που δημιουργήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, όταν κάποιοι άνθρωποι με αγάπη για τη μουσική συναντήθηκαν «καλλιτεχνικά» στον Βάμο, ένα χωριό με μεγάλη παράδοση στα πολιτιστικά δρώμενα, και αποφάσισαν ο Βάμος να γίνει το εφαλτήριό τους στην μουσική έκφραση και δημιουργία. Στις επιδιώξεις, περαιτέρω, του μουσικού συνόλου «Vamos» εντάσσονται η παρουσίαση έργων που καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα τής μουσικής- λόγω, ακριβώς, της μεγάλης ποικιλίας των οργάνων που χρησιμοποιεί- η συνεργασία με τις άλλες τέχνες και τις επιστήμες, η προώθηση τής νέας καλλιτεχνικής δημιουργίας και η οργάνωση συναυλιών με κοινωνικό και περιβαλλοντικό χαρακτήρα.   

        Το εν λόγω μουσικό σύνολο είναι γεγονός ότι έδειξε αμέσως, από την πρώτη κιόλας στιγμή, την ποιότητά του, με τον καλλιεργημένο του ήχο και τις μεγάλες εκφραστικές του δυνατότητες. Οι μουσικοί ξάφνιασαν το κοινό με μια συναρπαστική ανάγνωση, γεμάτη εκφραστικότητα, δύναμη και πλούσιο λυρισμό. Έτσι, μελετώντας ένα- ένα τα κομμάτια που παρουσιάστηκαν, τον τρόπο και τα μουσικά όργανα με τα οποία αυτά ερμηνεύτηκαν στη συναυλία τής Κυριακής, με το σημείωμά μας αυτό, ξεχωρίζουμε- για οικονομία χώρου και χρόνου- τα εξής: «Την Παρθένα τής γειτονιάς μου», και «Το κονσέρτο» τού Μάνου Χατζιδάκι, με το γλυκό πρίμο κελάηδημα τού μανδολίνου τού Πρόδρομου Καραδελόγλου, «Το Βάλς τού γάμου» τής Ελένης Καραΐνδρου, με έναν ενδιαφέροντα διάλογο τού κλαρινέτου τού Βαγγέλη Παπαδάκη, αφενός, και των πρώτων βιολιών, αφετέρου, ενώ στο κομμάτι που ακολούθησε «Σβήσε το φώς να κοιμηθούμε», τού Γιάννη Παπαϊωάννου, απολαύσαμε ένα θαυμάσιο ντουέτο με τις φωνές τού Θανάση Παπαθανασίου και του Πρόδρομου Καραδελόγλου. Στον «Χορό τού Βαρτάν», του Μάνου Χατζιδάκι, η γενναιόδωρη φωνή τού Πρόδρομου Καραδελόγλου συνοδεύτηκε απαλά από τον συμπαγή, πλούσιο και ρεαλιστικό ήχο τού ηλεκτρονικού κοντραμπάσου τού Κώστα Κεχράκο, ενώ στο «Βόλτα με τον Μάρκο (τα ματόκλαδα σου λάμπουν)», του Μάρκου Βαμβακάρη και «Στα Λουστράκια», του Μάνου Χατζιδάκι αλλά και στην «Όμορφη Πόλη» τού Μίκη Θεοδωράκη έλαμψε το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα τού ευφωνίου τού Teo Kraaijvanger. Στα «Χαράματα η ώρα τρείς», επίσης, τού Μάρκου Βαμβακάρη εντυπωσίασε η ποιητικότατη μουσική γέφυρα τού βιολοντσέλου, του Σπύρου Ραφτάκη, στο ευέλικτο και λαμπερό πιτσικάτο των βιολιών των Ρ. Τσουρά, T. Terpstra, Λ. Βαϊγκούση. Τέλος, στη «Φραγκοσυριανή» τού Μάρκου Βαμβακάρη και στο «Μπαχτσέτσιφλίκι» τού Βασίλη Τσιτσάνη εντυπωσίασε με την δεξιότητά του το κλαρινέτο τού Βαγγέλη Παπαδάκη, που μπόρεσε μέσα από τις διαρκώς μεταβαλλόμενες ταχύτητες και μια πλούσια δυναμική να «τραγουδήσει» τις γεμάτες πάθος έμμονες φράσεις τής παρτιτούρας. Στο σημείο αυτό εντυπωσιακό στάθηκε και το «Walzer No2» τού Dimitri Shostakovich, ένα λαμπερό και φωτεινό κομμάτι, με τον ρυθμικό, βαθιά λικνιστικό ήχο τού σαξόφωνου τού Βαγγέλη Παπαδάκη, ευέλικτου μουσικού οργάνου, που γεφυρώνει τα ηχοχρώματα των χάλκινων και ξύλινων πνευστών, ενώ στο «Hey Jude» των John Lennon, Paul McCartne, πλάι στο κλαρινέτο μπήκε και το δεξιότεχνο βιολί τού  Έντμοντ Αλέξις.

Όλες οι ενορχηστρώσεις και προσαρμογές έγιναν από τον Θανάση Παπαθανασίου (κόρνο), ενώ η καλλιτεχνική επιμέλεια ήταν του Νίκου Φραγκιαδάκη (πιάνο). Και τα δύο είναι γεγονός ότι προσέφεραν όχι μόνο μιαν πειστική στήριξη, σε ανάλογο ύφος, αλλά ενεθάρρυναν δυναμικά τους σολίστες σε μιαν ανάγνωση που στόχευε όχι  μόνο στην απόδοση των έργων, αλλά, ταυτόχρονα, και στην αποκάλυψη τού χαρακτήρα τους.  

Ύστερα απ' όλα αυτά, η θυελλώδης ανταπόκριση τού κοινού, που γέμισε ασφυκτικά τον αύλειο χώρο τού τεμένους, ήταν αναμενόμενη και δικαιολογημένη. Δεν μας μένει, λοιπόν, παρά να σφίξουμε θερμά το χέρι και να συγχαρούμε όλους τους καταξιωμένους συντελεστές τής θαυμάσιας αυτής μουσικής βραδιάς για την σαφώς και άκρως ευσυνείδητη ερμηνεία τους. Μας έδωσαν ένα αληθινό μάθημα σεβασμού τής μουσικής. Τους ανήκει, γι’ αυτό, ένα μεγάλο «Μπράβο»!!!