Αντωνίου Βορεάδη (1859- 1913) «Κρήτη Παλαίουσα»

ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

 Αντωνίου Βορεάδη (1859- 1913)

«Κρήτη Παλαίουσα»

            ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Δεν έχουν ακόμα συμπληρωθεί δύο χρόνια από τότε (Κρητική Επιθεώρηση 7-3-2012) που ένιωσα βαθιά μέσα μου την ανάγκη να απευθυνθώ διά τού τύπου και να επαινέσω δημόσια τους μαθητές τού «Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Ρεθύμνου». Αυτό συνέβη όταν στον τοπικό τύπο διάβασα για την επιστολή που τα παιδιά είχαν αποστείλει προς το Κανάλι 4 τής βρετανικής τηλεόρασης και με την οποία εξέφραζαν προς αυτό την έντονη αγανάκτηση και δυσαρέσκειά τους για την εκπομπή: «Γίνε Έλληνας για μια εβδομάδα». Ήταν, θεωρώ, αυτή μια υπέροχη κίνηση με την οποία οι μαθητές μας, τα παιδιά τού Πειραματικού Σχολείου, αποδεικνύονταν, πέρα από κάθε προσδοκία, Έλληνες ενημερωμένοι και ορθά σκεπτόμενοι, με ζωντανή εθνική συνείδηση, περηφάνια, αυτογνωσία και πολιτισμό. Ήταν μια θαυμάσια και δυναμική πράξη αντίστασης των παιδιών μας στη βαθιά και πολύπλευρη κρίση και διολίσθηση τής σημερινής Ελλάδας, που οφείλεται όχι μόνο σε κακοδιαχείριση τής Χώρας από τους πολιτικούς, αλλά και σε σοβαρό έλλειμμα Ανθρωπιστικής Παιδείας και ηθικής. Οι μαθητές με τρόπο ευθύ και πολιτισμένο μετέφεραν προς το αγγλικό κανάλι τις αγωνίες τους, τις αναζητήσεις και τους υγιείς προβληματισμούς τους, υπερασπιζόμενοι ορθά και χωρίς ακρότητες την Πατρίδα και μη επιτρέποντας στους άλλους να την ευτελίζουν βάναυσα, ασελγώντας με χυδαιότητα πάνω στο πληγωμένο σώμα της, με το να αποκαλούν το σύνολο των Ελλήνων διεφθαρμένους, τεμπέληδες και φοροφυγάδες. Γιατί αυτό έκανε, με την παραπάνω εκπομπή του, το κανάλι 4 της Αγγλικής τηλεόρασης.

Σήμερα νιώθω την ίδια ανάγκη^. να επανέλθω και να ανανεώσω το «Μπράβο» μου εκείνο προς τα παιδιά αυτού του ίδιου Σχολείου τής πόλης μας και τους Καθηγητές τους- Αθηνά Δρανδάκη, Πολυτίμη Παπαδοπούλου, Μαν. Αναγνωστάκη, Κωφοπούλου Ιγνατία και Άννα Πατεράκη- για την εξαιρετικά πετυχημένη όσο και πλούσια εκδήλωσή τους, που επιμελήθηκαν και παρουσίασαν στο κοινό τού Ρεθύμνου, τη Δευτέρα 9/12/2013, στην αίθουσα «Παντελής Πρεβελάκης» τού Ωδείου τής πόλης μας.

Ήταν, πραγματικά, μια εκδήλωση όλως πρωτότυπη στην επιλογή και την παρουσίασή της, ποιοτική και εξαιρετικά χρήσιμη για τα παιδιά που την βίωσαν προσωπικά, εμψυχώνοντάς την, αλλά και για το ρεθυμνιώτικο κοινό που την παρακολούθησε, λόγω των πολλαπλών ηθικών και πατριωτικών μηνυμάτων της, ενώ υπήρξε, περαιτέρω, και λίαν τιμητική για άνδρα κύρους και πολλαπλής κοινωνικής προσφοράς, τον Αντώνιο Βορεάδη, τον Κρήτα (1859- 1913), 1^ο Νομάρχη Ρεθύμνου κατά την περίοδο τής Κρητικής Πολιτείας (1899- 1901), άριστο εκπαιδευτικό, ταλαντούχο λογοτέχνη και ποιητή, ανήσυχο δημοσιογράφο και εκδότη τής εφημερίδας «Ηράκλειο», ακέραιο χαρακτήρα και άνθρωπο, χαρισματικό και οξυδερκή πολιτικό και ένθερμο συνοδοιπόρο τού Ελευθερίου Βενιζέλου στους αγώνες του για τα την Ένωση.

Με την εκδήλωσή τους αυτήν, ενταγμένη στα 100 χρόνια από την Ένωση τής Κρήτης με τη Μητέρα Ελλάδα, τα παιδιά του Πειραματικού Γυμνασίου παρουσίασαν- στα πλαίσια τής «Παγκρήτιας Εκπαιδευτικής Δράσης “Αντώνιος Βορεάδης, ο Κρής: Από τους Πρωταγωνιστές στους Αγώνες για την Ένωση τής Κρήτης- 100 χρόνια από τον θάνατό του”»- το έργο τού Βορεάδη «Κρήτη Παλαίουσα», με παράλληλη έκθεση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού για τον άνδρα και την Κρήτη κατά τα χρόνια τής Ένωσης. Το Πρόγραμμα τής εκδήλωσης εξαιρετικά πλούσιο περιλάμβανε αφήγηση (γύρω από τη ζωή τού Αντωνίου Βορεάδη), τραγούδι με λύρα- λαούτο (Ύμνος τής Κρήτης, Ελεγείον εις τον Αντώνιον Βορεάδην), χορό (Ανωγειανός Πηδηχτός, Πεντοζάλης) και το θεατρικό δρώμενο «Κρήτη Παλαίουσα» τού Βορεάδη, ένα δράμα έρωτα και εθνικής προδοσίας, που καταγράφει την  τραγική κατάληξη τής επανάστασης τού 1527 κατά των Βενετών, που ανέδειξε τον Καντανολέο σε τοπικό ήρωα. Τις σχετικές πληροφορίες διασώζει ο Ant. Trivan, από τον οποίο αντλεί και ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος την ύλη τού ιστορικού του μυθιστορήματος «Κρητικοί Γάμοι».

Ήταν μια επιλογή που η ποιότητά της την κάνει να ξεχωρίζει σε ποιότητα σημαντικά από τις επιλογές που, συχνά, κάνουν άλλα σχολεία τού τόπου μας. Δεν μένει, λοιπόν, παρά να επαινέσουμε, για άλλη μια φορά, τα παιδιά τού Πειραματικού Γυμνασίου και τους Καθηγητές τους. Με μια τέτοια νεολαία σίγουρα συνεχίζει να υπάρχει ελπίδα, αφού, μέσα από την εκδήλωσή τους- που με το σημείωμά μας αυτό παρουσιάζουμε- αποδεικνύεται- όπως είχα γράψει και στην προαναφερθείσα επιστολή μου- ότι οι νέοι μας αφυπνίζονται από τον λήθαργο τής απάθειας και της απραξίας και ζητούν πλέον να ανακτήσουν τα ιδανικά που οι μεγαλύτεροι εντέχνως τους υπέκλεψαν, με το κοινωνικοπολιτικό δράμα που ο ελληνικός λαός ζει τα τελευταία χρόνια, λόγω απαξίωσης θεσμών εθνικών παραδόσεων και ιδανικών. Αν μας απέμεινε κάποια ελπίδα γι’ αυτόν τον τόπο, αυτή είναι η ελληνική νεότητα, που θα κλείσει τα αυτιά της στις σειρήνες αυτού του κόσμου και θα αναζητήσει τα ελληνορθόδοξα ήθη και έθιμα που θα την κρατήσουν ζωντανή, όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσει στο μέλλον.