(τοπωνύμιο πολύ συχνό στον ελληνικό χώρο)
Το τοπωνύμιο σημαίνει επικίνδυνη στο πέρασμά της ράχη (=κορυφογραμμή όρους ή ορεινή πλαγιά, συνήθως βραχώδη. Στη συγκεκριμένη παρίπτωση πρόκειται για ορεινή πλαγιά). Το ίδιο τοπωνύμιο (Κακή Ράχη), αποδίδεται και σε κορυφή πάνω από τη μικρή πεδιάδα του αρχαίου Θριάσιου πεδίου, κοντά στην Ελευσίνα. Τοπωνύμια, γενικά, με α΄ συνθετικό τη λέξη κακός σημαίνουν την επικινδυνότητα στο πέρασμα τού προσδιοριζόμενου από το επίθετο κάθε φορά μέρους. Πβ., για παράδειγμα, τα τοπωνύμια Κακό Σκαλί (στο) και, μάλιστα, τη γνωστή Κακιά Σκάλα, τις «Σκειρωνίδες Πέτρες» της αρχαιότητας. Επίσης, τα τοπωνύμια Gακόσκαλα, στη (Άγιο Ιωάννη) και Κακόσκαλο, στο (Αγία Γαλήνη), Κακή Βρύση (Αγία Πελαγία), Κακό Πλάι, στο (Ασώματος, Βρύσες), Κακό Κεφάλι, στο (Ακούμια, Άρδακτος, Κεντροχώρι), Κακή Πλευρά, στη (Λευκώγεια), Κακό Ρυάκι, στο (Αγία Γαλήνη), και, τέλος, Κακόρρεμα (στο), που σημαίνει, ακριβώς, δυσκολοδιάβατο ρέμα, λόγω των βραχωδών οχθών του (Ιω. Σαρρή, «Τα τοπωνύμια της Αττικής», Αθηνά 40, 133). Τέλος, με την ίδια σημασία, στο χωριό Βρύσες, σημ. 33, συναντούμε και τοπων. Κακοπέρατο, στο (= δυσκολοδιάβατος τόπος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου