Α Ι Μ Ι Λ Ι Ο Υ Γ Α Σ Π Α Ρ Η * * * "Ορίζοντας"

Α Ι Μ Ι Λ Ι Ο Υ  Γ Α Σ Π Α Ρ Η

"Ορίζοντας"

Τοπία με την τεχνική τής υδατογραφίας εμπνευσμένα από το τοπίο της πόλης του Ρέθυμνου

ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

             www.ret-anadromes.blogspot.com

   Η αντίληψη που θέλει τον εικαστικό χώρο αποκλειστικό προνόμιο των ειδικών βρίσκεται, θεωρώ, έξω από την πραγματικότητα. Η ζωγραφική ως καλλιτεχνική ενασχόληση έχει μεγάλη ευρύτητα και διαθέτει χώρους όπου ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αποδώσει αξιόλογα, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα κινηθεί και θα δημιουργήσει σε συνθήκες ελευθερίας και ευγενούς εσωτερικής διάθεσης. Και η ζωγραφική για μένα είναι πρώτα απ’ όλα διάθεση. Αυτά και άλλα πολλά δήλωνε σε παλιότερη έκθεσή του ο φιλόλογος καλλιτέχνης και φίλος κ. Αιμίλιος Γάσπαρης, με θέμα το χωριό του, το παλιό Ατσιπόπουλο. Σήμερα ο φίλος καλλιτέχνης επανέρχεται με μια νέα έκθεσή του στο Κιμωλία ART CAFE, της Παλιάς Πόλης (πλατεία 25ης Μαρτίου), με μια σειρά νέων έργων του εμπνευσμένων, αυτή τη φορά, από το τοπίο της πόλης του Ρέθυμνου, σε σχέση, όμως, και πάλι με το Ατσιπόπουλο, αφού η πόλη θεάται από τα δυτικά, από τα ατσιπουλιανά, δηλαδή, μέρη. Η έκθεση θα διαρκέσει από τη Δευτέρα 28 Μαΐου ως το Σάββατο 30 Ιουνίου  2018, και θα λειτουργεί κατά τις ώρες 10:00- 21:00.

        Ο Αιμίλιος Γάσπαρης άρχισε πριν από χρόνια να ασχολείται με τα χρώματα και το σχέδιο, κάτι που, οπωσδήποτε, γι’ αυτόν έγινε πολύ  γοητευτικό και ευχάριστο. Το υλικό που χρησιμοποιεί είναι το χαρτί και ζωγραφίζει ακολουθώντας την τέχνη της υδατογραφίας (ακουαρέλας) μιας πολύ ενδιαφέρουσας και συναρπαστικής καλλιτεχνικής διαδικασίας. Είναι λίγο και σαν το παιγνίδι που δεν σου δημιουργεί επιπρόσθετες υποχρεώσεις. Αρκούν τα χρώματα, η ιδέα και το χαρτί και, πάνω απ’ όλα, εσωτερική διάθεση και φαντασία για μιαν όμορφη καλλιτεχνική δημιουργία!

     Με τον όρο υδατογραφία ή τον αντίστοιχο διεθνή (από την ιταλ. γλώσσα) ακουαρέλα, αναφερόμαστε σε ένα συγκεκριμένο είδος ζωγραφικής, που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους τοπιογράφους τού 18^ου αιώνα. Και βλέπω να συμβαίνει κάτι παρόμοιο και με τον Αιμίλιο Γάσπαρη, που κι εκείνος τρέφει πραγματικά απεριόριστη λατρεία στα τοπία και, μάλιστα, σε αυτά του χωριού του και της πόλης του, του Ρεθύμνου. Ξεκίνησε, αρχικά, με κάποιες γωνιές από την πλούσια αρχιτεκτονική ιστορία τού χωριού του και, στη συνέχεια, επέλεξε και άλλες θεματικές στις οποίες εστίασε και τις επεξεργάστηκε εικαστικά. Και πιο συγκεκριμένα ^. επέλεξε και διέσωσε θέματα που σήμερα δεν υπάρχουν πια, έτσι όπως ήταν μέχρι τα μέσα τού 20^ου αιώνα.
     Η ζωγραφική του Αιμίλιου Γάσπαρη εκφράζει και τη φορά αυτήν μιαν απεριόριστη νοσταλγία προς το παρελθόν και μιαν εσώτερη και ψυχικά έντονα φορτισμένη απόπειρα να ιχνηλατήσει και να ερμηνεύσει ζωγραφικά τους απόηχους τού τόπου από το σχετικά κοντινό παρελθόν ως τις μέρες μας. Και το βασικό αυτό μήνυμα εκπέμπεται δυναμικά μέσα από έναν υπέροχα διαγραφόμενον ο ρ ί ζ ο ν τ α  με το Ρέθυμνο να κυριαρχεί, μέσα από τον πολύτιμο ορίζοντα της ψυχής του καλλιτέχνη, γεμάτο χρώματα, αρώματα και μνήμες από τα πιότερο μακρινά παιδικά του χρόνια. Μια διαδρομή που φτάνει μέχρι σήμερα γοητευτική και μοναδική, από το χωριό του στην πόλη του, μια πορεία που, όσο κι αν άλλαξε με το πέρασμα του χρόνου, παραμένει, όμως, εξαιρετικά πλούσια πηγή σε περιεχόμενο και εμπνεύσεις.
      Πρόκειται για έργα μικρών διαστάσεων που φιλοτεχνήθηκαν τα  περισσότερα το έτος 2018 πάνω σε ξύλο και σε χαρτί, καθώς και μια σειρά έργων τυπωμένων μετά από ηλεκτρονική επεξεργασία και με χρώματα έντονα και δυναμικά, που εντείνουν τη σχέση του καλλιτέχνη με την πραγματικότητα, που απορρέει άμεσα από την καρδιά και διευρύνει τη σκέψη και τις αναμνήσεις, ορίζοντας έτσι και δίνοντας σάρκα και οστά στη δική του πρόταση και στην επίδραση που ο ίδιος έχει δεχτεί  από τον τόπο αυτόν.
     Το παρουσιαζόμενο τοπίο που περιλαμβάνει, όπως σημειώσαμε, την πόλη του Ρεθύμνου από τα δυτικά, από τον Κουμπέ και το στρατόπεδο μέχρι τους λόφους προς και γύρω από το Ατσιπόπουλο, υπήρξε και είναι για τον καλλιτέχνη μια από τις μεγαλύτερες σταθερές και εξαιτίας της ομορφιάς του και της δύναμης που εξέπεμπε αείποτε ο χώρος αυτός, αλλά και εξαιτίας της απίστευτης αλλοίωσης και καταστροφής που έχει στις μέρες μας από την επιθετικότητα του ανθρώπου υποστεί, κάτι που πληγώνει αφάνταστα τον καλλιτέχνη και δεν παύει, σε κάθε περίπτωση, να το εκφράζει, διαμαρτυρόμενος γι’ αυτό, είτε με την πένα του, είτε με τον χρωστήρα του. Είτε από  ψηλά, από το Άγιο Πνεύμα και τη Μαδαρή, είτε από τις ταράτσες των σπιτιών, είτε από τ’ αμπέλια στην Τζιανανή, το Κάστρο και η πόλη και τα βουνά και οι λόφοι ήταν η καθημερινή επαφή του καλλιτέχνη και η μόνιμη οπτική απόλαυσή του.

    Η κατάθεση αυτή με τους τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς και την εξαιρετική απεικόνιση του υπέροχου αυτού γενέθλιου τόπου, με έναν υπεύθυνο χειρισμό της γραμμής και του φωτός εντυπωσιάζει και εντυπώνεται στο κοινό. Δεν αποτελεί μόνο μιαν ελκυστική εικονογραφία του τόπου, μιαν απλή παραστατική ζωγραφική, αλλά και μια σύνδεση των αισθήσεων με τη νοσταλγία, τις αναμνήσεις και το συναίσθημα. Με τα εκρηκτικά χρώματα διαστέλλεται η φαντασία  και με το απλό και οικείο ύφος τονίζεται το γλυκό παιγνίδισμα  της διαδρομής από το χωριό στην πόλη, από το Ατσιπόπουλο στο Ρέθυμνο κάτω από τα γλυκόηχα τιτιβίσματα των πουλιών. Από το σήμερα σ’ ένα  παρελθόν που φαίνεται να είναι τόσο μακρινό και από την παιδική ηλικία σε μιαν ωριμότητα βυθισμένη στη βαρύτητα των χρωμάτων.

     Με τα συγκεκριμένα έργα του που παρουσιάζονται, τις μέρες αυτές, στην έκθεση ζωγραφικής του στο Κιμωλία ART CAFE, όπως επισήμανε εμφατικά και ο ίδιος ο καλλιτέχνης εκφράζεται πρώτα απ’ όλα αυτή η αγάπη του για το συγκεκριμένο τοπίο, αλλά και η τόσο σημαντική θέση που αυτό κατέχει στη ζωή του. Αποτελεί τον δικό του ορίζοντα, τον ορίζοντα του Ρεθέμνους από τα δυτικά, από τις παρυφές του χωριού του, του Ατσιπόπουλου, που μονίμως τον έχει μέσα του και τον κουβαλά όπου κι αν βρίσκεται και καθοριστικά τον ορίζει.
         Αξίζει να στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη ζωγραφική ενότητα αποτελεί τη συνέχεια αυτής που με τον τίτλο «Μνήμης  Έργα» αφορούσε στο Ατσιπόπουλο και παρουσιάστηκε πριν από πέντε χρόνια (2013) στο «Σπίτι του Πολιτισμού», στο Ρέθυμνο, αλλά και αυτής που ως θέμα της είχε τον Κόλπο του Αλμυρού και παρουσιάστηκε με τίτλο «Δοκιμές σ’ ένα  θέμα» στον Βάμο, το 2014.
     Μετά από όλα αυτά, συγχαίρουμε, και πάλι, τον φίλο Αιμίλιο Γάσπαρη μέσα από τη καρδιά μας για τις ευγενικές του αυτές ευαισθησίες, που μόνιμα είτε μέσα από την ποιήσή του είτε μέσα από τη ζωγραφικές του συνθέσεις κουβαλά στα τρίσβαθα της ψυχής του και προσδιορίζουν τον ίδιο και τις δημιουργίες του με τα πιο ευγενικά αισθήματα. Του ευχόμαστε να έχει καλή συνέχεια στις γόνιμες και δημιουργικές αυτές αναζητήσεις του στη ζωγραφική, που γίνονται όλες ανοίγματα φωτός, που αφήνουν από μέσα τους να περάσει και να διαχυθεί πλούσιο το φως των εναγώνιων αναζητήσεών και αναμνήσεών του, σε μίαν αληθινά σπάνια σε πλούτο χρωματική κλίμακα και λάμψη, που μεταγγίζεται και δίνει σε όλους μας δυναμικές διεξόδους σε ό,τι ευγενικό και ωραίο κουβαλά η ψυχή από τα παιδικά χρόνια .