ΑΝΤΩΝΗ Κ. ΖΑΧΑΡΑΚΗ
ΕΜΜΕΤΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
[Εκδόσεις δ.υ, Ρέθυμνο 2008, σχ. 8ο (24Χ17), σσ. 206]
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
http://ret-anadromes.blogspot.com
Οι ενθαρρυντικές κριτικές και τα ευνοϊκά σχόλια που γνώρισαν μέχρι σήμερα τα προηγούμενα βιβλία τού εκλεκτού συμπολίτη δασκάλου κ. Αντώνη Κ. Ζαχαράκη τον ώθησαν να βρει το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσει να γράφει, σε μια ηλικία που έρχεται καταφανώς σε αντίθεση προς τον δυναμισμό και την αποτελεσματικότητα τής γραφίδας του. Να γράφει ιστορίες από το παρελθόν, βιώματα αληθινά και ώριμα για τον ίδιο, κοσμημένα από τον πλούσιο πνευματικό μόχθο μιας ζωής εννέα περίπου δεκαετηρίδων ευγενικών προσπαθειών και αγώνων.
Στον Πρόλογο τού παρουσιαζόμενου βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει τη συγγραφική ευδοκίμηση τού συγγραφέα, ο οποίος σε χρονικό διάστημα οκτώ, μόλις, χρόνων έχει να μας παρουσιάσει τον εντυπωσιακό αριθμό οκτώ, συνολικά, βιβλίων. ένα βιβλίο τον χρόνο!
Γλυκύτατη η πέννα του κ. Ζαχαράκη, πλούσια στην απλότητα και περιεκτική στα βιώματά της, προσκομίζει- και με το βιβλίο του αυτό- στον αναγνώστη της τις εμπειρίες μιας πολύχρονης- κοντά εκατόχρονης- ζωής, που είδε, άκουσε και δοκίμασε πολλά ευχάριστα και δυσάρεστα στη ζωή του. Ο συγγραφέας φιλοσοφεί τα γεγονότα με τα πιο ζωντανά και ελκυστικά χρώματα και με έντονα παραστατικές, σχεδόν νατουραλιστικές εικόνες καταγράφει δεκάδες βιώματά του, που τα ανασύρει με φωτογραφική λεπτομέρεια από το συρτάρι της μνήμης, από πρόσωπα συγγενικά, φιλικά, αγαπητά και όχι μόνο, πρόσωπα του περιβάλλοντός του, του σχολείου, τής φύσης, της πόλης και του χωριού.
Ιδιαίτερα συγκινητική και από τα ποιήματά του αυτά αναδύεται η αγάπη τού Ποιητή προς τα εγγόνια του, την πολυτίμητη σύζυγο και τα παιδιά του. Παντού διδάσκει και νουθετεί, προτείνοντάς μας αξίες διαχρονικές, ποιήματα γεμάτα λεπτότητα, ευγένεια, ιδανικά, πίστη εγνωσμένη στον Θεό, βαθύ και γόνιμο προβληματισμό.
Παντού στην ποίηση τού κ. Ζαχαράκη διαχέεται πλούσιο και καθάριο το λαογραφικό υλικό. ιδιαίτερα στις «Συμπεθέρες»- με τους προξενητάδες τού παλιού καιρού και στίχο που έντονα θυμίζει ομηρικό δεκαπεντασύλλαβο-, καθώς και στο έθιμο τού ονόματος και τις ευχές των εορτών. Επίσης, τα κουτσομπολιά τής κοινωνίας «Στο γερασμένο ζευγάρι» και τα σκόρπια εθιμικά ανθολογήματα από τις Αποκριές, την Πρωτοχρονιά και τα Χριστούγεννα, σε ανάλογα ποιητικά συνθέματα, συμβάλλουν σημαντικά προς την κατεύθυνση αυτήν.
Δίνει, περαιτέρω, αξία σε ηθικά ερείσματα τής κοινωνίας, ξεθωριασμένα στην εποχή μας, που όμως στήριξαν ουσιαστικά και ενδυνάμωσαν άλλες εποχές, όπως την «ευχή τής μάνας», τον σεβασμό στους γονείς (πρβλ. «Ο Καθηγητής Σπύρος»), ενώ στο ίδιο μοτίβο κινούνται και ποιήματά του που καταγράφουν ανθρώπινα ελαττώματα και κακίες, όπως ο «Ζηλιάρης», «Ο Δίμουρος», «Ο Κατεργάρης», «Ο Μπεκρής», ή την πίστη στον Θεό και στις ανθρώπινες αξίες, όπως «Ο σεβάσμιος παπάς», «Ο πόνος τού σεβαστού ιερέως», «Ένας πιστός χριστιανός».
Αλλά και τον έρωτα στην πιο αγνή και άδολη μορφή του, με τις αδιασάλευτες αξίες τής πίστης και τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας ο κ. Ζαχαράκης ξέρει πάντα να τραγουδά με τα πιο γλυκά και αδιάφθορα χρώματα («Ο Έρωτας», «Τα ερωτευμένα γειτονόπουλα», «Η καρδιά τής Μάνας», «Ένας παράξενος γάμος»).
Μερακλής στα νιάτα του ο κ. Ζαχαράκης εξυμνεί συχνά και τραγουδά και τη λεβεντιά που την αναστοράται εκφρασμένη με ό, τι συνήθως αποκαλούμε «κρητική πρεπιά» («Τα Λεβεντόπαιδα»). Στ’ αγαπημένα του χόμπι και οι εκδρομές, οι αποδράσεις σε άλλους τόπους μακρινούς, που τον κάνουν να τα αναθυμάται νοσταλγικά σε άλλα ποιήματα όπως «Η Εκδρομή».
Στο εν λόγω βιβλίο τού κ. Ζαχαράκη νέα, όλως ξεχωριστή ενότητα η σχετική με τη «φύση», στην οποία γλυκόλαλο και ο ίδιος πουλί με την πένα του ψάλλει και τραγουδά τα δέντρα («Η Λεμονιά», «Η Ελιά», «Η Πορτοκαλιά»), τα δάση («Το δασάκι τού Εβλιγιά») και τα ολόδροσα περιβόλια.
Για άλλη μια φορά συγχαίρουμε τον εκλεκτό και δόκιμο πια συμπολίτη μας, τεχνίτη τού λόγου και Ποιητή, και του ευχόμαστε να έχει υγεία, για να συνεχίζει τη γόνιμη, εργώδη και δημιουργική δραστηριότητά του στον απολλώνιο χώρο τής Ποίησης, στην οποία τόσο πετυχεμένη και ουσιαστική είναι η μέχρι σήμερα συμβολή του.
ΕΜΜΕΤΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
[Εκδόσεις δ.υ, Ρέθυμνο 2008, σχ. 8ο (24Χ17), σσ. 206]
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
http://ret-anadromes.blogspot.com
Οι ενθαρρυντικές κριτικές και τα ευνοϊκά σχόλια που γνώρισαν μέχρι σήμερα τα προηγούμενα βιβλία τού εκλεκτού συμπολίτη δασκάλου κ. Αντώνη Κ. Ζαχαράκη τον ώθησαν να βρει το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσει να γράφει, σε μια ηλικία που έρχεται καταφανώς σε αντίθεση προς τον δυναμισμό και την αποτελεσματικότητα τής γραφίδας του. Να γράφει ιστορίες από το παρελθόν, βιώματα αληθινά και ώριμα για τον ίδιο, κοσμημένα από τον πλούσιο πνευματικό μόχθο μιας ζωής εννέα περίπου δεκαετηρίδων ευγενικών προσπαθειών και αγώνων.Στον Πρόλογο τού παρουσιαζόμενου βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει τη συγγραφική ευδοκίμηση τού συγγραφέα, ο οποίος σε χρονικό διάστημα οκτώ, μόλις, χρόνων έχει να μας παρουσιάσει τον εντυπωσιακό αριθμό οκτώ, συνολικά, βιβλίων. ένα βιβλίο τον χρόνο!
Γλυκύτατη η πέννα του κ. Ζαχαράκη, πλούσια στην απλότητα και περιεκτική στα βιώματά της, προσκομίζει- και με το βιβλίο του αυτό- στον αναγνώστη της τις εμπειρίες μιας πολύχρονης- κοντά εκατόχρονης- ζωής, που είδε, άκουσε και δοκίμασε πολλά ευχάριστα και δυσάρεστα στη ζωή του. Ο συγγραφέας φιλοσοφεί τα γεγονότα με τα πιο ζωντανά και ελκυστικά χρώματα και με έντονα παραστατικές, σχεδόν νατουραλιστικές εικόνες καταγράφει δεκάδες βιώματά του, που τα ανασύρει με φωτογραφική λεπτομέρεια από το συρτάρι της μνήμης, από πρόσωπα συγγενικά, φιλικά, αγαπητά και όχι μόνο, πρόσωπα του περιβάλλοντός του, του σχολείου, τής φύσης, της πόλης και του χωριού.
Ιδιαίτερα συγκινητική και από τα ποιήματά του αυτά αναδύεται η αγάπη τού Ποιητή προς τα εγγόνια του, την πολυτίμητη σύζυγο και τα παιδιά του. Παντού διδάσκει και νουθετεί, προτείνοντάς μας αξίες διαχρονικές, ποιήματα γεμάτα λεπτότητα, ευγένεια, ιδανικά, πίστη εγνωσμένη στον Θεό, βαθύ και γόνιμο προβληματισμό.
Παντού στην ποίηση τού κ. Ζαχαράκη διαχέεται πλούσιο και καθάριο το λαογραφικό υλικό. ιδιαίτερα στις «Συμπεθέρες»- με τους προξενητάδες τού παλιού καιρού και στίχο που έντονα θυμίζει ομηρικό δεκαπεντασύλλαβο-, καθώς και στο έθιμο τού ονόματος και τις ευχές των εορτών. Επίσης, τα κουτσομπολιά τής κοινωνίας «Στο γερασμένο ζευγάρι» και τα σκόρπια εθιμικά ανθολογήματα από τις Αποκριές, την Πρωτοχρονιά και τα Χριστούγεννα, σε ανάλογα ποιητικά συνθέματα, συμβάλλουν σημαντικά προς την κατεύθυνση αυτήν.
Δίνει, περαιτέρω, αξία σε ηθικά ερείσματα τής κοινωνίας, ξεθωριασμένα στην εποχή μας, που όμως στήριξαν ουσιαστικά και ενδυνάμωσαν άλλες εποχές, όπως την «ευχή τής μάνας», τον σεβασμό στους γονείς (πρβλ. «Ο Καθηγητής Σπύρος»), ενώ στο ίδιο μοτίβο κινούνται και ποιήματά του που καταγράφουν ανθρώπινα ελαττώματα και κακίες, όπως ο «Ζηλιάρης», «Ο Δίμουρος», «Ο Κατεργάρης», «Ο Μπεκρής», ή την πίστη στον Θεό και στις ανθρώπινες αξίες, όπως «Ο σεβάσμιος παπάς», «Ο πόνος τού σεβαστού ιερέως», «Ένας πιστός χριστιανός».
Αλλά και τον έρωτα στην πιο αγνή και άδολη μορφή του, με τις αδιασάλευτες αξίες τής πίστης και τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας ο κ. Ζαχαράκης ξέρει πάντα να τραγουδά με τα πιο γλυκά και αδιάφθορα χρώματα («Ο Έρωτας», «Τα ερωτευμένα γειτονόπουλα», «Η καρδιά τής Μάνας», «Ένας παράξενος γάμος»).
Μερακλής στα νιάτα του ο κ. Ζαχαράκης εξυμνεί συχνά και τραγουδά και τη λεβεντιά που την αναστοράται εκφρασμένη με ό, τι συνήθως αποκαλούμε «κρητική πρεπιά» («Τα Λεβεντόπαιδα»). Στ’ αγαπημένα του χόμπι και οι εκδρομές, οι αποδράσεις σε άλλους τόπους μακρινούς, που τον κάνουν να τα αναθυμάται νοσταλγικά σε άλλα ποιήματα όπως «Η Εκδρομή».
Στο εν λόγω βιβλίο τού κ. Ζαχαράκη νέα, όλως ξεχωριστή ενότητα η σχετική με τη «φύση», στην οποία γλυκόλαλο και ο ίδιος πουλί με την πένα του ψάλλει και τραγουδά τα δέντρα («Η Λεμονιά», «Η Ελιά», «Η Πορτοκαλιά»), τα δάση («Το δασάκι τού Εβλιγιά») και τα ολόδροσα περιβόλια.
Για άλλη μια φορά συγχαίρουμε τον εκλεκτό και δόκιμο πια συμπολίτη μας, τεχνίτη τού λόγου και Ποιητή, και του ευχόμαστε να έχει υγεία, για να συνεχίζει τη γόνιμη, εργώδη και δημιουργική δραστηριότητά του στον απολλώνιο χώρο τής Ποίησης, στην οποία τόσο πετυχεμένη και ουσιαστική είναι η μέχρι σήμερα συμβολή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου