Αιμίλιου Γάσπαρη * * * Δείγματα Ποιητικά

Αιμίλιου Γάσπαρη

Δείγματα Ποιητικά
[Εκδόσεις Ινφογνώμων, Αθήνα 2016, σχ. 8ο  (23 Χ 16), σσ. 112]



   ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ


Για λογαριασμό των Εκδόσεων «Ινφογνώμων» κυκλοφόρησε πρόσφατα η τελευταία ποιητική συλλογή, με τον τίτλο «Δείγματα Ποιητικά», του φιλoλόγου, εικαστικού και ποιητή Αιμίλιου Γάσπαρη με μια ποίηση γεμάτη καθάρια και ολοζώντανα χρώματα, εξαγνισμένη από τον χρωστήρα τής βαθιάς και πολυδιάστατης σκέψης του, μια ποίηση περιγραφική- ημερολογιακή, που, συχνά, φαίνεται να αναδύεται βαθιά μέσα από χώρους ίδιους και πολύ προσωπικούς, από χώρους στους οποίους έζησε ο ποιητής, Γερμανία, Θήβα, Ρέθυμνο , Απείρανθο, Ρόδο και Ατσιπόπουλο. Την ποίηση του Αιμίλιου Γάσπαρη βρίσκουμε, περαιτέρω, να χαρακτηρίζει έντονος φιλοσοφικός, ιστορικός και κοινωνιολογικός  προβληματισμός, συμμετρία δομής, πλαστική και μουσική αρτιότητα, πρωτοτυπία του θέματος, ευρυθμία και χαρακτηριστική άνεση εργασίας πάνω στον ελεύθερο στίχο, με εκφραστική γλώσσα και εξαιρετική τεχνική, λεκτική ευκινησία και υποβλητική δύναμη των εικόνων, των μεταφορών και των παρομοιώσεων: Η μέρα ανέρχεται, ο ήλιος αργεί, μέχρι τότεΠολλοί θα φύγουν για τα εργοστάσιαΕκεί τα φουγάρα δεν σταματούν να καπνίζουνΤα πρώτα τριξίματα της μέρας εδώ
Κι αν είσαι τυχερός πιάνεις δουλειά αργά
Κι αν είσαι τυχερός έχεις χώρο στάθμευσης.Που να σταθμεύσεις όμως τα τόσα σου αισθήματα
 [Δείγματα Ποιητικά, 6η πρωινή, 23- 6- 2005- Άσπρος ήλιος (από την ενότητα των ποιημάτων της Γερμανίας)].
Η συλλογή είναι χωρισμένη σε εννιά ενότητες, που δίνουν και το στίγμα των ποιητικών αναζητήσεων τής συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής: Δείγματα Ποιητικά, Ποιήματα Δύο, Συνομιλία με Γερμανούς Ποιητές, Κύκλος της Θήβας, Ασύνδετος Λόγος, Τραγούδια της Νύχτας, Ελεγεία για την Πόλη, Περιπλάνηση, Επιτάφιος και η Συλλογή κλείνει με Σχόλια και Σημειώσεις του Ποιητή.       
Τα θέματά του ο ποιητής στην πρώτη (Δείγματα Ποιητικά) και στην τρίτη ενότητα (Συνομιλία με Γερμανούς Ποιητές) τα αντλεί από τη διαμονή του στη Γερμανία (Σιντέλφιγκεν), όπου υπηρέτησε για πέντε χρόνια ως καθηγητής της ελληνικής γλώσσας σε παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς Ελλήνων μεταναστών. Στις ενότητες αυτές (που αφορούν στη Γερμανία και στους Γερμανούς ποιητές), καθώς και στην επόμενη ενότητα, που επιγράφεται «Κύκλος της Θήβας», και αφορά στην αρχαία θηβαϊκή πραγματικότητα του γνωστού οιδιπόδειου μύθου, συνδετικός ιστός είναι πάντα η ποίηση και μάλιστα, εδώ, αυτή που στάθηκε ικανή να κρατήσει απείραχτο από τη φωτιά της αλεξανδρινής οργής το σπίτι μόνο του ποιητή Πινδάρου. Αυτό είναι που συγκίνησε τον φίλο Ποιητή και αφιέρωσε το ποίημα του εν λόγω κύκλου «Στο σπίτι του Ποιητή» (Πινδάρου). Έτσι, στα ποιήματά του αυτά, την ποίησή του ο Ποιητής αξιοποιεί με ξεχωριστή μαεστρία και ‘πιδεξιοσύνη, με στοιχεία που δανείζεται από τα αποθεματικά μιας εξαιρετικά πλούσιας και λιπαράς γενικής παιδείας και κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής εμπειρίας κι ευαισθησίας, που, ευστόχως, εξακτινώνεται μέχρι τα βάθη τής ευρωπαϊκής και ιδιαίτερα τής ελληνικής διανόησης, χρησιμοποιώντας επιτυχώς άλλοτε τα δεκανίκια τής ιστορίας και της μυθολογίας και άλλοτε της θεολογίας, της φιλοσοφίας και της φιλολογίας. Ενώ η έλλειψη στα ποιήματα των σημείων στίξης νιώθω να μου αφήνει, γιατί όχι, περισσότερα περιθώρια μιας πιο προσωπικής ερμηνευτικής προσέγγισης. Είναι γεγονός ότι όποιος διαθέτει υψηλή ποιητική αισθητική και συγκίνηση, χωρίς, όμως, διανοητικότητα, δεν φθάνει ποτέ ως την πλήρη έκφραση, τουλάχιστον στην έκφραση που έχει αντικειμενική υπόσταση και που είναι, γι’ αυτό, και μεταδοτή στους άλλους. Και ναι μεν η ποίηση στηρίζεται κατ’ εξοχήν πάνω στη συγκίνηση και το συναίσθημα, όμως πρέπει πάντα ο ποιητής να διαθέτει και ένα ποσοστό διανοητικότητας. Και αυτό το επιτυγχάνει, πιστεύω, σε υψηλό βαθμό η ποίηση τού φίλου Αιμίλιου Γάσπαρη.  Στις τελευταίες ενότητες της Συλλογής τα ποιήματα αποπνέουν περίσσότερο άρωμα ευαισθησίας, ανθρωπιάς, ανάμνησης και αγάπης που επεκτείνεται, περαιτέρω, σε ένα τρυφερό σφιχταγκάλιασμα με το χωριό του, το Ατσιπόπουλο, την πόλη του, το Ρέθυμνο, τους ανθρώπους, τα γεγονότα, τη γειτονιά. Ποιήματα ώριμα, βαθιάς εξομολογητικής διάθεσης, θύμησες που έρχονται να ξεθάψουν από τη λήθη του παρελθόντος, νοσταλγικές μνήμες και περιπλανήσεις. Λεπτός άνθρωπος ο ποιητής δέχεται την έμπνευση τόσο από τον εσωτερικό του κόσμο όσο και από τη γύρω του πραγματικότητα. Νοσταλγός του όμορφου παρελθόντος, πικραίνεται από τη σύγχρονη εξέλιξη των πραγμάτων, γιατί οι αλλαγές δεν γίνονται, συνήθως, αρμονικά. Έτσι, ο ποιητής εκδηλώνει το παράπονό του, που το «Πανόραμα», στο Ατσιπόπουλο, έχασε σήμερα την παλιά του ομορφιά: Λίγα βήματα πιο κάτω από τον εθνικό δρόμοΟι άνθρωποι τούτη την ώρα δεν φαίνονταιΜόνο πρασινίζουν τα τελευταία αμπέλιαΣτην άκρη, στο φρύδι της πλαγιάς
Μια συνομιλία με το κύμαΠαλεύουν κι αυτά και οι αχλαδιές και οι αμυγδαλιές
Και πιο πάνω κι άλλα γιατί η πλαγιά κτίζεταιΑλλάζει το τοπίο μεγάλα σπίτια
Θαυμάζεις με τη νέα μορφή που παίρνει ο τόποςΚίνηση και πρόοδος και τα βράχια παρελθόνΣτου Βιολή του ΧαράκιΚάθε τόσο κι ένα εκτελείταιΑμπέλι και η θέα λιγοστεύειΩστόσο τα δειλινά είναι υπέροχα! …. Ενδιαφέρον και άξιο να σημειωθεί ότι τα ποιήματα που φιλοξενούνται στην παρουσιαζόμενη συλλογή πλαισιώνονται με τον δικό του ζωγραφικό πίνακα το καθένα, ολάκερο ή αποσπασματικό, δημιούργημα και αυτός αυτού του ίδιου του καλλιτέχνη Ποιητή τους.
Η ποίησή του  φίλου Αιμίλιου Γάσπαρη, συμπερασματικά, θέλγει και συγκινεί βαθιά την ψυχή, διατηρώντας σε πολύ υψηλά επίπεδα την ποιητική θερμοκρασία και διάθεση τού αναγνώστη της. Του απευθύνουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια και του ευχόμαστε συνεχώς να ανεβαίνει στον γόνιμο και καρποφόρο δρόμο των ποιητικών και εικαστικών του, εν γένει, αναζητήσεων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: