ΜΑΝΩΛΗ
ΡΟΔΙΝΟΥ
Αναστορήσεις
μιας Ατσιπουλιανής Αρχόντισσας
[Επιμέλεια-
Εκτύπωση Κλαψινάκης, Ατσιπόπουλο 2014, σχ. 4ο (28 Χ 20), σσ. 167]
ΚΩΣΤΗ
ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Η διάσωση πρωτογενούς λαογραφικού υλικού ήταν, σε
παλιότερες εποχές, στα πρώτα ενδιαφέροντα τού Υπουργείου Παιδείας,
ικανοποιώντας, πάντοτε, ανάλογα αιτήματα τού Λαογραφικού Αρχείου τής Ακαδημίας
Αθηνών. Σε μια εποχή που έθαλλε, ακόμα, η ύπαιθρος και άκμαζε γενναία η ζωή στο
χωριό- τη ρίζα και την πηγή τής ελληνικής Λαογραφίας- ήταν φυσικές και εύκολες
τέτοιες δραστηριότητες, που στηρίζονταν, πάντα, στην προσφορά και τον
«πατριωτισμό» των καθηγητών και περισσότερο, βέβαια, των δασκάλων. Γιατί αυτοί
οι τελευταίοι, σε μια εποχή που ανθούσε, ακόμα, το σχολείο τής υπαίθρου,
αφθονούσαν και τους έβρισκες και στους μικρότερους και πιο απόμακρους
οικισμούς, με την όλως πηγαία και καθάρια λαογραφική πληροφόρηση. Γινόντουσαν,
έτσι, οι καλύτεροι πρεσβευτές και «στρατιώτες» τού Λαογραφικού Αρχείου στις
«εκστρατείες» του αυτές προς συγκέντρωση και διάσωση τη μια παροιμιών και παντός είδους παραδόσεων και την άλλη μύθων, παραμυθιών, τραγουδιών, γνωμικών
ή και τοπωνυμίων (όπως έγινε με τα
τελευταία, τα τοπωνύμια, τα έτη 1952- 53, οπότε και επιτελέσθηκε μια θαυμάσια
αποθησαύριση τού τοπωνυμικού πλούτου τής Χώρας).
Σήμερα που οι πηγές αυτές έχουν εκλείψει σε έναν σημαντικό
βαθμό, κάθε τέτοια καταγραφή αποτελεί, οπωσδήποτε, γεγονός εξαιρετικής
σημασίας, μεγίστη συνεισφορά και ουσιαστική συμβολή στην επιστήμη τής
Λαογραφίας και, κατ’ επέκταση, και στον τόπο που καταγράφεται και εμπλουτίζεται
λαογραφικά. Και μια τέτοια καταγραφή επιχείρησε πρόσφατα, με το βιβλίο του «Αναστορήσεις
μιας Ατσιπουλιανής Αρχόντισσας» και ο Μανώλης Ροδινός, από το
Ατσιπόπουλο, με τις ανι(α)στορήσεις που τού έκανε η ενενηντατετράχρονη μάνα
του, η γιαγιά Στέλλα Ροδινού (Καντιδόστελλα), το γένος Μπεμπή, από
τον Πρινέ, που ήλθε νέα, με τον γάμο της, στο Ατσιπόπουλο, το αγάπησε βαθιά και
το θεώρησε ως την νέα της πατρίδα. Πρόκειται για τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης
ζωής (ποιήματα, παραμύθια, αινίγματα,
ανέκδοτα, γνωμικά), από αυτά που
διηγούνταν οι προγονοί μας καθημερινά, τον περασμένο αιώνα, στα καφενεία, τις
βεγγέρες και τις συντροφιές τους στις γειτονιές τού χωριού τα βράδια, σε μιαν
εποχή που ήταν άγνωστο και αυτό, ακόμα, το όνομα τής τηλεόρασης.
Ο Μανώλης Ροδινός- άνθρωπος ζωντανός και δραστήριος,
που δραστηριοποιείται πολιτιστικά και αγαπά ειλικρινά το χωριό του, συγγραφέας
και ενός, ακόμα, πολυσέλιδου πολυσυλλεκτικού ιστορικού λευκώματος, με τον
τίτλο: «Επά ’ναι τ’ Ατσιπόπουλο» και
ιδρυτής τού «Κέντρου Λαογραφίας και Πολιτισμού Ατσιπόπουλου» (2010)- αποφάσισε,
με το νέο του αυτό βιβλίο, να περισυλλέξει και διασώσει, όσο είναι καιρός, όλες
αυτές τις πολυτίμητες αφηγήσεις από το μυαλό τής υπέργηρης μάνας, όπως,
ακριβώς, τις θυμάται και ο ίδιος από τα πρώτα παιδικά του χρόνια, όταν, τα
βράδια, τις διηγούνταν σ’ αυτόν και τα αδέλφια του. Αυτές τις ιστορίες σήμερα-
όπως χαρακτηριστικά και ο ίδιος σημειώνει στον «Πρόλογό» του- τις κατέγραψε από
τα τρεμάμενα χείλη τής μάνας, χωρίς καμιάν απολύτως φραστική αλλοίωση. Πρόθεσή
του είναι όλα αυτά τα κείμενα να μείνουν αναλλοίωτα και ζωντανά, με πολύτιμη «φορεσιά»
τους τη γνήσια κρητική λαλιά, όπως
την μιλούσαν οι πρόγονοί μας τον περασμένο αιώνα.
Την ύλη του ο συγγραφέας ταξινόμησε σε τρεις ενότητες:
α) Ποιήματα, β) Παραμύθια και γ) Αινίγματα-
Ανέκδοτα- Γνωμικά. Μέσα από τα ηθογραφήματα αυτά τού Μ. Ροδινού
αποτυπώνεται εναργώς και με κάθε δυνατή λεπτομέρεια η κάθε πτυχή τής ζωής των
παλαιινών ανθρώπων. τα επαγγέλματα
(τα αλώνια και οι μύλοι) και οι ασχολίες
των ανθρώπων, τα ήθη και οι παραδόσεις στις διάφορες θρησκευτικές και
κοινωνικές γιορτές, οι αγαθοσύνες και
οι (κουτο)πονηριές ορισμένων, οι πικάντικες και ιδιόμορφες ιστορίες που σκαρφίζονταν, αλλά και τα όμορφα αστεία και τα ασυναγώνιστα «καμώματά» τους. Την έκδοση δεόντως προλογίζει
ο Ατσιπουλιανός λογοτέχνης κ. Δημήτρης Αετουδάκης.
Ευχαριστούμε, και πάλι,
θερμά τον κ. Μανώλη Ροδινό για
τον σπουδαίο αυτόν λαϊκό θησαυρό, που με το βιβλίο του αυτό σήμερα μάς παραδίδει.
Κάθε προσπάθεια διάσωσης και διαφύλαξης τής ελληνικής μας παράδοσης και
ταυτότητας είναι επαινετή και άξια θερμών συγχαρητηρίων και ευχαριστιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου