Ρ Ε Σ Ι Τ Α Λ Τ Ρ Α Γ Ο Υ Δ Ι Ο Υ
Σταθερή είναι πια η παρουσία της συμπολίτισσας πιανίστα Ελένης Περπιράκη στα μουσικά δρώμενα της πόλης μας και συχνά την απολαμβάνουμε τόσο μέσα από το πιανιστικό ντουέτο “Blan- Noir” με την πιανίστα Ελένη Τζιράκη, που έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα σειρά επιτυχημένων ρεσιτάλ στο Ρέθυμνο και σε άλλες πόλεις τής Ελλάδας και την παιδική Χορωδία «Καρδερινάκια», με τη μουσικό Κατερίνα Χριστουλάκη, με σειρά και αυτή επιτυχημένων εμφανίσεων σε διάφορες πόλεις τής Κρήτης, όσο και το μουσικό σχήμα «Pass…a tempo”, το οποίο έχει στο ρεπερτόριό του την έντεχνη μουσική σε συνδυασμό με παραδοσιακά και ροκ ακούσματα τού παρόντος και του παρελθόντος.
Από τις Αντιόπη Νικολουδάκη (υψίφωνο) και Ελένη Περπιράκη (πιάνο)
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Σταθερή είναι πια η παρουσία της συμπολίτισσας πιανίστα Ελένης Περπιράκη στα μουσικά δρώμενα της πόλης μας και συχνά την απολαμβάνουμε τόσο μέσα από το πιανιστικό ντουέτο “Blan- Noir” με την πιανίστα Ελένη Τζιράκη, που έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα σειρά επιτυχημένων ρεσιτάλ στο Ρέθυμνο και σε άλλες πόλεις τής Ελλάδας και την παιδική Χορωδία «Καρδερινάκια», με τη μουσικό Κατερίνα Χριστουλάκη, με σειρά και αυτή επιτυχημένων εμφανίσεων σε διάφορες πόλεις τής Κρήτης, όσο και το μουσικό σχήμα «Pass…a tempo”, το οποίο έχει στο ρεπερτόριό του την έντεχνη μουσική σε συνδυασμό με παραδοσιακά και ροκ ακούσματα τού παρόντος και του παρελθόντος.
Η τελευταία εμφάνισή της πραγματοποιήθηκε στο Ωδείο της πόλης μας, την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012, μέσα από ένα ρεσιτάλ τραγουδιού, που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Διαδόσεως Καλών Τεχνών και το Ωδείο Ρεθύμνου, σε μια άψογη συνεργασία με την, επίσης, συμπολίτισσα Αντιόπη Νικολουδάκη, υψίφωνο, την οποία συνόδευσε στο πιάνο.
Η Αντιόπη Νικολουδάκη στην προχθεσινή συναυλία κατάφερε και έδωσε απτά δείγματα υψηλής αισθητικής, ευαισθησίας και φωνητικής δεξιοτεχνίας, ενώ, περαιτέρω, παρουσίασε και κινήθηκε με άνεση και επιμέλεια πάνω στη μελωδική γραμμή, χωρίς να λείψουν από το τραγούδι της και κάποιες εντυπωσιακές φιοριτούρες.
Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε η συμβολή και της πιανίστα Ελένης Περπιράκη, που ανταποκρίθηκε απόλυτα στις απαιτήσεις της παρτιτούρας με αποτέλεσμα μια θαυμάσια ανάγνωση και μια εξίσου δυναμική στήριξη την ερμηνεύτριας υψιφώνου. Με το πιάνο της, διέθεσε πλούσια όλα τα απαραίτητα μέσα, τη δύναμη και το μέγεθος του ήχου, όπως, επίσης, και μια θαυμαστή υπερδεξιοτεχνική ικανότητα, προκειμένου να υποστηρίξει την άποψή της και να προβάλλει τη μουσική και τη συγκεκριμένη, κάθε φορά, κουλτούρα.
Ιδιαίτερα επιτυχής και η ποικιλία των τραγουδιών, βασικά τού κλασικού, λεγόμενου, ρεπερτορίου, που αποδόθηκαν στη συναυλία τής περασμένης Κυριακής, όπως:
Το Ich hatte viel Bekümmernis (είχα πολύ θλίψη), μια θαυμάσια εκκλησιαστική καντάτα του johann Sebastian Bach (1685- 1750), με το ανάλογο ηχόχρωμα,
το La Figlia del Reggimento “Conver Partir” (Η κόρη τού συντάγματος), τού G. Donizetti (1797- 1828), με αρκετή ευαισθησία και όμορφα παιγνιδίσματα φωνής στο περίφημο «antio»,
το «Die Forelle», op. 32 (Η πέστροφα), του F. Schubert (1797- 1828), χαρούμενο (vivace) τραγούδι, τυπικό δείγμα ρομαντικής μελωδίας, με τα χαρακτηριστικά πιανιστικά γκλισσάντο, που θέλουν να απεικονίσουν αφενός τήν κίνηση τού ψαριού και αφετέρου τήν επίμονη τού ψαρά προσπάθεια να την γραπώσει.
Το Άριες τού Cherubin (δεν ξέρω τι να κάνω) από τους γάμους του «Figaro», κομμάτι εύθυμο, σε γρήγορο τέμπο, με μια ικανοποιητικά δραματοποιημένη ερμηνεία, στο οποίο η φωνή τής τραγουδίστριας δοκιμάστηκε επιτυχώς σε ένα- δυο σημεία τής υψηλής περιοχής.
Στο δεύτερο Μέρος ερμηνεύτηκαν το δραματικό «O mio Babbino Caro» (1858- 1) τού G. Puccini (1858- 1924)
Το «Il Barbier di Siviglia» (Ο Κουρέας τής Σεβίλης), τού G. Rossini (1792- 1868), εύθυμο, στο οποίο και πάλι δοκιμάστηκε επιτυχώς η φωνή τής Αντιόπης στα υψηλά διαμετρήματα.
Στον «Πειρασμό» τού Γ. Μεντζελόπουλου (από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους τού Δ. Σολωμού), κομμάτι ελληνικής, σε τέσσερα τέταρτα, μουσικής, σε πρώτη εκτέλεση από τις Αντιόπη Νικολουδάκη και Ελένη Περπιράκη.
Τo πρόγραμμα έκλεισε με το I could have danced all Night (ένα τραγούδι από το μιούζικαλ «My fair Lady», που θεωρήθηκε ως το «τέλειο» μιούζικαλ) του Fr. Loewe (1901- 1988), χαρούμενο, μελωδικό, μουσικοχορευτικό κομμάτι, που ήρθε και θώπευσε ευχάριστα την ψυχή τού ακροατηρίου.
Ευχή μας οι δύο ερμηνεύτριες, Ελένη Περπιράκη και Αντιόποη Νικολουδάκη, να συνεχίσουν να ανεβαίνουν το ίδιο δυναμικά στο γόνιμο δρόμο της συστηματικής και καρποφόρας προσπάθειάς τους στον όμορφο κόσμο της μουσικής, που τόσο τις καταξιώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου