Συναυλία τού μουσικού συνόλου “Vamos”

Συναυλία τού μουσικού συνόλου “Vamos”

        ΚΩΣΤΗΣ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

           www.ret-anadromes.blogspot.com

Ήταν μια βραδιά απρόσμενα δροσερή και ανάλαφρη η συναυλία που έδωσε το μουσικό σύνολο “Vamos Ensemble” (ensemble= μουσικό σύνολο), τη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014, στο «Σπίτι τού Πολιτισμού». Αυτό υπογράμμισαν και τα έξοχα ποιητικά κείμενα με τα οποία διάνθισε απ’ αρχής μέχρι τέλους το μουσικό πρόγραμμα η φιλόλογος Ρούλα Βουράκη, αλλά και τα τραγούδια που ερμηνεύτηκαν.

Το μουσικό σύνολο “Vamos Ensemble”- γνωστό πια στο ρεθεμνιώτικο κοινό από τις επανειλημμένες πετυχημένες εμφανίσεις του- είναι ένα καινούριο ορχηστρικό σχήμα (πνευστά, έγχορδα, κρουστά και πιάνο), που δημιουργήθηκε πριν από δυο- τρία χρόνια, όταν κάποιοι άνθρωποι, με ευαισθησία και αγάπη για τη μουσική, συναντήθηκαν «καλλιτεχνικά» στον Βάμο, ένα χωριό με μεγάλη παράδοση στα πολιτιστικά δρώμενα, και αποφάσισαν ο Βάμος- ανάμεσα Ρεθύμνου και Χανίων- να γίνει το εφαλτήριό τους στη μουσική έκφραση και δημιουργία, επιδιώκοντας, περαιτέρω, τη συνεργασία και με τις άλλες τέχνες και επιστήμες, και την οργάνωση συναυλιών με κοινωνικό και περιβαλλοντικό χαρακτήρα. Στις προθέσεις τού μουσικού συνόλου «Vamos» εντάσσεται, επίσης, η παρουσίαση έργων που καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα τής μουσικής δημιουργίας- λόγω, ακριβώς, της μεγάλης ποικιλίας των οργάνων που χρησιμοποιεί- με αποκλειστικό σκοπό να μην προβάλλεται μόνον ο στίχος, με μιαν απλή μουσική συνοδεία, αλλά, κυρίως, η ποιοτική μουσική έκφραση.  

Κι έτσι, στην προχτεσινή συναυλία το μουσικό σύνολο “Vamos Ensemble” φάνηκε καθαρά ότι δεν αναζητούσε απλά τη λάμψη τής ματαιότητας και τον εντυπωσιασμό. Αντίθετα, απέφυγε επιμελώς κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης, προσεγγίζοντας περισσότερο- σύμφωνα και με τις αρχές του- την εσωτερική διαδρομή των ήχων, σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης, αφενός, του θείου μηνύματος των Χριστουγέννων - που άνοιξε και έκλεισε το μουσικό ρεπερτόριο με ένα νοσταλγικό medley (= τραγούδια στη σειρά), μιαν ευφάνταστη μουσική αναπόληση στις κλασικές μουσικές αναφορές των Χριστουγέννων, με κάλαντα και μουσικές παραμυθιών (σε διασκευή τού Θανάση Παπαθανασίου) - ενώ, αφετέρου, ενδιάμεσα, ακούστηκαν έργα κυρίως Χατζιδάκι- Θεοδωράκη, Βαμβακάρη, Curt Weill, Dimitri Shostakovich, αλλά και άλλων καλλιτεχνών τού έντεχνου ρεπερτορίου, από τον κινηματογράφο, τις μπουάτ και τις μουσικές σκηνές των δεκαετιών τού ’60 και ’70, που αντανακλούν τη γνήσια λαϊκή ψυχή, με ελκυστικές ενορχηστρώσεις που συμφιλίωναν ήχους και ρυθμούς σε μιαν υπέροχη εναλλακτική διαδρομή.

Στα μουσικά αυτά κομμάτια οι μουσικοί τού “Vamos Ensemble” κατάφεραν, διαστρωματώνοντας με σαφήνεια και καθαρότητα τα διάφορα ηχοχρώματα, να πετύχουν ένα διάχυτο ηχητικό αποτέλεσμα, πολυδιάστατο, με απρόσμενο, συχνά, βάθος και προοπτική. Σαφής άρθρωση των φράσεων, με αδρούς τονισμούς και ταχύτητες, που ποίκιλαν ανάλογα με τα παρουσιαζόμενα κομμάτια και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τού καθενός και ανάλογα με το χρώμα τής εποχής και αυτό που ο μουσικοσυνθέτης θέλει να παρουσιάσει στο ακροατήριό του. Μεταβάλλοντας συνέχεια τις ποιότητες στον ήχο ο μουσικοί τού “Vamos Ensemble” κατάφεραν να ανταποκριθούν εύστοχα και στις εναλλαγές των διαθέσεων τού ρεθεμνιώτικου ακροατηρίου. Με ήχο άλλοτε μεστό και παλλόμενο, άλλοτε άχρωμο και ισχνό διακινδύνευαν φράσεις ανάμεσα στα όρια της σιωπής αλλά και των έντονων διατυπώσεων.

Όλες οι ενορχηστρώσεις και προσαρμογές έγιναν από τον Θανάση Παπαθανασίου, ενώ η καλλιτεχνική επιμέλεια ήταν των Κώστα Κεχράκου και Νίκου Φραγκιαδάκη. Και τα δύο είναι γεγονός ότι προσέφεραν όχι μόνο μιαν πειστική στήριξη, σε ανάλογο ύφος, αλλά και ενεθάρρυναν δυναμικά τους σολίστες σε μιαν ανάγνωση που στόχευε όχι  μόνο στην απόδοση των έργων, αλλά, ταυτόχρονα, και στην αποκάλυψη τού βαθύτερου χαρακτήρα τους. Και είναι αλήθεια ότι στην προχτεσινή συναύλια όλα τα όργανα είχαν να παρουσιάσουν το σολιστικό μέρος τους ή, έστω, μια δυναμικότερη συμμετοχή στο μουσικό αποτέλεσμα. Έτσι, θαυμάσαμε και απολαύσαμε την κιθάρα, το μαντολίνο και μάλιστα τη γλυκύτατα χαρισματική φωνή τού Πρόδρομου Καραδελόγλου, το διάφανο και λαμπερό πιτσικάτο των βιολιών του Έντμοντ Αλέξις, τής Έ. Ορμιλιώτου και του Ρ. Τσουρά, τον φωτεινό, καθαρό και ευέλικτο (σε τρίλιες και αρπίσματα) ήχο τού κλαρινέτου τού Βαγγέλη Παπαδάκη, το πλούσιο και ζεστό ηχόχρωμα τού κόρνου τού Θανάση Παπαθανασίου, τον συμπαγή και βαθιά βαθύ, πλούσιο και ρεαλιστικό ήχο τού κοντραμπάσου τού Κώστα Κεχράκου, το πληθωρικά λαμπερό, γεμάτο και μαλακό ηχόχρωμα τού ευφώνιου τού Teo Kraaijvanger, τα ρυθμικά και, κάποτε (όταν το απαιτούσε η μουσική), ευχάριστα θορυβώδη τύμπανα και κρουστά τού Αλεξέι Κιριτσέγκο, το χαρακτηριστικά δυνατό ηχόχρωμα τού βιολοντσέλου τού Σπύρου Ραφτάκη, με τις  ποιητικότατες μουσικές γέφυρές του, το πιάνο τού Νίκου Φραγκιαδάκη, με την εκπληκτική εκφραστική του ποικιλία.     

Ύστερα απ' όλα αυτά, η θυελλώδης ανταπόκριση τού κοινού και τα θετικά και ενθουσιώδη σχόλια που άκουσα στο τέλος, ήταν αναμενόμενα και πλήρως δικαιολογημένα. Δεν μας μένει παρά να σφίξουμε θερμά το χέρι και να συγχαρούμε όλους τους καταξιωμένους συντελεστές τής θαυμάσιας αυτής μουσικής βραδιάς για την σαφώς και άκρως ευσυνείδητη ερμηνεία τους. Μας έδωσαν ένα αληθινό μάθημα σεβασμού τής μουσικής. Τους ανήκει, γι’ αυτό, ένα μεγάλο «Μπράβο»!!