Από την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Ρεθύμνου- ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΠΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ- Με τη ευκαιρία τής Παγκόσμιας Ημέρας Μουσικής

Από την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Ρεθύμνου

    ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΠΙΑΝΟΥ ΚΑΙ  ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

                                   Με τη ευκαιρία τής Παγκόσμιας Ημέρας Μουσικής

ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

          www.ret-anadromes.blogspot.com

Με την ευκαιρία τής Παγκόσμιας Ημέρας Μουσικής, στον Κήπο τού Παλαιοντολογικού Μουσείου Ρεθύμνου, στις 21 Ιουνίου 2013, πραγματοποιήθηκε συναυλία Πιάνου και Χορωδιακής Παραδοσιακής Μουσικής, από την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Ρεθύμνου, υπό την αιγίδα τής Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου και με χορηγό τής εκδήλωσης τη γνωστή ρεθεμνιώτικη εταιρία Creta Farms.

Ήταν ένα ετερόκλητο και ανομοιογενές Πρόγραμμα (κλασικής- παραδοσιακής) μουσικής, στο οποίο, πάντως, κοινός σύνδεσμος ταυτότητας υπήρξε η διά παντός μέσου, κατά το δυνατόν, τέλεια ανάδειξη και προβολή τού ρεπερτορίου. Το πρώτο Μέρος ήταν ένα κοντσέρτο πιάνου από τους παγκοσμίου φήμης πιανίστες Dora Slavcheva και Anastas Slavchev, Καθηγητές τής Ανωτάτης Μουσικής Ακαδημίας τής Φιλιππούπολης, Βουλγαρίας, πλαισιωμένους από τρεις Έλληνες πιανίστες, φοιτητές τής ίδιας Μουσικής Σχολής, ενώ στο δεύτερο Μέρος ακολούθησε συναυλία παραδοσιακής μουσικής από τους μαθητές τού Μουσικού Σχολείου Ρεθύμνου.

          Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος τού προγράμματος έλαμψαν με την αυτοπεποίθηση και δύναμη τού παιξίματός τους οι καθηγητές Dora Slavcheva και Anastas Slavchev στη σονάτα σε ντο μείζονα, για τέσσερα χέρια, έργο Κ 381, του Μότσαρτ, αλλά και στο ακροτελεύτιο κομμάτι, την Ταραντέλλα τού Valeri Gavrilin. Τόσο στον στοχασμό όσο και στην τελική ενότητα τής μουσικής η συνεργασία των δύο υπήρξε υποδειγματική και πέτυχε την ένταση μέσα από προσεγγίσεις αντίθετες και με ακραίες συχνά επιλογές δυναμικής και ειδικά στο τελευταίο έργο με τα ταχύτατα εκείνα και νευρικά «γκλισάντο».  

Από την άλλη μεριά, στο Νυχτερινό τού Verselin Stojanov, με τα γλυκά αρπίσματα, από την Ανατολή Ασλανίδου, η ανάδειξη τού έργου εξαρτήθηκε καθοριστικά από την ερμηνεία, που κλήθηκε να φωτίσει με υπαινικτικό τρόπο τις ομιχλώδεις χαλαρωτικές διαθέσεις, τη μεγάλη ποικιλία ανεπαίσθητων αποχρώσεων και τις διαβαθμίσεις των τόνων, ενώ η Σοφία Κόλλια στην Μαζούρκα (έργο 33) τού Σοπέν και ο Δαβίδ Μαγκρίτσος στον Συρτό τού Μάνου Χατζιδάκη και στον Κοζανίτικο χορό τού Διονύση Βισβάρδη, στα χαρακτηριστικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα κράτησαν υπό έλεγχο τη δυναμική και απέφυγαν τις υπερβολικές εντάσεις, πετυχαίνοντας, πάντως, με τον τρόπο αυτόν, μιαν ουσιαστικότερη ανάδειξη τής μουσικής. 

Το δεύτερο Μέρος, με τη συναυλία παραδοσιακής μουσικής από το Μουσικό Σχολείο Ρεθύμνου, απαρτιζόταν από ένα πρόγραμμα σπονδυλωτό μεγάλης ποικιλότητας, ένα γρήγορο θα το ονόμαζα απάνθισμα κρητικών σκοπών από Παραδοσιακή Ορχήστρα (με πέντε λύρες, επτά λαούτα, τέσσερα μαντολίνα, τζουρά και κρουστά), Χορωδία και Ομάδα χορού, που στήριξαν θαυμάσια και αποτελεσματικά και με προφανή συνέπεια την ποιότητα και τον στόχο της συγκεκριμένης μουσικής. Τη διδασκαλία των παραπάνω καλλιτεχνικών συνόλων είχαν:

στον χορό η Άννα Παχιαδάκη- Γεωργιουδάκη,

στη χορωδία οι Α. Λάππα και Ρ. Μεϊμάρη, ενώ στην παραδοσιακή ορχήστρα  ο Ηλίας Πίτερης που είχε και το γενικό καλλιτεχνικό πρόσταγμα σε όλα τα παραδοσιακά σχήματα τής βραδιάς. Η διεύθυνση τού Ηλία Πϊτερη τόνισε με τη δυναμική της το μουσικό ανάγλυφο τής παρτιτούρας,  προσδίνοντάς του πλούσιο παρορμητικό ενθουσιασμό και εύστοχα επιλεγμένες ταχύτητες. Έτσι, έλαβε χώρα μία όντως υποδειγματική και αυθεντική προσέγγιση ενός καθ’ όλα πλουσιότατου κρητικού ρεπερτορίου. 

Τα παιδιά με φωνή ρωμαλέα, πλούσια και πληθωρική και με την απαιτούμενη σοβαρότητα, απέδωσαν- τόσο χορωδιακά όσο και σολιστικά- με ένα λαμπερό και βαθύ ηχόχρωμα όμορφους κρητικούς σκοπούς, όπως τον «Συρτό τής αγάπης» τού Αλέκου Καραβίτη, που πρώτες τον τραγούδησαν οι κόρες του Μαρία και Υακίνθη και το «Κρυφά για σένα θα πονώ», του Περβολιανού λυράρη Μανόλη Λαγού, που τραγούδησε η Λαυρεντία Μπερνιδάκη, αδελφή τού Γιάννη Μπερνιδάκη, μεγάλου ερμηνευτή τής Κρητικής Μουσικής μας παράδοσης, η πρώτη γυναίκα τής Κρήτης πού μπήκε στη δισκογραφία το 1940.

Η Παραδοσιακή Ορχήστρα εκτέλεσε, επίσης, όμορφους κρητικούς σκοπούς (όπως Σητειακές Κοντυλιές και ποικίλα Μουσικά Σχεδιάσματα), δύο Μικρασιάτικα τραγούδια (Από ξένο τόπο και Μήλο μου και Μανταρίνι), και παλιούς ξεχασμένους κρητικούς χορούς, που χόρεψε το χορευτικό συγκρότημα τού σχολείου (όπως τον Ξενομπασάρη, τον Απανωμερίτη, τον Πρινιώτη και τον Τριζάλη). Σε όλα τα ερμηνευτικά μέρη (οργανικό- χορωδιακό- χορευτικό) έλαμψε η κομψότητα, η χάρη, αλλά και το γνήσιο πνεύμα τής λαϊκής μας μουσικής παράδοσης.  

Η θριαμβική κατάληξη τής προχθεσινής συναυλίας με ένα παγγρήγορο και δεξιοτεχνικότατο Καστρινό οδήγησε στον αναμενόμενο ενθουσιασμό τόσο τους εξαίρετους νεαρούς μουσικούς του κρητικού συγκροτήματος όσο και το πολυπληθές ακροατήριό τους, που κατενθουσιασμένο τους αποζημίωσε με ένα θερμότατο και παρατεταμένο χειροκρότημα.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους!!