(Στα Σαραντα Της)
Μ Α Ρ Ι Α Σ
Τ Σ Ι Ρ Ι Μ Ο Ν Α Κ Η
Α Ν Α Μ Ν Η Σ Ε Ι Σ
ΚΩΣΤΗΣ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
www.ret-anadromes.blogspot.com
http://historicalcrete.ims.forth.gr
Με την αείμνηστη Μαρία Τσιριμονάκη (εικ. 1) μάς συνέδεε, πάντοτε, βαθιά εκτίμηση και φιλία. Άνθρωπος της προσφοράς η Κυρία Μαρία- πέραν του τεράστιου κοινωνικού έργου της- θυμάμαι, προσωπικά, με πόση αγάπη αγκάλιασε κατά τη συγγραφή του το βιβλίο μου «Ρέθυμνο 1900- 1950», που έφτιαχνα με τους μαθητές μου στα πλαίσια του μαθήματος της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης[1]. Τρεις φορές προθυμοποιήθηκε η Κυρία Μαρία να τη μεταφέρω, με το αυτοκίνητό μου, στο σχολείο και να μιλήσει από έδρας στους μαθητές μου με ισάριθμα τοπικά θέματα. Δεν ξεχνώ με πόση προθυμία και χαρά το έκανε αυτό κάθε φορά, αλλά και με πόσο ενδιαφέρον την παρακολουθούσαν πάντοτε οι μαθητές! Γνώριζε τον τρόπο να τους κερδίζει, και ας μην είχε ποτέ διδάξει στο παρελθόν! Και, ακόμα, είναι η μόνη στο βιβλίο μου αυτό, που στον 2ο τόμο του- τον τόμο των Ρεθυμνίων συνεργατών- συμμετέχει με τρία (03) αξιόλογα ρεθεμνιώτικα θέματά της (!):
1. «Εις μνήμην» (Εμμ. Λινοξυλάκη- Παν. Πλαγιαννάκου- Εμμ. Τζαγκαράκη- Γυμνασιάρχη Πλιάκα)
2. Πόλεμος- Κατοχή- Απελευθέρωση
3. Κορίτσια και αγόρια στο προπολεμικό Ρέθεμνος[2]
Την εκτίμηση, λοιπόν, και τη βοήθεια της
Κυρίας Μαρίας την εισέπραττα μονίμως όσο ζούσε, ακόμα και την τελευταία φορά
που την επισκέφθηκα, λίγες μέρες πριν από τον θάνατό της, που είδα αρκετά
πεσμένες τις σωματικές της δυνάμεις.
Όμως, θα πρέπει
να ομολογήσω ότι ακόμα πιο γενναία εισέπραξα την εκτίμηση και την αγάπη της
πριν από τέσσερα, περίπου, χρόνια (10
Απριλίου 2013), όταν η Κυρία Μαρία με κάλεσε στο σπίτι της και μου εμπιστεύθηκε,
ξαφνιάζοντάς με, ένα ιδιόχειρο σημείωμά της με δεκατέσσερις (χειρόγραφες),
μικρού μεγέθους (23Χ15 εκ.), σελίδες (εικ. 2).
 |
| 1η σελίδα ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ Μ. Τσιριμονάκη |
Το άνοιξα με περιέργεια μπροστά της και από την πρώτη, κιόλας, σελίδα που διάβασα κατάλαβα ότι επρόκειτο για ένα…. «αυτοβιογραφικό», θα το έλεγα, σημείωμά της, που, όμως, η ενσυνείδητη χριστιανική σεμνότητά της την ώθησε να το συντάξει με έναν τρόπο εντελώς έ μ μ ε σ ο και δ ι α κ ρ ι τ ι κ ό κι ένεκα τούτου και πρωτότυπο, θα έλεγα, κι εντυπωσιακό. αυτοβιογραφείται, δηλαδή, η Κυρία Μαρία μέσα από τη συνεργασία που είχε αναπτύξει κατά την πολύχρονη σωματειακή και κοινωνική δράση της με δυο στενές φίλες και συνεργάτιδες της, τις οποίες ιδιαίτερα εκτιμούσε και αγαπούσε και στις οποίες και αφιερώνει τις Α ν α μ ν ή σ ε ι ς της αυτές. την Κατίνα Χαλκιαδάκη- Βιγδίνη και τη Φανή Παπαδουράκη. Είναι σε όλους γνωστό ότι η Μαρία Τσιριμονάκη δεν ξεχώριζε ποτέ τον δικό της βηματισμό από τον βηματισμό των συνεργατριών της, αλλά, εμφορούμενη από πνεύμα σεμνότητας, ευπρέπειας και υγιούς συνεργασίας, σε όλο τον επίγειο βίο της λειτουργούσε πάντα, σύμφωνα με τον λόγο του Μακρυγάννη, μέσα από τη δύναμη του «εμείς» και ποτέ εγωκεντρικά, μέσα από τη δύναμη του «εγώ».
Διαπίστωσα, επίσης, από την πρώτη στιγμή που το έπιασα στα χέρια μου, ότι επρόκειτο για ένα σημείωμα που περιέκλειε εξαιρετικό τοπικό ενδιαφέρον, αφού αφορούσε στο «Λύκειο των Ελληνίδων» της πόλης μας, στην ίδρυση του «Κέντρου Νεότητας», στον λόφο του Τιμίου Σταυρού (μιαν άγνωστη, εν πολλοίς, σελίδα της τοπικής μας ιστορίας), αλλά και σε μια σειρά γεγονότων και σπουδαίων προσώπων της ρεθεμνιώτικης κοινωνίας, που έχουν- τα πρώτα- ξεχαστεί ή παύσει, από χρόνια- τα δεύτερα- να υπάρχουν. Τη ρώτησα, πάντως, εμμέσως, για την πρωτοτυπία του κειμένου που κρατούσα στα χέρια μου κι εκείνη με βεβαίωσε ότι ήταν αδημοσίευτο και ότι δεν περιέχεται μέσα στα βιβλία της, όπως, εξάλλου, και ο ίδιος βεβαιώθηκα περί τούτου, μετά από την προσεκτική και ενδελεχή μελέτη του.
Η Κυρία Μαρία μού το παρέδωσε και μου ζήτησε να το αξιοποιήσω όταν και όπως εγώ θα ήθελα. Αντιλαμβανόμενος το ενδιαφέρον τού εν λόγω «αυτοβιογραφικού» σημειώματος, της έδωσα την υπόσχεση ότι ναι, πράγματι, κάποια στιγμή, θα το αξιοποιούσα κατάλληλα, ενώ εκείνη με αφοπλιστική σεμνότητα, όλως φυσικά κι ανεπιτήδευτα, μου απάντησε, και πάλι, απλά: «Κράτησέ το, Κώστα, στο Αρχείο σου!» …
 |
| 4. Κατίνα Χαλκιαδάκη- Βιγδίνη |
Διαβάζοντας, περαιτέρω, το εν λόγω σημείωμα
καταλαβαίνεις από την πρώτη, κιόλας, στιγμή ότι η Κυρία Μαρία πιο πολύ από τη
δική της, την προσωπική προβολή και συμβολή της στα περιγραφόμενα, ενδιαφέρεται
για την προβολή του έργου και της κοινωνικής εργασίας και προσφοράς των
αγαπημένων της συνεργάτιδων, της αείμνηστης Κ
α τ ί ν α ς Χ α λ κ ι α δ ά κ η – Β ι γ
δ ί ν η (εικ. 4)- μητέρας
του αγαπητού μου συμμαθητή (στο φροντιστήριο Αγγλικών του αείμνηστου συμπολίτη Μιχάλη Λυρούδια), του Γιώργου Χαλκιαδάκη, Καθηγητή σήμερα της
Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης-
και της πολυαγαπημένης μου κουμπάρας, αείμνηστης Φ α ν ή ς Π α π α δ ο υ ρ ά κ η (εικ.
5. Φανή Παπαδουράκη
5). Άρα, η σημερινή αξιοποίηση του σημειώματος αυτού της Μαρίας Τσιριμονάκη
αποκτά, πλέον, και για μένα, εξαιρετική συναισθηματική αξία και σπουδαιότητα.
Γιατί, νομίζω ότι σήμερα ήλθε η στιγμή αυτή να δημοσιοποιήσω- σύμφωνα και με
την υπόσχεσή μου προς Αυτήν- το σημείωμα της αυτό ως έχει- με δική μου
επιμέλεια και προσθήκη σχετικών υποσημειώσεων και σχολίων, που σκοπό έχουν να
συμπληρώσουν και διευκολύνουν την «Ανάμνηση». Και το κάνω αυτό στην ιερή Μνήμη
αυτής που μου το εμπιστεύθηκε, της μεγάλης Κυρίας του Ρεθύμνου, της Κυρίας Μαρίας Τσιριμονάκη, που μόνιμα μάς
ενέπνεε όλους με βαθύ σεβασμό κι αγάπη στο πρόσωπό της και των δύο συνεργάτιδων
της στο κοινωνικό έργο Κ α τ ί ν α ς Χ α λ κ ι α δ ά κ η – Β ι γ δ
ί ν η και Φ α ν ή ς Π α π α δ ο υ ρ ά κ η.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου